Job 8

1 Da svarede Bildad, Sukiten, og sagde:

I odpowiedział Bildad Suhytczyk, a rzekł:

2 Hvor længe vil du tale disse Ting, og hvor længe skal din Munds Taler være et mægtigt Vejr?

Pokądże rzeczy takowe mówić będziesz? a pokąd będą słowa ust twoich jako wiatr gwałtowny?

3 Mon Gud skulde forvende Retten, og mon den Almægtige skulde forvende Retfærdighed?

Izażby miał Bóg sąd podwrócić? a Wszechmocny miałby sprawiedliwość wynicować?

4 Dersom dine Sønner have syndet imod ham, da har han givet dem hen i deres Overtrædelsers Vold.

Że synowie twoi zgrzeszyli przeciw niemu, przetoż ich puścił w rękę nieprawości ich.

5 Men vil du søge hen til Gud og bede den Almægtige om Naade,

Jeźli się ty wczas nawrócisz do Boga, a będziesz się modlił Wszechmocnemu;

6 og er du ren og oprigtig, da skal han vaage over dig og gøre, at din Retfærdigheds Bolig skal have Fred.

Jeźli będziesz czystym i szczerym; tedyć pewnie ocuci dla ciebie, i spokojne uczyni mieszkanie sprawiedliwości twojej.

7 Og var dit første lidet, saa skal dit sidste blive saare stort.

A choć początek twój mały będzie, jednak ostatek twój bardzo się rozmnoży.

8 Thi, kære, spørg den henfarne Slægt og agt paa det, som deres Fædre have udgrundet;

Bo spytaj się proszę wieku starego, a nagotuj się ku wyszpiegowaniu ojców ich.

9 — thi vi ere fra i Gaar og vide intet; thi en Skygge ere vore Dage paa Jorden; —

(Gdyż wczorajszymi jesteśmy, a nic nie wiemy, ponieważ jako cień są dni nasze na ziemi.)

10 skulle de ikke belære dig, ja sige dig det, og fremføre Ord ud af deres Hjerte?

Oni cię nauczą i powiedząć, i z serca swego wypuszczą słowa.

11 Kan et Siv opvokse uden af Sump? kan Enggræs gro op uden Vand?

Azaż urośnie sitowie bez wilgotności? Izali urośnie rogoża bez wody?

12 Endnu staar det i sin Grøde, det rykkes ikke op; men før alt andet Græs borttørres det.

Owszem jeszcze w zieloności swojej, niż bywa podcięta, prędzej niż inna trawa usycha.

13 Saa ere alle deres Veje, som glemme Gud; og den vanhelliges Haab slaar fejl.

Takieć są drogi wszystkich, którzy zapominają Boga; i tak nadzieja obłudnika zginie.

14 Thi hans Haab skal briste, og hans Tillid er som en Spindelvæv.

Podcięta bywa nadzieja jego, a jako dom pająka ufanie jego.

15 Han forlader sig fast paa sit Hus, men det skal ikke blive staaende; han holder sig til det, men det skal ikke staa fast.

Spolężeli na domu swoim, nie ostoi się; wesprzeli się na nim, nie zadzierzy się.

16 Han skyder frodigt op for Solen; og hans unge Skud brede sig ud over hans Have.

Zieleni się na słońcu, i w ogrodzie jego świeża latorośl jego wyrasta.

17 Hans Rødder gro i hverandre om Stendyngen; han skuer op imod Stenhuset.

Nad ródłem splątają się korzenie jego, i na miejscu kamienistem rozkłada się.

18 Men oprykkes han fra sit Sted, da skal dette fornægte ham og sige: Jeg har ikke set dig.

Ale gdy go wytną z miejsca jego, tedy się go miejsce zaprze, mówiąc: Niewidziałem cię.

19 Se, det er Glæden af hans Vej, og en anden vokser frem af Støvet.

Toć to jest wesele drogi jego, a inny z ziemi wyrośnie.

20 Se, Gud forkaster ikke den retsindige og holder ikke fast ved de ondes Haand.

Oto Bóg nie odrzuci człowieka szczerego, ale złośnikom nie poda ręki.

21 Endnu skal han fylde din Mund med Latter og dine Læber med Frydeskrig.

Aż się napełnią śmiechem usta twe, a wargi twoje wykrzykaniem.

22 De, som hade dig, skulle klædes med Skam, og de ugudeliges Telt skal ikke mere findes.

Gdyż, którzy cię mają w nienawiści, obleczeni będą wstydem, a przybytku niepobożnych nie będzie.