Job 6
1 Men Job svarede og sagde:
Eyüp şöyle yanıtladı:
2 Gid min Harm maatte vejes, og man ligervis vilde lægge min Ulykke i Vægtskaaler!
“Keşke üzüntüm tartılabilse, Acım teraziye konabilseydi!
3 Thi den er nu svarere end Sand i Havet; derfor bruse mine Ord frem.
Denizlerin kumundan ağır gelirdi, Bu yüzden abuk sabuk konuştum.
4 Thi den Almægtiges Pile ere i mig, min Aand inddrikker deres Gift; Guds Rædsler stille sig op imod mig.
Çünkü Her Şeye Gücü Yeten'in okları içimde, Ruhum onların zehirini içiyor, Tanrı'nın dehşetleri karşıma dizildi.
5 Mon Vildæselet skryder, naar det har Græs? eller mon Oksen bøger, naar den har Foder?
Otu olan yaban eşeği anırır mı, Yemi olan öküz böğürür mü?
6 Mon det vamle kan ædes uden Salt? eller er der Smag i det hvide om Æggeblommen?
Tatsız bir şey tuzsuz yenir mi, Yumurta akında tat bulunur mu?
7 Hvad min Sjæl vægrede sig ved at røre, det er blevet mig som en usund Spise.
Böyle yiyeceklere dokunmak istemiyorum, Beni hasta ediyorlar.
8 Gid det, jeg begærer, maatte komme, og Gud vilde opfylde mit Haab!
“Keşke dileğim yerine gelse, Tanrı özlediğimi bana verse!
9 og at Gud vilde knuse mig, at han vilde lade sin Haand løs og afskære mig!
Kerem edip beni ezse, Elini çabuk tutup yaşam bağımı kesse!
10 Da havde jeg endnu Trøst og kunde glæde mig i Smerten, i hvilken han ikke skaaner; thi jeg har ikke fornægtet den helliges Tale.
Yine avunur, Amansız derdime karşın sevinirdim, Çünkü Kutsal Olan'ın sözlerini yadsımadım.
11 Hvad er min Kraft, at jeg skulde haabe? og hvad Ende venter mig, at jeg skulde forlænge mit Liv?
Gücüm nedir ki, bekleyeyim? Sonum nedir ki, sabredeyim?
12 Mon min Kraft er Kraft af Sten? mon mit Kød er af Kobber?
Taş kadar güçlü müyüm, Etim tunçtan mı?
13 Sandelig, der er ikke Hjælp i mig, og Kraften er vegen fra mig!
Çaresiz kalınca Kendimi kurtaracak gücüm mü olur?
14 Den ulykkelige kan kræve Medynk af sin Ven, selv om han forlader den Almægtiges Frygt.
“Kederli insana dost sevgisi gerekir, Her Şeye Gücü Yeten'den korkmaktan vazgeçse bile.
15 Mine Brødre have skuffet som en Bæk, som i Dalene Strømme, der fare forbi,
Kardeşlerim kuru bir dere gibi beni aldattı; Hani gürül gürül akan dereler vardır,
16 de, der ere mørke af Is, i hvilke Sneen skjuler sig.
Eriyen buzlarla taşan, Kar sularıyla beslenen,
17 Paa den Tid de optøes, da blive de borte; naar det bliver hedt, da forsvinde de fra deres Sted.
Ama kurak mevsimde akmayan, Sıcakta yataklarında tükenen dereler... İşte öyle aldattılar beni.
18 Rejsetog bøje af fra deres Vej, de drage op i Ørken og omkomme.
O dereler için kervanlar yolundan sapar, Çöle çıkıp yok olurlar. Tema'nın kervanları su arar, Saba'dan gelen yolcular umutla bakar.
19 Rejsetog fra Thema skuede hen efter dem, vejfarende fra Seba satte Lid til dem.
20 De bluedes, at de havde forladt sig paa dem; de kom lige til dem og bleve skuffede.
Ama oraya varınca umut bağladıkları için utanır, Hayal kırıklığına uğrarlar.
21 Saaledes ere I nu blevne som intet; I se Rædsel og frygte.
Artık siz de bir hiç oldunuz, Dehşete kapılıp korkuyorsunuz.
22 Mon jeg har sagt: Giver mig og skænker for min Skyld noget af eders Formue?
‘Benim için bir şey verin’ Ya da, ‘Rüşvet verip Beni düşmanın elinden kurtarın, Acımasızların elinden alın’ dedim mi?
23 eller redder mig af Fjendens Haand, og udløser mig af Voldsmænds Haand?
24 Lærer mig, og jeg vil tie, og viser mig, hvori jeg har faret vild.
“Bana öğretin, susayım, Yanlışımı gösterin.
25 Hvad ere Oprigtigheds Taler kraftige! Men hvad bevise eders Beviser?
Doğru söz acıdır! Ama tartışmalarınız neyi kanıtlıyor?
26 Agte I Ord for at være Bevis og den mistrøstiges Taler for Mundsvejr?
Sözlerimi düzeltmek mi istiyorsunuz? Çaresizin sözlerini boş laf mı sayıyorsunuz?
27 Ja, I kunne kaste Lod om en faderløs og grave Grav for eders Næste.
Öksüzün üzerine kura çeker, Arkadaşınızın üzerine pazarlık ederdiniz.
28 Og nu, om I ville, da vender Ansigtet til mig, og mon jeg skulde lyve for eders Ansigt?
“Şimdi lütfedip bana bakın, Yüzünüze karşı yalan söyleyecek değilim ya.
29 Kære, vender om, lader Uretfærdighed ikke ske; ja, vender om, endnu skal min Retfærdighed kendes i denne Sag!
Bırakın artık, haksızlık etmeyin, Bir daha düşünün, davamda haklıyım.
30 Mon der være Uret paa min Tunge? mon min Gane ikke skulde skelne, hvad ondt er?
Ağzımdan haksız bir söz çıkıyor mu, Damağım kötü niyeti ayırt edemiyor mu?
