Job 6
1 Men Job svarede og sagde:
Hiob zaś odpowiedział tymi słowami:
2 Gid min Harm maatte vejes, og man ligervis vilde lægge min Ulykke i Vægtskaaler!
O gdyby dokładnie zważono moją udrękę i włożono na szalę całe moje nieszczęście!
3 Thi den er nu svarere end Sand i Havet; derfor bruse mine Ord frem.
Byłoby to cięższe niż piasek morski. Dlatego moje słowa plączą się.
4 Thi den Almægtiges Pile ere i mig, min Aand inddrikker deres Gift; Guds Rædsler stille sig op imod mig.
[Tkwią] we mnie bowiem strzały Wszechmocnego, których jad osuszył mego ducha, [a] strachy Boże walczą przeciwko mnie.
5 Mon Vildæselet skryder, naar det har Græs? eller mon Oksen bøger, naar den har Foder?
Czy dziki osioł ryczy, gdy ma trawę? Czy wół ryczy nad swoją paszą?
6 Mon det vamle kan ædes uden Salt? eller er der Smag i det hvide om Æggeblommen?
Czy można zjeść niesmaczną rzecz bez soli? Czy ma jakiś smak białko jajka?
7 Hvad min Sjæl vægrede sig ved at røre, det er blevet mig som en usund Spise.
[Czego się przedtem] moja dusza nie chciała dotknąć, jest to [teraz] moim bolesnym pokarmem.
8 Gid det, jeg begærer, maatte komme, og Gud vilde opfylde mit Haab!
Oby się spełniła moja prośba i Bóg dał mi to, czego pragnę!
9 og at Gud vilde knuse mig, at han vilde lade sin Haand løs og afskære mig!
Oby się Bogu spodobało to, aby mnie zniszczyć, aby opuścić rękę i mnie odciąć!
10 Da havde jeg endnu Trøst og kunde glæde mig i Smerten, i hvilken han ikke skaaner; thi jeg har ikke fornægtet den helliges Tale.
Wtedy miałbym jeszcze pociechę – chociaż pałam boleścią, niech [Bóg] mi nie folguje – nie zataiłem bowiem słów Świętego.
11 Hvad er min Kraft, at jeg skulde haabe? og hvad Ende venter mig, at jeg skulde forlænge mit Liv?
Jaka [jest] moja siła, abym miał wytrwać? Jaki jest mój koniec, abym przedłużał swoje życie?
12 Mon min Kraft er Kraft af Sten? mon mit Kød er af Kobber?
Czy moja siła jest siłą kamieni? Czy moje ciało jest ze spiżu?
13 Sandelig, der er ikke Hjælp i mig, og Kraften er vegen fra mig!
Czy moja obrona nie jest we mnie? Czy mój rozsądek odszedł ode mnie?
14 Den ulykkelige kan kræve Medynk af sin Ven, selv om han forlader den Almægtiges Frygt.
Strapionemu należy się litość od przyjaciela, ale on opuścił bojaźń Wszechmogącego.
15 Mine Brødre have skuffet som en Bæk, som i Dalene Strømme, der fare forbi,
Moi bracia zawiedli jak potok, odpływają jak gwałtowne potoki;
16 de, der ere mørke af Is, i hvilke Sneen skjuler sig.
Które są mętne od lodu, w których śnieg się ukrywa;
17 Paa den Tid de optøes, da blive de borte; naar det bliver hedt, da forsvinde de fra deres Sted.
W czasie roztopów znikają; [w czasie] upałów nikną ze swego miejsca.
18 Rejsetog bøje af fra deres Vej, de drage op i Ørken og omkomme.
Wiją się ścieżki ich dróg; rozpływają się w nicość i giną.
19 Rejsetog fra Thema skuede hen efter dem, vejfarende fra Seba satte Lid til dem.
Podróżni z Temy wypatrywali ich; wędrowcy z Seby pokładali w nich nadzieję.
20 De bluedes, at de havde forladt sig paa dem; de kom lige til dem og bleve skuffede.
Ale zawiedli się w oczekiwaniu, przyszli tam i zawstydzili się.
21 Saaledes ere I nu blevne som intet; I se Rædsel og frygte.
Staliście się niczym; widzicie moją niedolę i lękacie się.
22 Mon jeg har sagt: Giver mig og skænker for min Skyld noget af eders Formue?
Czy powiedziałem: Przynieście mi [coś]? lub: Dajcie mi z waszego majątku?
23 eller redder mig af Fjendens Haand, og udløser mig af Voldsmænds Haand?
Lub: Wybawcie mnie z rąk wroga? lub: Wykupcie mnie z rąk okrutników?
24 Lærer mig, og jeg vil tie, og viser mig, hvori jeg har faret vild.
Pouczcie mnie, a zamilknę; pokażcie mi, w czym zbłądziłem.
25 Hvad ere Oprigtigheds Taler kraftige! Men hvad bevise eders Beviser?
O jak mocne są słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi wasze obwinianie?
26 Agte I Ord for at være Bevis og den mistrøstiges Taler for Mundsvejr?
Czy zamierzacie ganić [moje] słowa i mowę zrozpaczonego, jakby były wiatrem?
27 Ja, I kunne kaste Lod om en faderløs og grave Grav for eders Næste.
Nawet sierotę przytłaczacie i kopiecie [doły] pod swoim przyjacielem.
28 Og nu, om I ville, da vender Ansigtet til mig, og mon jeg skulde lyve for eders Ansigt?
Teraz więc zechciejcie spojrzeć na mnie, a [zobaczycie], czy kłamię wam w oczy.
29 Kære, vender om, lader Uretfærdighed ikke ske; ja, vender om, endnu skal min Retfærdighed kendes i denne Sag!
Zawróćcie, proszę, a niech nie będzie [w was] nieprawości; zawróćcie, a [poznacie] moją sprawiedliwość w tym.
30 Mon der være Uret paa min Tunge? mon min Gane ikke skulde skelne, hvad ondt er?
Czy w moim języku jest nieprawość? Czy moje podniebienie nie rozeznaje przewrotności?
