Job 6

1 Men Job svarede og sagde:

I odpowiedział Ijob, a rzekł:

2 Gid min Harm maatte vejes, og man ligervis vilde lægge min Ulykke i Vægtskaaler!

O gdyby pilnie zważono narzekanie moje, a biedę moję pospołu na wagę włożono,

3 Thi den er nu svarere end Sand i Havet; derfor bruse mine Ord frem.

Tedyby była cięższą nad piasek morski; przetoż mi słów niestaje.

4 Thi den Almægtiges Pile ere i mig, min Aand inddrikker deres Gift; Guds Rædsler stille sig op imod mig.

Albowiem strzały Wszechmocnego tkwią we mnie, których jad wysuszył ducha mego, a strachy Boże walczą przeciwko mnie.

5 Mon Vildæselet skryder, naar det har Græs? eller mon Oksen bøger, naar den har Foder?

Izali osieł dziki ryczy nad trawą? albo wół izali ryczy nad paszą swoją?

6 Mon det vamle kan ædes uden Salt? eller er der Smag i det hvide om Æggeblommen?

Izali może być jedzona rzecz niesmaczna bez soli? albo jestli jaki smak w białku jajowym?

7 Hvad min Sjæl vægrede sig ved at røre, det er blevet mig som en usund Spise.

Czego się przedtem nie chciała dotknąć dusza moja, to teraz jest boleścią ciała mego.

8 Gid det, jeg begærer, maatte komme, og Gud vilde opfylde mit Haab!

Bodajże się spełniła prośba moja! Niechże mi Bóg da, czego oczekuję!

9 og at Gud vilde knuse mig, at han vilde lade sin Haand løs og afskære mig!

Oby się Bogu podobało, żeby mię zniszczył, a żeby mię wyciął, rozpuściwszy rękę swoję!

10 Da havde jeg endnu Trøst og kunde glæde mig i Smerten, i hvilken han ikke skaaner; thi jeg har ikke fornægtet den helliges Tale.

Bo mam jeszcze pociechę swoję, (chociaż pałam w boleści, a Bóg mi nie folguje) żem nie taił słów Świętego.

11 Hvad er min Kraft, at jeg skulde haabe? og hvad Ende venter mig, at jeg skulde forlænge mit Liv?

Cóż jest za moc moja, abym potrwał? albo co za koniec mój, abym przedłużył żywota mego?

12 Mon min Kraft er Kraft af Sten? mon mit Kød er af Kobber?

Izali moc kamienna moc moja? albo ciało moje miedziane?

13 Sandelig, der er ikke Hjælp i mig, og Kraften er vegen fra mig!

Azaż obrony mojej niemasz przy mnie? azaż rozsądek oddalony odemnie?

14 Den ulykkelige kan kræve Medynk af sin Ven, selv om han forlader den Almægtiges Frygt.

Przeciwko temu, którego litość słabieje ku bliźniemu swemu, i który bojaźń Wszechmogącego opuścił?

15 Mine Brødre have skuffet som en Bæk, som i Dalene Strømme, der fare forbi,

Bracia moi omylili mię jako potok; pominęli jako gwałtowne potoki,

16 de, der ere mørke af Is, i hvilke Sneen skjuler sig.

Które bywają mętne od lodu, w których się śnieg ukrywa;

17 Paa den Tid de optøes, da blive de borte; naar det bliver hedt, da forsvinde de fra deres Sted.

Czasu którego topnieją, zaginą; a czasu gorącości niszczeją z miejsca swego.

18 Rejsetog bøje af fra deres Vej, de drage op i Ørken og omkomme.

Udawają się tam i sam z dróg swoich; rozciekają się po miejscach bezwodnych, i giną.

19 Rejsetog fra Thema skuede hen efter dem, vejfarende fra Seba satte Lid til dem.

Podróżni ludzie z krainy Teman obaczyli je; a którzy szli do Seba, mieli w nich nadzieję.

20 De bluedes, at de havde forladt sig paa dem; de kom lige til dem og bleve skuffede.

Ale się zawstydzili, iż w nich ufali; a gdy tam przyszli, oszukali się.

21 Saaledes ere I nu blevne som intet; I se Rædsel og frygte.

Tak zaiste i wy, bywszy nie jesteście; widząc utrapienie moje, lękacie się.

22 Mon jeg har sagt: Giver mig og skænker for min Skyld noget af eders Formue?

Izalim mówił: Przynieście mi co, a z majętności waszej dajcie mi dary?

23 eller redder mig af Fjendens Haand, og udløser mig af Voldsmænds Haand?

I wybawcie mię z rąk nieprzyjaciela, a z rąk okrutników odkupcie mię?

24 Lærer mig, og jeg vil tie, og viser mig, hvori jeg har faret vild.

Nauczcież mię, a ja umilknę; a w czemem zbłądził pokażcie mi.

25 Hvad ere Oprigtigheds Taler kraftige! Men hvad bevise eders Beviser?

O jakoż są mocne słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi obwinienie wasze?

26 Agte I Ord for at være Bevis og den mistrøstiges Taler for Mundsvejr?

Izali słowa moje obwinić myślicie, a przewiewać mowy utrapionego?

27 Ja, I kunne kaste Lod om en faderløs og grave Grav for eders Næste.

I na sierotę targacie się, i kopiecie doły pod przyjacielem swoim.

28 Og nu, om I ville, da vender Ansigtet til mig, og mon jeg skulde lyve for eders Ansigt?

Przetoż przypatrzcie mi się teraz, a obaczycie, jeźli kłamię przed obliczem waszem.

29 Kære, vender om, lader Uretfærdighed ikke ske; ja, vender om, endnu skal min Retfærdighed kendes i denne Sag!

Obaczcie się, proszę, a niech nie będzie w was nieprawość; obaczcie się, a poznacie, że jest sprawiedliwość moja przy mnie.

30 Mon der være Uret paa min Tunge? mon min Gane ikke skulde skelne, hvad ondt er?

A iż nie masz w języku mym nieprawości: i nie mamże znać utrapienia mego?