< Job 5 >

1 Raab, kære, om der er nogen, som svarer dig? og til hvem af de hellige vil du vende Ansigtet?
Zawołajże tedy, jeźli kto jest, coćby odpowiedział? a do któregoż się z świętych obrócisz?
2 Thi Fortørnelse slaar en Daare ihjel, og Nidkærhed dræber den taabelige.
Zaiste głupiego zabija gniew, a prostaka umarza zawiść.
3 Jeg saa en Daare rodfæstet, og jeg forbandede hans Bolig hastelig.
Jam widział głupiego, iż się rozkorzenił; alem wnet źle tuszył mieszkaniu jego.
4 Hans Børn vare langt fra Frelse og nedtraadtes i Porten, og der var ingen, som reddede dem.
Oddaleni będą synowie jego od zbawienia, i starci będą w bramie, a nie będzie, ktoby ich wyrwał.
5 Den hungrige opaad hans Høst og hentede den endog fra Tjørnehegnet, og Røverne opslugte hans Formue.
Żniwo jego głodny pożre, i z samego ciernia wybierze je; a połknie chciwy bogactwa takowych.
6 Thi Uretfærdighed skyder ikke frem af Støvet, og Møje vokser ikke op af Jorden;
Albowiem nie z prochu wychodzi utrapienie, ani z ziemi wyrasta kłopot.
7 men et Menneske bliver født til Møje, ligesom Gnister maa flyve højt op.
Ale człowiek na kłopot się rodzi jako iskry z węgla latają w górę.
8 Dog jeg vilde søge hen til Gud, og til Gud vilde jeg rette min Tale;
Zaiste jabym szukał Boga, Bogubym przełożył sprawę swoję;
9 til ham, som gør store Ting, hvilke man ikke kan ransage, underlige Ting, saa der er intet Tal paa dem;
Który czyni rzeczy wielkie i niewybadane, dziwne, którym liczby niemasz;
10 ham, som giver Regn paa Jorden og lader Vand komme paa Markerne;
Który daje deszcz na ziemię, i spuszcza wody na pola;
11 for at sætte de ringe højt op, og at de sørgende ophøjes ved Frelse;
Który sadza pokornych wysoko, a smutnych wywyższa ku zbawieniu;
12 ham, som gør de træskes Anslag til intet, at deres Hænder ikke kunne udføre Sagen;
Który w niwecz obraca myśli chytrych, tak, iż ręce ich nie sprawią nic skutecznego;
13 ham, som griber de vise i deres Træskhed, saa de underfundiges Raad hastelig omstødes;
Który chwyta mądrych w chytrości ich, a radę przewrotnych prędko niszczy.
14 om Dagen løbe de an i Mørket og føle sig for om Middagen, som var det Nat.
We dnie taczają się jako w ciemnościach, a jako w nocy macają w południe.
15 Og han frelser en fattig fra Sværd, fra deres Mund og fra den stærkes Haand,
Który zachowuje ubogiego od miecza, od ust ich, i od ręki gwałtownika.
16 saa der bliver Haab for den ringe, og Uretfærdighed maa lukke sin Mund.
Mać uciśniony nadzieje; ale nieprawość stuli usta swe.
17 Se, saligt er det Menneske, som Gud straffer; derfor foragte du ikke den Almægtiges Tugtelse!
Oto błogosławiony człowiek, którego Bóg karze; przetoż karaniem Wszechmocnego nie pogardzaj,
18 Thi han gør Smerte og forbinder; han saargør, og hans Hænder læge.
Bo on zrania i zawiązuje; uderza, a ręce jego uzdrawiają.
19 I seks Angester skal han fri dig, og i syv skal intet ondt røre dig.
Z sześciu ucisków wyrwie cię, a w siódmym nie tknie się ciebie złe.
20 I Hunger skal han frelse dig fra Døden og i Krig fra Sværdets Vold.
W głodzie wybawi cię od śmierci, a na wojnie z rąk miecza.
21 Du skal finde Skjul for Tungens Svøbe og ikke frygte for Ødelæggelse, naar den kommer.
Przed biczem języka ukryty będziesz, a nie ulękniesz się w spustoszeniu, gdy przyjdzie.
22 Du skal le ad Ødelæggelse og Hunger og ikke frygte for Jordens Dyr;
W spustoszeniu i w głodzie śmiać się będziesz, a zwierząt ziemskich bać się nie będziesz.
23 thi med Stenene paa Marken har du Pagt, og Markens Dyr skulle holde Fred med dig.
Bo z kamieniem polnym będzie przymierze twoje, a okrutny zwierz polny spokojnym ci się stawi.
24 Og du skal forfare, at dit Telt har Fred, og du skal besøge din Bolig og intet savne.
I poznasz, że jest spokojny przybytek twój, i nawiedzisz mieszkanie twoje, a nie zgrzeszysz.
25 Og du skal forfare, at din Sæd skal blive mangfoldig, og din Afkom som Græs paa Jorden.
Doznasz też, iż rozmnożone będzie nasienie twoje, a potomstwo twoje będzie jako ziele ziemi.
26 Du skal komme til Graven i Alderdom, ligesom Neg optages i sin Tid.
Wnijdziesz w sędziwości do grobu, jako znoszone bywa zboże w stóg czasu swego.
27 Se dette, det have vi undersøgt, saa er det; hør det, og forstaa det vel!
Otośmy tego doszli, że tak jest: słuchajże tego, a uważaj to sam u siebie.

< Job 5 >