Job 41

1 Kan du trække Leviathan op med en Krog? eller drage dens Tunge med en Snor, du lader synke ned?

Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?

2 Kan du sætte et Sivreb i dens Næse eller gennembore dens Kæber med en Krog?

Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?

3 Mon den vil gøre mange ydmyge Begæringer til dig eller tale milde Ord for dig?

Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?

4 Mon den vil gøre en Pagt med dig, at du kan tage den til Tjener evindelig?

Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?

5 Kan du lege med den som med en Fugl? eller binde den fast, til Morskab for dine Smaapiger?

Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?

6 Skulle Deltagerne vel drive Handel med den? skulle de dele den ud iblandt Købmænd?

Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?

7 Kan du fylde dens Hud med Spyd, dens Hoved med Harpuner?

Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?

8 Læg din Haand paa den! Du vil huske den Kamp og ikke gøre det mere.

Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.

9 Se, Haabet derom slaar fejl; styrter man ikke ned endog kun ved Synet af den?

Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?

10 Der er ingen saa dumdristig, at han tør tirre den; hvo er da den, der vil bestaa for mit Ansigt?

Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?

11 — Hvo har givet mig noget først, at jeg skulde betale det? hvad der er under al Himmelen, det er mit —

Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.

12 jeg vil ikke tie om dens Lemmer og dens Styrkes Beskaffenhed og dens Legemsbygnings Yndelighed.

Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.

13 Hvo har afklædt den dens ydre Bedækning? hvo tør komme ind imellem dens dobbelte Tandrækker?

Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?

14 Hvo har opladt dens Ansigts Døre? omkring dens Tænder er der Rædsel.

Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.

15 Dens Skjoldes Rande ere prægtige, lukkede som med et tæt Segl.

[Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.

16 Den ene er saa nær ved den anden, at der ikke kan komme Vejr ind imellem dem.

Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.

17 Den ene hænger fast ved den anden; de gribe i hverandre og adskilles ikke.

Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.

18 Dens Nysen lader Lys skinne, og dens Øjne ere som Morgenrødens Øjenlaage.

Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.

19 Af dens Mund fare Blus, Ildgnister fare ud.

Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.

20 Af dens Næsebor udgaar Røg som af en sydende Gryde og af en Kedel.

Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.

21 Dens Aande kan stikke Ild i Kul, og en Lue gaar ud af dens Mund.

Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.

22 Paa dens Hals hviler Styrke, og Angest hopper foran den.

W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.

23 Dens Køds Stykker hænge fast sammen; det er som støbt paa den, det kan ikke bevæges.

Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.

24 Dens Hjerte er støbt fast som Sten, ja, støbt fast som den nederste Møllesten.

Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.

25 Naar den farer op, grue de stærke; af Angest forfejle de Maalet.

Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

26 Angriber nogen den med Sværd, da bider det ikke paa, ej heller Spyd, Kastevaaben eller Lanse.

Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.

27 Den agter Jern som Straa, Kobber som raaddent Træ.

Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.

28 Ingen Pil jager den paa Flugt, Slyngestene blive for den som Avner.

Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.

29 Køllen agtes som Avner, og den ler ad det susende Glavind.

Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.

30 Under den ere skarpe Skæl, og det er, som den drager en Tærskeslæde hen over Dyndet.

Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.

31 Dybet syder som en Gryde; den gør Havet som en Salvekedel.

Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.

32 Den gør, at Vejen skinner efter den; man maatte holde Havet for graahaaret.

Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.

33 Der er ingen, som kat? lignes ved den paa Jorden, den er skabt til at være uden Frygt.

Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.

34 Den ser ned paa alt højt; den er en Konge over alle stolte Dyr.

Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.