Job 41

1 Kan du trække Leviathan op med en Krog? eller drage dens Tunge med en Snor, du lader synke ned?

Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

2 Kan du sætte et Sivreb i dens Næse eller gennembore dens Kæber med en Krog?

Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

3 Mon den vil gøre mange ydmyge Begæringer til dig eller tale milde Ord for dig?

Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

4 Mon den vil gøre en Pagt med dig, at du kan tage den til Tjener evindelig?

Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

5 Kan du lege med den som med en Fugl? eller binde den fast, til Morskab for dine Smaapiger?

Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?

6 Skulle Deltagerne vel drive Handel med den? skulle de dele den ud iblandt Købmænd?

Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?

7 Kan du fylde dens Hud med Spyd, dens Hoved med Harpuner?

Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?

8 Læg din Haand paa den! Du vil huske den Kamp og ikke gøre det mere.

Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.

9 Se, Haabet derom slaar fejl; styrter man ikke ned endog kun ved Synet af den?

Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?

10 Der er ingen saa dumdristig, at han tør tirre den; hvo er da den, der vil bestaa for mit Ansigt?

Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

11 — Hvo har givet mig noget først, at jeg skulde betale det? hvad der er under al Himmelen, det er mit —

Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

12 jeg vil ikke tie om dens Lemmer og dens Styrkes Beskaffenhed og dens Legemsbygnings Yndelighed.

Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

13 Hvo har afklædt den dens ydre Bedækning? hvo tør komme ind imellem dens dobbelte Tandrækker?

Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

14 Hvo har opladt dens Ansigts Døre? omkring dens Tænder er der Rædsel.

Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

15 Dens Skjoldes Rande ere prægtige, lukkede som med et tæt Segl.

Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

16 Den ene er saa nær ved den anden, at der ikke kan komme Vejr ind imellem dem.

Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

17 Den ene hænger fast ved den anden; de gribe i hverandre og adskilles ikke.

Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

18 Dens Nysen lader Lys skinne, og dens Øjne ere som Morgenrødens Øjenlaage.

Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

19 Af dens Mund fare Blus, Ildgnister fare ud.

Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

20 Af dens Næsebor udgaar Røg som af en sydende Gryde og af en Kedel.

Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

21 Dens Aande kan stikke Ild i Kul, og en Lue gaar ud af dens Mund.

Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

22 Paa dens Hals hviler Styrke, og Angest hopper foran den.

W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

23 Dens Køds Stykker hænge fast sammen; det er som støbt paa den, det kan ikke bevæges.

Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

24 Dens Hjerte er støbt fast som Sten, ja, støbt fast som den nederste Møllesten.

Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

25 Naar den farer op, grue de stærke; af Angest forfejle de Maalet.

Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

26 Angriber nogen den med Sværd, da bider det ikke paa, ej heller Spyd, Kastevaaben eller Lanse.

Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

27 Den agter Jern som Straa, Kobber som raaddent Træ.

Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

28 Ingen Pil jager den paa Flugt, Slyngestene blive for den som Avner.

Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

29 Køllen agtes som Avner, og den ler ad det susende Glavind.

Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

30 Under den ere skarpe Skæl, og det er, som den drager en Tærskeslæde hen over Dyndet.

Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

31 Dybet syder som en Gryde; den gør Havet som en Salvekedel.

Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

32 Den gør, at Vejen skinner efter den; man maatte holde Havet for graahaaret.

Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

33 Der er ingen, som kat? lignes ved den paa Jorden, den er skabt til at være uden Frygt.

Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

34 Den ser ned paa alt højt; den er en Konge over alle stolte Dyr.

Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.