Job 41

1 Kan du trække Leviathan op med en Krog? eller drage dens Tunge med en Snor, du lader synke ned?

E taea ranei a Rewiatana te kukume mai e koe ki te matau? te pehi ranei i tona arero ki te aho?

2 Kan du sætte et Sivreb i dens Næse eller gennembore dens Kæber med en Krog?

E whakanohoia ranei e koe he aho ki tona ihu? E pokaia ranei e koe tona kauae ki te matau?

3 Mon den vil gøre mange ydmyge Begæringer til dig eller tale milde Ord for dig?

E maha ranei ana inoi ki a koe? E korero ngawari ranei ia ki a koe?

4 Mon den vil gøre en Pagt med dig, at du kan tage den til Tjener evindelig?

E whakarite kawenata ranei ia ki a koe? e riro ai ia i a koe hei pononga oti tonu mai?

5 Kan du lege med den som med en Fugl? eller binde den fast, til Morskab for dine Smaapiger?

Ka rite ranei ia ki te manu hei mea takaro mau? E herea ranei ia e koe hei mea ma au kotiro?

6 Skulle Deltagerne vel drive Handel med den? skulle de dele den ud iblandt Købmænd?

E waiho ranei ia hei taonga hokohoko ma nga ropu tangata hi ika? E wehewehea atu ranei ma nga kaihokohoko?

7 Kan du fylde dens Hud med Spyd, dens Hoved med Harpuner?

E kapi ranei tona kiri i o tao? tona pane i nga wero ika?

8 Læg din Haand paa den! Du vil huske den Kamp og ikke gøre det mere.

Kia pa tou ringa ki a ia; maharatia te whawhai, a kei pena a mua.

9 Se, Haabet derom slaar fejl; styrter man ikke ned endog kun ved Synet af den?

Nana, he hori kau te manako ki a ia: e kore ranei tetahi e hinga noa ki te kite kau atu i a ia?

10 Der er ingen saa dumdristig, at han tør tirre den; hvo er da den, der vil bestaa for mit Ansigt?

Kahore he tangata e maia rawa hei whakaoho i a ia: na ko wai e tu ki toku aroaro?

11 — Hvo har givet mig noget først, at jeg skulde betale det? hvad der er under al Himmelen, det er mit —

Ko wai te tangata nana te mea kua takoto wawe ki ahau, e whakautu ai ahau ki a ia? Ahakoa he aha te mea i raro i nga rangi, puta noa, naku katoa.

12 jeg vil ikke tie om dens Lemmer og dens Styrkes Beskaffenhed og dens Legemsbygnings Yndelighed.

E kore e huna e ahau te korero mo ona wahi, mo tona kaha, mo te ataahua hoki o tona hanganga.

13 Hvo har afklædt den dens ydre Bedækning? hvo tør komme ind imellem dens dobbelte Tandrækker?

Ma wai e tihore a waho o tona kakahu? Ko wai e tae ki tana paraire rererua?

14 Hvo har opladt dens Ansigts Døre? omkring dens Tænder er der Rædsel.

Ma wai e whakatuwhera nga tatau o tona mata? He wehi kei ona niho a taka noa.

15 Dens Skjoldes Rande ere prægtige, lukkede som med et tæt Segl.

Ko tana e whakamanamana ai ko ona unahi pakari; tutaki rawa pera i te hiri piri tonu.

16 Den ene er saa nær ved den anden, at der ikke kan komme Vejr ind imellem dem.

Na, i te tata tonu o tetahi ki tetahi, e kore te hau e puta i waenga.

17 Den ene hænger fast ved den anden; de gribe i hverandre og adskilles ikke.

Piri tonu ratou ki a ratou ano; mau tonu, e kore ano e taea te wehe.

18 Dens Nysen lader Lys skinne, og dens Øjne ere som Morgenrødens Øjenlaage.

Ka tihe ia, ka kowha mai te marama; a ko te rite i ona kanohi kei nga kamo o te ata.

19 Af dens Mund fare Blus, Ildgnister fare ud.

E puta ana mai i tona mangai he rama mura, mokowhiti ana nga koraahi.

20 Af dens Næsebor udgaar Røg som af en sydende Gryde og af en Kedel.

Puta ana te paowa i ona pongaponga, me te mea no te kohua e koropupu ana, no te otaota e kaia ana.

21 Dens Aande kan stikke Ild i Kul, og en Lue gaar ud af dens Mund.

Ngiha ana nga waro i tona ha, rere atu ana te mura i tona mangai.

22 Paa dens Hals hviler Styrke, og Angest hopper foran den.

Kei tona kaki te kaha e noho ana, e tuapa ana te pawera i tona aroaro.

23 Dens Køds Stykker hænge fast sammen; det er som støbt paa den, det kan ikke bevæges.

Ko ona kikokiko tawerewere piri tonu: maro tonu ki runga ki a ia; e kore e taea te whakakorikori.

24 Dens Hjerte er støbt fast som Sten, ja, støbt fast som den nederste Møllesten.

Pakari tonu tona ngakau ano he kamaka; ae ra, maro tonu ano ko to raro kohatu huri.

25 Naar den farer op, grue de stærke; af Angest forfejle de Maalet.

Ka whakarewa ia i a ia ki runga, ka wehi nga tangata nunui: na te pororaru ka porangi noa iho ratou.

26 Angriber nogen den med Sværd, da bider det ikke paa, ej heller Spyd, Kastevaaben eller Lanse.

Ki te whai tetahi i a ia ki te hoari, e kore e taea; ahakoa e te tao, e te pere, e te koikoi ranei.

27 Den agter Jern som Straa, Kobber som raaddent Træ.

Ki tona whakaaro he kakau witi te rino, he rakau popopopo te parahi.

28 Ingen Pil jager den paa Flugt, Slyngestene blive for den som Avner.

E kore ia e tahuti i te pere: ki a ia ka meinga noatia nga kohatu o te kotaha hei papapa.

29 Køllen agtes som Avner, og den ler ad det susende Glavind.

Kiia ake e ia nga patu hei papapa: e kataina ana e ia te huhu o te tao.

30 Under den ere skarpe Skæl, og det er, som den drager en Tærskeslæde hen over Dyndet.

Ko raro ona e rite ana ki te kohatu koikoi: e wharikitia ana e ia a runga o te paru ano he patunga witi.

31 Dybet syder som en Gryde; den gør Havet som en Salvekedel.

E meinga ana e ia te rire kia koropupu ano he kohua, me te moana kia rite ki te hinu.

32 Den gør, at Vejen skinner efter den; man maatte holde Havet for graahaaret.

E hangaia ana e ia he huarahi kia marama i muri i a ia; tera e maharatia he hina te moana.

33 Der er ingen, som kat? lignes ved den paa Jorden, den er skabt til at være uden Frygt.

I te whenua nei kahore he mea hei rite mona, he mea i hanga nei kahore ona wehi.

34 Den ser ned paa alt højt; den er en Konge over alle stolte Dyr.

E titiro ana ia ki nga mea tiketike katoa: he kingi ia mo nga tama katoa a te whakapehapeha.