Job 41
1 Kan du trække Leviathan op med en Krog? eller drage dens Tunge med en Snor, du lader synke ned?
Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?
2 Kan du sætte et Sivreb i dens Næse eller gennembore dens Kæber med en Krog?
Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?
3 Mon den vil gøre mange ydmyge Begæringer til dig eller tale milde Ord for dig?
Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?
4 Mon den vil gøre en Pagt med dig, at du kan tage den til Tjener evindelig?
Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?
5 Kan du lege med den som med en Fugl? eller binde den fast, til Morskab for dine Smaapiger?
Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?
6 Skulle Deltagerne vel drive Handel med den? skulle de dele den ud iblandt Købmænd?
Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?
7 Kan du fylde dens Hud med Spyd, dens Hoved med Harpuner?
Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?
8 Læg din Haand paa den! Du vil huske den Kamp og ikke gøre det mere.
Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.
9 Se, Haabet derom slaar fejl; styrter man ikke ned endog kun ved Synet af den?
Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.
10 Der er ingen saa dumdristig, at han tør tirre den; hvo er da den, der vil bestaa for mit Ansigt?
Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?
11 — Hvo har givet mig noget først, at jeg skulde betale det? hvad der er under al Himmelen, det er mit —
Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.
12 jeg vil ikke tie om dens Lemmer og dens Styrkes Beskaffenhed og dens Legemsbygnings Yndelighed.
Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.
13 Hvo har afklædt den dens ydre Bedækning? hvo tør komme ind imellem dens dobbelte Tandrækker?
Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?
14 Hvo har opladt dens Ansigts Døre? omkring dens Tænder er der Rædsel.
Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.
15 Dens Skjoldes Rande ere prægtige, lukkede som med et tæt Segl.
Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;
16 Den ene er saa nær ved den anden, at der ikke kan komme Vejr ind imellem dem.
Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;
17 Den ene hænger fast ved den anden; de gribe i hverandre og adskilles ikke.
Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.
18 Dens Nysen lader Lys skinne, og dens Øjne ere som Morgenrødens Øjenlaage.
Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.
19 Af dens Mund fare Blus, Ildgnister fare ud.
El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.
20 Af dens Næsebor udgaar Røg som af en sydende Gryde og af en Kedel.
El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.
21 Dens Aande kan stikke Ild i Kul, og en Lue gaar ud af dens Mund.
Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.
22 Paa dens Hals hviler Styrke, og Angest hopper foran den.
Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.
23 Dens Køds Stykker hænge fast sammen; det er som støbt paa den, det kan ikke bevæges.
La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.
24 Dens Hjerte er støbt fast som Sten, ja, støbt fast som den nederste Møllesten.
Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.
25 Naar den farer op, grue de stærke; af Angest forfejle de Maalet.
Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.
26 Angriber nogen den med Sværd, da bider det ikke paa, ej heller Spyd, Kastevaaben eller Lanse.
Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.
27 Den agter Jern som Straa, Kobber som raaddent Træ.
Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.
28 Ingen Pil jager den paa Flugt, Slyngestene blive for den som Avner.
Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.
29 Køllen agtes som Avner, og den ler ad det susende Glavind.
Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.
30 Under den ere skarpe Skæl, og det er, som den drager en Tærskeslæde hen over Dyndet.
Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.
31 Dybet syder som en Gryde; den gør Havet som en Salvekedel.
Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.
32 Den gør, at Vejen skinner efter den; man maatte holde Havet for graahaaret.
La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.
33 Der er ingen, som kat? lignes ved den paa Jorden, den er skabt til at være uden Frygt.
Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.
34 Den ser ned paa alt højt; den er en Konge over alle stolte Dyr.
Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.
