Job 38

1 Derefter svarede Herren Job ud af Stormen og sagde:

Nu nam Jahweh het woord, en sprak tot Job in de storm:

2 Hvo er den, som formørker Guds Raad med Tale uden Forstand.

Wie zijt gij, die de Voorzienigheid duister maakt Door woorden zonder verstand?

3 Bind op om dine Lænder som en Mand, saa vil jeg spørge dig, og undervis du mig!

Omgord uw lenden als een man, Ik zal u vragen stellen, gij moogt Mij leren!

4 Hvor var du, der jeg grundfæstede Jorden? forkynd det, hvis du har Indsigt?

Waar waart ge, toen Ik de aarde grondde: Vertel het, zo ge er iets van weet!

5 Hvo har sat dens Maal? du ved det vel? eller hvo udstrakte Snoren over den?

Wie heeft haar grootte bepaald: gij weet het zo goed; Wie het meetsnoer over haar gespannen?

6 Hvorpaa ere dens Piller nedsænkede? eller hvo har lagt dens Hjørnesten?

Waarop zijn haar zuilen geplaatst, Of wie heeft haar hoeksteen gelegd:

7 der Morgenstjerner sang til Hobe, og alle Guds Børn raabte af Glæde.

Onder het gejuich van het koor der morgensterren, Het jubelen van de zonen Gods?

8 Og hvo lukkede for Havet med Døre, der det brød frem, gik ud af Moders Liv,

Wie heeft de zee achter deuren gesloten, Toen zij bruisend uit de moederschoot kwam;

9 der jeg gjorde Sky til dets Klædning og Mørke til dets Svøb,

Toen Ik haar de wolken gaf als een kleed, De nevel als haar windsels;

10 der jeg afstak for det min Grænse og satte Stang og Døre for det

Toen Ik haar grenzen heb gesteld, Slagboom en grendels haar gaf;

11 og sagde: Hertil skal du komme og ikke længere; og her skal være sat Grænse for dine stolte Bølger?

Toen Ik sprak: Ge komt tot hier en niet verder, Hier wordt de trots van uw golven gebroken!

12 Har du i dine Dage givet Befaling til Morgenen? har du vist Morgenrøden dens Sted,

Hebt gij ooit in uw leven de morgen ontboden, De dageraad zijn plaats bestemd,

13 til at gribe Jorden ved dens Flige, saa at de ugudelige rystes bort fra den?

Om de zomen der aarde te bezetten En er vlammen uit te schudden?

14 saa denne forvandler sig som Leret, hvori Seglet trykkes, og Tingene fremstille sig som i deres Klædebon,

Zij flonkert als een kostbare zegelsteen, Wordt bontgeverfd als een kleed,

15 og de ugudelige unddrages deres Lys, og den opløftede Arm sønderbrydes?

Totdat de stralen hun licht wordt ontnomen, Hun opgeheven arm wordt gebroken.

16 Er du kommen til Havets Kilder? og har du vandret paa Dybets Bund?

Zijt ge doorgedrongen tot de bronnen der zee, Hebt ge de bodem van de Oceaan bewandeld;

17 Have Dødens Porte opladt sig for dig? eller saa du Dødens Skygges Porte?

Zijn u de poorten des doods getoond, De wachters der duisternis u verschenen;

18 Har du overskuet Jordens Bredde? forkynd det, dersom du kender det alt sammen!

Hebt ge de breedten der aarde omvat: Zeg op, wanneer ge dit allemaal weet!

19 Hvor er Vejen did, hvor Lyset mon bo, og hvor er Mørkets Sted,

Waar is de weg naar de woning van het licht, En waar heeft de duisternis haar verblijf,

20 at du kunde bringe det til dets Landemærke, og at du kendte Stierne til dets Hus?

Zodat gij ze naar hun plaats kunt brengen, En hun de paden naar huis kunt leren?

21 Du ved det; thi den Gang blev du jo født, og dine Dages Tal er stort!

Ge weet het toch, want toen werdt ge geboren, Het getal van uw jaren is immers zo groot!

22 Er du kommen til Forraadskamrene for Sneen, eller saa du Forraadskamrene for Hagelen,

Zijt ge doorgedrongen tot de schuren der sneeuw, Hebt ge de opslagplaatsen van de hagel aanschouwd,

23 hvilke jeg har sparet til Trængsels Tid, til Strids og Krigs Dag.

Die Ik heb opgespaard voor de tijd van benauwing, Voor de dag van aanval en strijd?

24 Hvor er den Vej, hvor Lyset deler sig, hvor Østenvejret spreder sig over Jorden?

Waar is de weg, waar de kou zich verspreidt, Waar de oostenwind over de aarde giert?

25 Hvo brød Render til Vandskyl og Vej til Lynet, som gaar foran Torden,

Wie heeft voor de stortvloed kanalen gegraven, En paden voor de donderwolken,

26 for at lade regne paa det Land, hvor ingen er, i Ørken, hvor intet Menneske er,

Om regen te geven op onbewoond land, Op steppen, waar zich geen mens bevindt;

27 for at mætte de øde og ødelagte Steder og bringe Græsbunden til at spire?

Om woestijn en wildernis te verzadigen, Uit de dorre grond het gras te doen spruiten?

28 Har Regnen vel en Fader? eller hvo har avlet Duggens Draaber?

Heeft de regen een vader, Of wie heeft de druppels van de dauw verwekt;

29 Af hvis Moderliv er Frost udgangen? og hvo fødte Rimfrost under Himmelen?

Uit wiens schoot is het ijs te voorschijn gekomen, Wie heeft het rijp in de lucht gebaard?

30 Vandet skjuler sig, som var det en Sten, og Dybets Overflade slutter sig sammen.

De wateren worden hard als steen, De vlakte van de Afgrond sluit zich aaneen!

31 Kan du knytte Syvstjernens Baand, eller løse Orions Reb?

Kunt gij de banden der Plejaden knopen, Of de boeien van de Orion slaken;

32 Kan du lade Dyrekredsens Stjerner komme frem til deres Tid? eller føre Bjørnen med dens Unger frem?

Kunt gij de maan op tijd naar buiten doen treden, Leidt gij de Beer met zijn jongen?

33 Kender du Himmelens Love? eller kan du bestemme dens Herredømme over Jorden?

Schrijft gij de hemel de wetten voor, Stelt gij zijn macht over de aarde vast;

34 Kan du opløfte din Røst til Skyen, at Vands Mangfoldighed maa skjule dig?

Verheft gij uw stem tot de wolken, Gehoorzaamt ù de watervloed?

35 Kan du udlade Lynene, at de fare frem, og at de sige til dig: Se, her ere vi?

Zendt gij de bliksems uit, en ze gaan; Zeggen ze tot u: Hier zijn we terug?

36 Hvo lagde Visdom i Hjertets Inderste? eller hvo gav Forstand i Tanken?

Wie heeft inzicht aan den reiger gegeven Verstand geschonken aan den haan;

37 Hvo kan tælle Skyerne med Visdom? og hvo kan udgyde Himmelens Vandbeholdere,

Wie telt met wijsheid de wolken af, En giet de zakken van de hemel leeg:

38 idet Støv løber sammen til en Støbning, og Jordklumperne hænge ved hverandre?

Wanneer de bodem hard is als ijzer, De kluiten aan elkander kleven?

39 Kan du jage Rov til Løvinden og fylde de unge Løvers Graadighed,

Jaagt gij een prooi voor de leeuwin, Stilt gij de honger der welpen,

40 naar de lægge sig ned i deres Boliger og blive i Skjul for at lure?

Wanneer ze in hun holen liggen, Of loeren tussen de struiken?

41 Hvo skaffer Ravnen dens Føde, naar dens Unger skrige til Gud, naar de fare hid og did, fordi de intet have at æde?

Wie geeft ze tegen de avond haar buit, Wanneer haar jongen tot de Godheid roepen, En zonder voedsel rond blijven snuffelen, Op zoek naar spijs?