Job 37
1 Ta, over dette forfærdes mit Hjerte og farer op fra sit Sted.
I drży z tego powodu moje serce, i wyrywa się ze swego miejsca.
2 Hører, ja hører hans Røsts Drøn og Bulderet, der udgaar af hans Mund.
Słuchajcie uważnie grzmotu jego głosu i dźwięku, który wychodzi z jego ust.
3 Han lader det fare ud under al Himmelen og sit Lys over Jordens Flige.
Pod całym niebem go wypuszcza, a jego błyskawicę – na krańce ziemi.
4 Efter ham brøler Røsten, han tordner med sin Højheds Røst; og han holder dem ikke tilbage, naar hans Røst høres.
Po niej huczy grzmot, grzmi głosem swojego majestatu, i nie powstrzymuje ich, gdy słychać jego głos.
5 Gud tordner vidunderligt med sin Røst; han gør store Ting, og vi kunne ikke kende dem.
Bóg cudownie grzmi swoim głosem, czyni wielkie rzeczy, których nie możemy zrozumieć.
6 Thi han siger til Sneen: Fald til Jorden! og ligesaa til Regnskyllene, ja til hans Vældes Regnskyl.
Mówi bowiem do śniegu: Padaj na ziemię, a także do deszczu i do ulewy jego potęgi.
7 Han forsegler hver Mands Haand, at alle Folk, som ere hans Skabning, skulle kende det.
Pieczętuje rękę każdego człowieka, aby wszyscy ludzie poznali jego dzieło.
8 Da gaa de vilde Dyr i Hule og blive i deres Boliger.
Wtedy zwierzęta wchodzą do jaskini i zostają w swoich jamach.
9 Fra Syden kommer Stormen, og med Nordenvindene kommer Kulden.
Od południa przychodzi wicher, a zima od wiatrów północnych.
10 Ved Guds Aande kommer Is, og det brede Vand snævres ind.
Swoim tchnieniem Bóg czyni lód i ścinają się szerokie wody.
11 Ja, med Fugtighed fylder han Skyen; han udbreder sin lysopfyldte Sky.
Także wilgocią [ziemi] obciąża obłok, rozpędza chmurę swoim światłem.
12 Og den vender sig i Kredse, alt som han styrer den til dens Gerning, til alt, hvad han byder den, hen over Jordens Kreds:
One krążą według jego rady, aby czyniły wszystko, co rozkazuje na powierzchni okręgu ziemi.
13 Enten til Revselse eller til hans Lands Bedste eller til Velgerning lader han den ramme.
A on sprawia, że się pojawiają – czy to dla karania, czy dla swojej ziemi, czy dla [okazywania] miłosierdzia.
14 Job, vend dine Øren til dette; staa stille og agt paa Guds underfulde Ting!
Słuchaj tego uważnie, Hiobie; zastanów się i rozważ cudowne dzieła Boga.
15 Ved du, naar Gud tænker derpaa, og naar han lader sin Skys Lys skinne?
Czy wiesz, kiedy i [co] postanawia Bóg o tych sprawach albo kiedy rozjaśnia światło swej chmury?
16 Ved du hvorledes Skyerne svæve? de underfulde Ting af ham, som er fuldkommen i al Kundskab?
Czy wiesz, jak wiszą chmury – cuda tego, który jest doskonały we wszelkiej wiedzy?
17 du, hvis Klæder blive varme, naar han gør Landet lummert fra Sønden?
[Czy wiesz], jak twoje szaty się rozgrzewają, gdy on uspokaja ziemię wiatrem południowym?
18 Udspænder du med ham de øverste Skyer, der ere faste som et støbt Spejl?
Czy rozpościerałeś z nim niebiosa, [które są] trwałe i podobne do zwierciadła odlanego?
19 Lad os vide, hvad vi skulle sige til ham! vi kunne ikke fremføre noget ud fra Mørket.
Poucz nas, co mamy mu powiedzieć, [bo] nie możemy ułożyć słów z powodu ciemności.
20 Skal det fortælles ham, at jeg taler? eller mon nogen har ønsket, at han maatte blive opslugt?
Czy należy go powiadomić, że przemawiam? [Przecież] jeśli ktoś przemówi, zostanie na pewno pożarty.
21 Og nu, ser man ikke Lyset, som straaler i de øverste Skyer: Saa farer et Vejr frem og renser dem.
Teraz jednak [ludzie] nie mogą patrzyć na światło, gdy jaśnieje w chmurach, gdy wiatr przechodzi [i] rozprasza je.
22 Af Norden kommer Guld; over Gud er der forfærdelig Majestæt.
Od północy przychodzi [jakby] złoty [blask, ale] w Bogu jest straszliwy majestat.
23 Den Almægtige, ham kunne vi ikke naa til, ham, som er stor i Kraft; Ret og Retfærdigheds Fylde undertrykker han ikke.
On jest Wszechmocny, nie możemy go doścignąć. On jest wielki w potędze i sądzie i bogaty w sprawiedliwość. Nie uciska [nikogo].
24 Derfor frygte Folkene ham; han ser ikke til nogen, som er viis i Hjertet.
Dlatego boją się go ludzie. On nie ma względu na żadnego, który jest mądry w sercu.
