Job 37

1 Ta, over dette forfærdes mit Hjerte og farer op fra sit Sted.

دل من می‌لرزد؛

2 Hører, ja hører hans Røsts Drøn og Bulderet, der udgaar af hans Mund.

گوش دهید و غرش صدای خدا را بشنوید.

3 Han lader det fare ud under al Himmelen og sit Lys over Jordens Flige.

او برق خود را به سراسر آسمان می‌فرستد.

4 Efter ham brøler Røsten, han tordner med sin Højheds Røst; og han holder dem ikke tilbage, naar hans Røst høres.

سپس غرش صدای او شنیده می‌شود، غرش مهیب رعد به گوش می‌رسد و باز برق، آسمان را روشن می‌کند.

5 Gud tordner vidunderligt med sin Røst; han gør store Ting, og vi kunne ikke kende dem.

صدای او در رعد باشکوه است. ما نمی‌توانیم عظمت قدرت او را درک کنیم.

6 Thi han siger til Sneen: Fald til Jorden! og ligesaa til Regnskyllene, ja til hans Vældes Regnskyl.

وقتی او برف و باران شدید بر زمین می‌فرستد،

7 Han forsegler hver Mands Haand, at alle Folk, som ere hans Skabning, skulle kende det.

مردم از کار کردن باز می‌مانند و متوجه قدرت او می‌شوند،

8 Da gaa de vilde Dyr i Hule og blive i deres Boliger.

حیوانات وحشی به پناهگاه خود می‌شتابند و در لانه‌های خویش پنهان می‌مانند.

9 Fra Syden kommer Stormen, og med Nordenvindene kommer Kulden.

از جنوب طوفان می‌آید و از شمال سرما.

10 Ved Guds Aande kommer Is, og det brede Vand snævres ind.

خدا بر آبها می‌دمد، به طوری که حتی وسیعترین دریاها نیز یخ می‌بندد.

11 Ja, med Fugtighed fylder han Skyen; han udbreder sin lysopfyldte Sky.

او ابرها را از رطوبت، سنگین می‌کند و برق خود را به‌وسیلۀ آنها پراکنده می‌سازد.

12 Og den vender sig i Kredse, alt som han styrer den til dens Gerning, til alt, hvad han byder den, hen over Jordens Kreds:

آنها به دستور او به حرکت در می‌آیند و احکام او را در سراسر زمین به جا می‌آورند.

13 Enten til Revselse eller til hans Lands Bedste eller til Velgerning lader han den ramme.

او ابرها را برای مجازات مردم و یا برای سیراب کردن زمین و نشان دادن رحمتش به ایشان، می‌فرستد.

14 Job, vend dine Øren til dette; staa stille og agt paa Guds underfulde Ting!

ای ایوب، گوش بده و دربارهٔ اعمال شگفت‌آور خدا تأمل و تفکر کن.

15 Ved du, naar Gud tænker derpaa, og naar han lader sin Skys Lys skinne?

آیا تو می‌دانی که خدا چگونه تمام طبیعت را اداره نموده، برق را از ابرها ساطع می‌کند؟

16 Ved du hvorledes Skyerne svæve? de underfulde Ting af ham, som er fuldkommen i al Kundskab?

آیا تو می‌دانی چگونه ابرها در هوا معلق می‌مانند؟ آیا تو عظمت این کار خدا را می‌توانی درک کنی؟

17 du, hvis Klæder blive varme, naar han gør Landet lummert fra Sønden?

آیا وقتی زمین زیر وزش باد گرم جنوب قرار دارد و لباسهایت از گرما به تنت چسبیده است،

18 Udspænder du med ham de øverste Skyer, der ere faste som et støbt Spejl?

تو می‌توانی به خدا کمک کنی تا وضع آسمان را که مانند فلز سخت است تغییر دهد؟

19 Lad os vide, hvad vi skulle sige til ham! vi kunne ikke fremføre noget ud fra Mørket.

آیا تو می‌توانی به ما بگویی چگونه باید با خدا مواجه شد؟ ما با این فکر تاریکمان نمی‌دانیم چگونه با او سخن گوییم.

20 Skal det fortælles ham, at jeg taler? eller mon nogen har ønsket, at han maatte blive opslugt?

من با چه جرأتی با خدا صحبت کنم؟ چرا خود را به کشتن دهم؟

21 Og nu, ser man ikke Lyset, som straaler i de øverste Skyer: Saa farer et Vejr frem og renser dem.

همان‌طور که در یک روز آفتابی بی‌ابر، نمی‌توانیم به تابش خورشید نگاه کنیم،

22 Af Norden kommer Guld; over Gud er der forfærdelig Majestæt.

همچنان نیز نمی‌توانیم به جلال پرشکوه خدا که از آسمان با درخشندگی خیره‌کننده‌ای بر ما نمایان می‌شود خیره شویم.

23 Den Almægtige, ham kunne vi ikke naa til, ham, som er stor i Kraft; Ret og Retfærdigheds Fylde undertrykker han ikke.

ما نمی‌توانیم به قدرت خدای قادر مطلق پی ببریم. او نسبت به ما عادل و رحیم است و بر کسی ظلم نمی‌کند،

24 Derfor frygte Folkene ham; han ser ikke til nogen, som er viis i Hjertet.

و تحت تأثیر داناترین مردم جهان نیز قرار نمی‌گیرد، از این جهت ترس و احترام او در دل همهٔ مردم جا دارد.