Job 37

1 Ta, over dette forfærdes mit Hjerte og farer op fra sit Sted.

Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.

2 Hører, ja hører hans Røsts Drøn og Bulderet, der udgaar af hans Mund.

Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.

3 Han lader det fare ud under al Himmelen og sit Lys over Jordens Flige.

Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.

4 Efter ham brøler Røsten, han tordner med sin Højheds Røst; og han holder dem ikke tilbage, naar hans Røst høres.

Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.

5 Gud tordner vidunderligt med sin Røst; han gør store Ting, og vi kunne ikke kende dem.

Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.

6 Thi han siger til Sneen: Fald til Jorden! og ligesaa til Regnskyllene, ja til hans Vældes Regnskyl.

Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.

7 Han forsegler hver Mands Haand, at alle Folk, som ere hans Skabning, skulle kende det.

Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.

8 Da gaa de vilde Dyr i Hule og blive i deres Boliger.

La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.

9 Fra Syden kommer Stormen, og med Nordenvindene kommer Kulden.

El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.

10 Ved Guds Aande kommer Is, og det brede Vand snævres ind.

De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.

11 Ja, med Fugtighed fylder han Skyen; han udbreder sin lysopfyldte Sky.

La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.

12 Og den vender sig i Kredse, alt som han styrer den til dens Gerning, til alt, hvad han byder den, hen over Jordens Kreds:

Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:

13 Enten til Revselse eller til hans Lands Bedste eller til Velgerning lader han den ramme.

Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.

14 Job, vend dine Øren til dette; staa stille og agt paa Guds underfulde Ting!

Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.

15 Ved du, naar Gud tænker derpaa, og naar han lader sin Skys Lys skinne?

Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?

16 Ved du hvorledes Skyerne svæve? de underfulde Ting af ham, som er fuldkommen i al Kundskab?

Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?

17 du, hvis Klæder blive varme, naar han gør Landet lummert fra Sønden?

Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?

18 Udspænder du med ham de øverste Skyer, der ere faste som et støbt Spejl?

Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?

19 Lad os vide, hvad vi skulle sige til ham! vi kunne ikke fremføre noget ud fra Mørket.

Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.

20 Skal det fortælles ham, at jeg taler? eller mon nogen har ønsket, at han maatte blive opslugt?

Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.

21 Og nu, ser man ikke Lyset, som straaler i de øverste Skyer: Saa farer et Vejr frem og renser dem.

Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.

22 Af Norden kommer Guld; over Gud er der forfærdelig Majestæt.

De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.

23 Den Almægtige, ham kunne vi ikke naa til, ham, som er stor i Kraft; Ret og Retfærdigheds Fylde undertrykker han ikke.

La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.

24 Derfor frygte Folkene ham; han ser ikke til nogen, som er viis i Hjertet.

Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.