Job 36

1 Og Elihu blev ved og sagde:

Kaj plue parolis Elihu, kaj diris:

2 Bi mig lidt, og jeg vil belære dig, thi her er endnu noget at tale for Gud.

Atendu ankoraŭ iom; mi montros al vi, Ĉar mi havas ankoraŭ kion paroli pro Dio.

3 Jeg vil hente min Kundskab langt borte fra og skaffe den, som har skabt mig, Ret.

Mi prenos mian scion de malproksime, Kaj mi montros, ke mia Kreinto estas prava.

4 Thi sandelig, mine Taler ere ikke Løgn; een, som er oprigtig i hvad han ved, er hos dig.

Ĉar vere miaj vortoj ne estas mensogaj; Homo sincera estas antaŭ vi.

5 Se, Gud er mægtig, og han vil ikke forkaste nogen, han er mægtig i Forstandens Styrke.

Vidu, Dio estas potenca, kaj tamen Li neniun malŝatas; Li estas potenca per la forto de la koro.

6 Han lader ikke en ugudelig leve, men skaffer de elendige Ret.

Al malpiulo Li ne permesas vivi, Kaj al mizeruloj Li donas justecon.

7 Han drager ikke sine Øjne bort fra de retfærdige, hos Konger paa Tronen, der sætter han dem evindelig, og de skulle ophøjes.

Li ne forturnas de virtuloj Siajn okulojn, Sed kun reĝoj sur trono Li sidigas ilin por ĉiam, Por ke ili estu altaj.

8 Og om de blive bundne i Lænker, blive fangne med Elendigheds Snore,

Kaj se ili estas ligitaj per ĉenoj, Malliberigitaj mizere per ŝnuroj,

9 da forkynder han dem deres Gerninger og deres Overtrædelser, at de vare overmodige;

Tiam Li montras al ili iliajn farojn kaj kulpojn, Kiel grandaj ili estas.

10 da aabner han deres Øren for Formaningen og siger, at de skulle omvende sig fra Uretfærdighed.

Li malfermas ilian orelon por la moralinstruo, Kaj diras, ke ili deturnu sin de malbonagoj.

11 Dersom de da ville høre og tjene ham, da skulle de ende deres Dage i det gode og deres Aar i Liflighed;

Se ili obeas kaj servas al Li, Tiam ili finas siajn tagojn en bono Kaj siajn jarojn en stato agrabla;

12 men dersom de ikke ville høre, da skulle de omkomme ved Sværdet op opgive Aanden i Uforstand.

Sed se ili ne obeas, Tiam ili pereas per glavo Kaj mortas en malprudento.

13 Og de vanhellige af Hjerte nære Vrede, de raabe ej til ham, naar han binder dem.

La hipokrituloj portas en si koleron; Ili ne vokas, kiam Li ilin ligis;

14 Deres Sjæl dør hen i Ungdommen og deres Liv som Skørlevneres.

Ilia animo mortas en juneco, Kaj ilia vivo pereas inter la malĉastuloj.

15 Han frier en elendig ved hans Elendighed og aabner deres Øre ved Trængsel.

Li savas la suferanton en lia mizero, Kaj per la sufero Li malfermas ilian orelon.

16 Ogsaa dig leder han ud af Trængselens Strube til det vide Rum, hvor der ikke er snævert; og hvad, som sættes paa dit Bord, er fuldt af Fedme.

Ankaŭ vin Li elkondukus el la suferoj En spacon vastan, kie ne ekzistas premateco; Kaj vi havus pacon ĉe via tablo, plena de grasaĵoj.

17 Men har du fuldt op af den uretfærdiges Sag, skal Sag og Dom følges ad.

Sed vi fariĝis plena de kulpoj de malvirtulo; Kulpo kaj juĝo tenas sin kune.

18 Thi lad ej Vreden forlede dig til Spot og lad ej den store Løsesum forføre dig!

Via kolero ne forlogu vin al mokado, Kaj grandeco de elaĉeto ne deklinu vin.

19 Mon han skulde agte din Rigdom? nej, hverken det skønne Guld eller nogen Magts Styrke!

Ĉu Li atentos vian riĉecon? Ne, nek oron, nek forton aŭ potencon.

20 Du skal ikke hige efter Natten, da Folk borttages fra deres Sted.

Ne strebu al tiu nokto, Kiu forigas popolojn de ilia loko.

21 Forsvar dig, at du ikke vender dit Ansigt til Uret; thi denne har du foretrukket fremfor det at lide.

Gardu vin, ne kliniĝu al malpieco; Ĉar tion vi komencis pro la mizero.

22 Se, Gud er ophøjet ved sin Kraft; hvo er en Lærer som han?

Vidu, Dio estas alta en Sia forto. Kiu estas tia instruanto, kiel Li?

23 Hvo har foreskrevet ham hans Vej? og hvo tør sige: Du har gjort Uret?

Kiu povas preskribi al Li vojon? Kaj kiu povas diri: Vi agis maljuste?

24 Kom i Hu, at du ophøjer hans Gerning, hvilken Folk have besunget;

Memoru, ke vi honoru Liajn farojn, Pri kiuj kantas la homoj.

25 hvilken alle Mennesker have set, hvilken Mennesket skuer langtfra.

Ĉiuj homoj ilin vidas; Homo rigardas ilin de malproksime.

26 Se, Gud er stor, og vi kunne ikke kende ham, og man kan ikke udgrunde Tallet paa hans Aar.

Vidu, Dio estas granda kaj nekonata; La nombro de Liaj jaroj estas neesplorebla.

27 Thi han drager Vandets Draaber til sig; gennem hans Dunstkreds beredes de til Regn,

Kiam Li malgrandigas la gutojn de akvo, Ili verŝiĝas pluve el la nebulo;

28 hvilken Skyerne lade nedflyde, lade neddryppe over mange Mennesker.

Verŝiĝas la nuboj Kaj gutas sur multe da homoj.

29 Mon ogsaa nogen forstaa hans Skyers Udspænding, hans Hyttes Bragen?

Kaj kiam Li intencas etendi la nubojn Kiel tapiŝojn de Sia tendo,

30 Se, han udbreder sit Lys om sig og skjuler Havets Rødder.

Tiam Li etendas sur ilin Sian lumon Kaj kovras la radikojn de la maro.

31 Thi derved dømmer han Folkene, giver dem Spise i Overflødighed.

Ĉar per ili Li juĝas la popolojn Kaj donas ankaŭ manĝaĵon abunde.

32 Over sine Hænder dækker han med Lyset, og han giver det Befaling imod den, det skal ramme.

Per la manoj Li kovras la lumon Kaj ordonas al ĝi aperi denove.

33 Om ham forkynder hans Torden, ja om ham Kvæget, naar han drager op.

Antaŭdiras pri ĝi ĝia bruo, Kaj eĉ la brutaroj, kiam ĝi alproksimiĝas.