Job 34
1 Fremdeles svarede Elihu og sagde:
Elihu konuşmasına şöyle devam etti:
2 Hører, I vise! min Tale, og I forstandige! vender eders Øren til mig;
“Ey bilgeler, sözlerimi dinleyin, Kulak verin bana, ey bilgi sahipleri.
3 thi Øret prøver Talen, og Ganen smager Maden.
Çünkü damak nasıl yemeği tadarsa, Kulak da sözleri sınar.
4 Lader os vælge os det rette, lader os kende imellem os, hvad godt er.
Gelin, doğruyu seçelim, İyiyi birlikte öğrenelim.
5 Thi Job sagde: Jeg er retfærdig, men Gud har borttaget min Ret.
“Çünkü Eyüp, ‘Ben suçsuzum’ diyor, ‘Tanrı hakkımı elimden aldı.
6 Uagtet jeg har Ret, skal jeg staa som en Løgner; ulægelig har Pilen truffet mig, skønt der ikke er Overtrædelse hos mig.
Haklı olduğum halde yalancı sayılıyorum, Suçsuz olduğum halde okunla yaraladın beni.’
7 Hvor er en Mand som Job, der inddrikker Gudsbespottelse som Vand
Eyüp gibisi var mı? Alayı su gibi içiyor!
8 og vandrer i Selskab med dem, som gøre Uret, og gaar med ugudelige Folk?
Kötülük yapanlarla dostluk edip geziyor, Kötülerle aynı yolda yürüyor.
9 Thi han sagde: Det gavner ikke en Mand, om han har Behag i Gud.
Çünkü, ‘Tanrı'yı hoşnut etmeye çalışmak İnsana yarar getirmez’ diyor.
10 Derfor, I Mænd af Forstand! hører paa mig: Det være langt fra Gud at være ugudelig, og fra den Almægtige at være uretfærdig.
“Bu yüzden, ey sağduyulu insanlar, beni dinleyin! Tanrı kötülük yapar mı, Her Şeye Gücü Yeten haksızlık eder mi? Asla!
11 Thi han betaler et Menneske efter dets Gerning og lader enhver faa efter hans Vej.
Çünkü O herkese yaptığının karşılığını öder, Hak ettiğini başına getirir.
12 Ja, sandelig, Gud handler ikke uretfærdigt, og den Almægtige forvender ikke Retten.
Tanrı kesinlikle kötülük etmez, Her Şeye Gücü Yeten adaleti saptırmaz.
13 Hvo har beskikket ham over Jorden? og hvo har grundet hele Jordens Kreds.
Kim yeryüzünü O'na emanet etti? Kim O'nu bütün dünyanın başına atadı?
14 Dersom han vilde agte paa sig selv alene, samlede han sin Aand og sin Aande til sig:
Eğer niyet eder de Ruhunu ve soluğunu geri çekerse,
15 Da maatte alt Kød til Hobe opgive Aanden, og Mennesket blive til Støv igen.
Bütün insanlık bir anda yok olur, İnsan yine toprağa döner.
16 Dersom du har Forstand, saa hør dette, vend dine Øren til min Tales Røst!
“Aklın varsa dinle, Kulak ver sözlerime.
17 Skulde vel den, som hader Ret, holde Styr? eller tør du sige den mægtige retfærdige at være uretfærdig?
Adaletten nefret eden hiç hüküm sürebilir mi? Adil ve güçlü olanı suçlayacak mısın?
18 Tør nogen sige til en Konge: Du Belial! til de ædle: Du ugudelige!
Krallara, ‘Değersizsiniz’, Soylulara, ‘Kötüsünüz’ diyen,
19 Han anser ikke Fyrsternes Personer og agter ikke den rige fremfor den ringe; thi de ere alle hans Hænders Gerning.
Önderlere ayrıcalık tanımayan, Zengini yoksuldan çok önemsemeyen O değil mi? Çünkü hepsi O'nun ellerinin işidir.
20 De dø i et Øjeblik, og det midt om Natten: Folk rystes og forgaa; og de mægtige tages bort, men ikke ved Menneskehaand.
Gece yarısı bir anda ölürler, Herkes sarsılır, ölüp gider, Güçlüler de insan eli değmeden alınıp götürülür.
21 Thi hans Øjne ere over hver Mands Veje, og han ser alle hans Skridt.
“Tanrı'nın gözleri insanların yolundan ayrılmaz, Attıkları her adımı görür.
22 Der er intet Mørke og ingen Dødsskygge, hvori de som gøre Uret, kunne skjule sig.
Kötülük yapanların gizlenebileceği Ne karanlık bir yer vardır, ne de ölüm gölgesi.
23 Thi han behøver ikke at agte længe nogen, der skal stedes til Dom for Gud.
Yargılanmak için önüne gelsinler diye, Tanrı insanları sorgulamaya pek gerek duymaz.
24 Han sønderslaar de mægtige uden at ransage, og han sætter andre i deres Sted.
Araştırmadan güçlü insanları kırar, Onların yerine başkalarını diker.
25 Derfor kender han deres Gerninger og omkaster dem om Natten, at de blive knuste;
Çünkü ne yaptıklarını bilir, Gece onları deviriverir, ezilirler.
26 han slaar dem, hvor de ugudelige findes, paa det Sted, hvor Folk ser det.
Herkesin gözü önünde Kötülükleri yüzünden onları cezalandırır;
27 Thi derfor vege de fra ham og agtede ikke paa nogen af hans Veje,
Artık O'nun ardından gitmedikleri, Yollarının hiçbirini dikkate almadıkları için.
28 for at de kunde bringe den ringes Skrig ind for ham, og for at han maatte høre de elendiges Skrig.
Yoksulun feryadını O'na duyurdular; Düşkünlerin feryadını işitti.
29 Naar han skaffer Ro til Veje — hvo vil kalde ham uretfærdig? — og naar han skjuler sit Ansigt — hvo kan da beskue ham? — baade for et Folk og for et enkelt Menneske:
Ama Tanrı sessiz kalırsa kim O'nu suçlayabilir? Yüzünü gizlerse kim O'nu görebilir? Bir ulusa karşı da bir insana karşı da O hep aynıdır,
30 Saa er det, for at en vanhellig ikke skal regere, og at der ikke skal være Snarer for Folket.
Tanrısız insan krallık etmesin, Halka tuzak kurmasın diye.
31 Mon nogen har sagt til Gud: Jeg har faaet, hvad jeg ikke forskylder?
“Kimse Tanrı'ya, ‘Suçluyum, artık kötülük yapmayacağım’ dedi mi,
32 Lær du mig ud over det, jeg kan se; dersom jeg har gjort Uret, da vil jeg ikke gøre det mere.
‘Göremediğimi sen bana öğret, Haksızlık ettimse, bir daha etmem?’
33 Skal det være efter dit Skøn, at han skal gengælde? thi du har vraget, saa at du har at vælge, og ikke jeg? saa tal da, hvad du ved!
O'nu reddettiğin halde, Senin keyfince mi seni ödüllendirmeli? Çünkü karar verecek olan sensin, ben değil, Öyleyse anlat bana bildiğini.
34 Folk af Forstand skulle sige til mig, og ligeledes den vise Mand, som hører mig:
“Sağduyulu insanlar, Beni dinleyen bilgeler diyecekler ki,
35 „Job taler ikke med Forstand, og hans Ord ere ikke mere Klogskab‟.
‘Eyüp bilgisizce konuşuyor, Sözlerinin değeri yok.’
36 O gid, at Job maatte prøves til fulde, fordi han har svaret som uretfærdige Mænd!
Kötü biri gibi yanıtladığı için Keşke Eyüp'ün sınanması sonsuza dek sürse!
37 thi han lægger Overtrædelse til sin Synd, imellem os klapper han i Hænderne og gør mange Ord imod Gud.
Çünkü günahına isyan da ekliyor, Önümüzde alay edercesine el çırpıyor, Tanrı'ya karşı konuştukça konuşuyor.”
