Job 32

1 Da lode disse tre Mænd af at svare Job, efterdi han var retfærdig i sine egne Øjne.

A [gdy] ci trzej mężczyźni przestali odpowiadać Hiobowi, ponieważ był sprawiedliwy we własnych oczach;

2 Men Vreden optændtes hos Elihu, Busiten, Barakels Søn, af Rams Slægt, hans Vrede optændtes imod Job, fordi han vilde holde sin Sjæl retfærdig over for Gud.

Wtedy zapłonął gniewem Elihu, syn Barakeela, Buzyta, z rodu Ram; rozgniewał się na Hioba, gdyż usprawiedliwiał siebie bardziej niż Boga.

3 Hans Vrede optændtes ogsaa imod hans tre Venner, fordi de ikke fandt paa noget Svar og alligevel holdt Job for ugudelig.

Rozpalił się także jego gniew na jego trzech przyjaciół, bo nie znaleźli żadnej odpowiedzi, a jednak potępiali Hioba.

4 Men Elihu havde biet efter, at Job skulde ende sine Ord; thi hine vare ældre af Aar end han.

Elihu czekał, aż Hiob skończy odpowiedź, gdyż oni byli od niego starsi.

5 Der Elihu saa, at der var intet Svar i de tre Mænds Mund, da optændtes hans Vrede.

Gdy Elihu zauważył, że w ustach trzech mężczyzn nie ma żadnej odpowiedzi, zapłonął gniewem.

6 Saa svarede Elihu, Busiten, Barakels Søn, og sagde: Jeg er ung af Aar, men I ere bedagede Mænd; derfor undsaa jeg mig og frygtede for at kundgøre eder min Kundskab.

I Elihu, syn Barakeela, Buzyta, odpowiedział: Ja jestem młody, a wy jesteście starzy, dlatego bałem się i nie śmiałem wyjawić wam swego zdania.

7 Jeg sagde: Lad Dagene tale, og Aars Mangfoldighed kundgøre Visdom!

Myślałem: Niech przemówią dni, a mnogość lat [niech] uczy mądrości.

8 Sandelig, det er Aanden i Mennesket og den Almægtiges Aande, som gør ham forstandig.

Ale to duch jest w człowieku i tchnienie Wszechmogącego daje rozum.

9 De alderstegne ere ikke altid vise, ej heller forstaa de gamle altid Retten.

Wielcy nie [zawsze są] mądrzy, a starcy nie [zawsze] rozumieją sąd.

10 Derfor siger jeg: Hør paa mig; ogsaa jeg vil kundgøre min Kundskab.

Dlatego mówię: Posłuchajcie mnie, ja też wypowiem swoje zdanie.

11 Se, jeg biede efter eders Ord, jeg vendte mine Øren til eders forstandige Tale, indtil I kunde faa udgrundet, hvad I vilde tale.

Oto czekałem na wasze słowa, przysłuchiwałem się waszym dowodom, gdy przygotowywaliście mowę.

12 Og jeg har agtet nøje paa eder, men se, der var ingen af eder, som gendrev Job, og som kunde svare paa hans Tale,

I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was nie przekonał Hioba i nikt nie odpowiedział na jego słowa;

13 at I ikke skulde sige: Vi have fundet Visdom; Gud, men ikke et Menneske, kan fælde ham.

I nie możecie powiedzieć: Znaleźliśmy mądrość. [Sam] Bóg go strąca, nie człowiek.

14 Men imod mig har han ikke stillet sin Tale, og med eders Ord vil jeg ikke give ham Svar.

Nie do mnie skierował swoje słowa, a ja nie odpowiem mu waszymi słowami.

15 De ere blevne forskrækkede, de kunne ikke svare mere, borte ere Ordene for dem.

Zaniepokoili się i już nie odpowiadali; przestali mówić.

16 Og jeg biede, thi de talte ikke; ja, de stode der, de svarede ikke mere.

Czekałem, lecz nie mówili, ale stanęli i już nic nie powiedzieli.

17 Nu vil jeg ogsaa svare for min Del, ogsaa jeg vil kundgøre min Kundskab.

Odpowiem ze swojej strony, wypowiem też swoje zdanie.

18 Thi jeg er fuld af Taler; Aanden i mit Indre trænger paa.

Jestem bowiem pełny słów, mój duch przymusza mnie.

19 Se, mit Indre er som Vin, for hvilken der ikke er aabnet, det maa sprænges som nye Læderflasker.

Oto moje wnętrze jest jak wino, które nie ma ujścia; jak nowe bukłaki [zagrożone] pęknięciem.

20 Jeg maa tale, at jeg kan faa Luft, jeg maa oplade mine Læber og svare.

Będę więc mówić, aby ulżyć sobie; otworzę swoje wargi i odpowiem.

21 Ikke vil jeg anse nogens Person, og jeg vil ikke smigre for noget Menneske;

Nie będę miał względu na nikogo i nikomu nie będę schlebiał.

22 thi jeg forstaar ikke at smigre; lettelig vilde min Skaber rive mig bort.

Nie umiem bowiem schlebiać, gdyż mój Stwórca wnet by mnie porwał.