Job 31

1 Jeg gjorde en Pagt med mine Øjne, og hvad skulde jeg agte paa en Jomfru?

“Gözlerimle antlaşma yaptım Şehvetle bir kıza bakmamak için.

2 Og hvad for en Lod vilde Gud have givet ovenfra og hvad for en Arv den Almægtige fra det høje?

Çünkü insanın yukarıdan, Tanrı'dan payı nedir, Yücelerden, Her Şeye Gücü Yeten'den mirası ne?

3 Mon ikke Ulykke er beredt for den uretfærdige og Undergang for dem, som gøre Uret?

Kötüler için felaket, Haksızlık yapanlar için bela değil mi?

4 Mon han ikke ser mine Veje og tæller alle mine Skridt?

Yürüdüğüm yolları görmüyor mu, Attığım her adımı saymıyor mu?

5 Dersom jeg har vandret med Falskhed, og min Fod har hastet til Svig,

“Eğer yalan yolunda yürüdümse, Ayağım hileye seğirttiyse,

6 — han veje mig paa Retfærdigheds Vægtskaaler, og Gud kende min Uskyldighed —

–Tanrı beni doğru teraziyle tartsın, Kusursuz olduğumu görsün–

7 dersom min Gang har bøjet af fra Vejen, og mit Hjerte er gaaet efter mine Øjne, og en Plet har klæbet ved mine Hænder:

Adımım yoldan saptıysa, Yüreğim gözümü izlediyse, Ellerim pisliğe bulaştıysa,

8 Da gid jeg maa saa, men en anden æde, og mit Afkom maa oprykkes med Rod.

Ektiğimi başkaları yesin, Ekinlerim kökünden sökülsün.

9 Dersom mit Hjerte er forlokket til en Kvinde, og jeg har luret ved min Næstes Dør:

“Eğer gönlümü bir kadına kaptırdıysam, Komşumun kapısında pusuya yattıysam,

10 Da gid min Hustru maa male for en anden, og andre bøje sig over hende.

Karım başkasının buğdayını öğütsün, Onunla başka erkekler yatsın.

11 Thi det var en Skændselsgerning, og det var en Misgerning, som hørte hen for Dommerne;

Çünkü bu utanç verici, Yargılanması gereken bir suç olurdu.

12 thi det var en Ild, som fortærede indtil Afgrunden, og som skulde have oprykket al min Afgrøde med Rode.

Yıkım diyarına dek yakan bir ateştir o, Bütün ürünümü kökünden kavururdu.

13 Dersom jeg havde foragtet min Tjeners eller min Tjenestepiges Ret, naar de trættede med mig;

“Benimle ters düştüklerinde Kölemin ve hizmetçimin hakkını yemişsem,

14 — og hvad vilde jeg gøre, naar Gud vilde opstaa? og naar han vilde hjemsøge, hvad skulde jeg svare ham?

Tanrı yargıladığında ne yaparım? Hesap sorduğunda ne yanıt veririm?

15 har ikke han, som skabte mig i Moders Liv, skabt ham? og har ikke en og den samme beredt os i Moderskød? —

Beni ana karnında yaratan onu da yaratmadı mı? Rahimde bize biçim veren O değil mi?

16 dersom jeg har nægtet de ringe deres Begæring og ladet Enkens Øjne vansmægte,

“Eğer yoksulların dileğini geri çevirdimse, Dul kadının umudunu kırdımsa,

17 og jeg har ædt min Mundbid for mig alene, saa at den faderløse ikke aad deraf;

Ekmeğimi yalnız yedim, Öksüzle paylaşmadımsa,

18 — tværtimod, han er opvokset hos mig som hos en Fader fra min Ungdom af, og hende ledede jeg, fra min Moders Liv af —

Gençliğimden beri öksüzü baba gibi büyütmedimse, Doğduğumdan beri dul kadına yol göstermedimse,

19 dersom jeg har set en forkommen, uden Klæder, og at den fattige intet Dække havde;

Giysisi olmadığı için can çekişen birini Ya da örtüsü olmayan bir yoksulu gördüm de,

20 dersom hans Lænder ikke have velsignet mig, medens han varmede sig ved Ulden af mine Faar;

Koyunlarımın yünüyle ısıtmadıysam, O da içinden beni kutsamadıysa,

21 dersom jeg har løftet min Haand imod den faderløse, fordi jeg saa Hjælp for mig i Porten:

Mahkemede sözümün geçtiğini bilerek Öksüze el kaldırdımsa,

22 Da gid min Skulder maa falde fra Skulderbladet, og min Arm brydes fra Armpiben!

Kolum omuzumdan düşsün, Kol kemiğim kırılsın.

23 Thi en Rædsel vilde være kommen over mig, en Ulykke fra Gud, og imod hans Højhed formaaede jeg intet.

Çünkü Tanrı'dan gelecek beladan korkarım, O'nun görkeminden ötürü böyle bir şey yapamam.

24 Dersom jeg har sat Guld til mit Haab eller sagt til det kostelige Guld: Du er min Tillid;

“Eğer umudumu altına bağladımsa, Saf altına, ‘Güvencim sensin’ dedimse,

25 dersom jeg har glædet mig, at mit Gods var meget, og at min Haand havde forhvervet mangfoldigt;

Servetim çok, Varlığımı bileğimle kazandım diye sevindimse,

26 dersom jeg har set til Sollyset, naar det skinnede, eller til Maanen, naar den gaar herlig,

Işıldayan güneşe, Parıldayarak hareket eden aya bakıp da,

27 og mit Hjerte har ladet sig forlokke i Løndom, saa at min Mund kyssede min Haand:

İçimden ayartıldımsa, Elim onlara taptığımı gösteren bir öpücük yolladıysa,

28 — Ogsaa dette havde været en Misgerning, som hørte hen under Dommerne; thi jeg havde hyklet for Gud i det høje —!

Bu da yargılanacak bir suç olurdu, Çünkü yücelerdeki Tanrı'yı yadsımış olurdum.

29 dersom jeg har glædet mig over min Fjendes Undergang og jublet, naar Ulykken ramte ham;

“Eğer düşmanımın yıkımına sevindim, Başına kötülük geldi diye keyiflendimse,

30 — men jeg tilstedede ikke min Gane at synde, saa at jeg under Forbandelse begærede hans Sjæl —

–Kimsenin canına lanet ederek Ağzımın günah işlemesine izin vermedim–

31 dersom ikke Mændene i mit Telt have sagt: Hvor finder man nogen, som ikke er bleven mæt af hans Kød?

Evimdeki insanlar, ‘Eyüp'ün verdiği etle Karnını doyurmayan var mı?’ diye sormadıysa,

32 — den fremmede maatte ikke ligge udenfor om Natten, jeg lod mine Døre op for vejfarende —

–Hiçbir yabancı geceyi sokakta geçirmezdi, Çünkü kapım her zaman yolculara açıktı–

33 dersom jeg har skjult mine Overtrædelser som Adam og dulgt min Misgerning i min Barm,

Kalabalıktan çok korktuğum, Boyların aşağılamasından yıldığım, Susup dışarı çıkmadığım için Suçumu bağrımda gizleyip Adem gibi isyanımı örttümse,

34 fordi jeg frygtede den store Hob, og Slægters Foragt kunde have forfærdet mig, saa at jeg tav og ikke gik ud af en Dør —

35 Havde jeg dog den, som vilde høre paa mig! se her min Underskrift — den Almægtige svare mig — og her den Klage, min Modpart har opsat;

–“Keşke beni dinleyen biri olsa! İşte savunmamı imzalıyorum, Her Şeye Gücü Yeten bana yanıt versin! Hasmımın yazdığı tomar elimde olsa,

36 sandelig, jeg skulde tage den paa min Skulder, jeg skulde binde den omkring mig som et Hovedsmykke!

Kuşkusuz onu omuzumda taşır, Taç gibi başıma koyardım.

37 Jeg vil tilkendegive ham ethvert af mine Skridt, som en Fyrste vil jeg nærme mig ham.

Attığım her adımı ona bildirir, Kendisine bir önder gibi yaklaşırdım.–

38 Dersom min Ager raaber imod mig, og alle dens Furer græde;

“Toprağım bana feryat ediyorsa, Sabanın açtığı yarıklar bir ağızdan ağlıyorsa,

39 dersom jeg har fortæret dens Grøde uden at have betalt den og udblæst Sjælen fra dens Ejermand:

Ürününü para ödemeden yedimse Ya da üzerinde oturanların kalbini kırdımsa,

40 Gid da vokse Tjørn i Stedet for Hvede, og Ukrudt i Stedet for Byg; — Jobs Ord have Ende.

Orada buğday yerine diken, Arpa yerine delice bitsin.” Eyüp'ün konuşması sona erdi.