Job 30
1 Men nu le de ad mig, som ere yngre af Aar end jeg, de, hvis Fædre jeg vilde have forsmaaet at sætte hos mine Faarehunde.
Amma indi yaşca məndən kiçiklər Mənə lağ edirlər. Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim, Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.
2 Ja, hvortil skulde deres Hænders Kraft have gavnet mig? hos dem er Styrken svundet bort.
Çünki taqətdən düşmüşdülər, Biləklərinin gücü getmişdi, Heç biri işimə yaramırdı.
3 De ere udtærede af Mangel og Hunger, de afgnave den golde Ørk, i Ødelæggelsens og Fordærvelsens Nat;
Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi, Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.
4 de oprykke Katost ved Buskene, og Gyveltræets Rod er deres Føde;
Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar, Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.
5 de uddrives fra Samfundet, man skriger efter dem som efter en Tyv;
Xalq arasından qovulurdular, Üstlərinə elə çığırırdılar ki, Elə bil ki oğrudurlar.
6 de bo i Kløfter i Dalene, i Huler i Jorden og Klipper;
Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində, Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.
7 imellem Buske skryde de, de samles under Nælder.
Kollar arasında bağırırdılar, Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.
8 Børn af Daarer, ja af Mænd uden Navn; de ere udstødte af Landet.
Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır, Ölkədən qovulmuşdular.
9 Men nu er jeg bleven en Spottesang for dem og maa tjene dem til Snak.
İndisə dillərində dastan olmuşam, Ağızlarında məsəl olmuşam.
10 De have Vederstyggelighed til mig, de holde sig langt fra mig og spare ikke at spytte mig i Ansigtet.
İkrah edərək məndən gen dayanırlar, Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.
11 Thi de have løst Tøjlen af sig og plaget mig, og de have kastet Bidselet af for mit Ansigt.
Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı, Məni zəlil elədi. Ona görə onlar gözümün qabağındaca Cilovlarını çıxarıb atdılar.
12 Til højre for mig staar en Yngel frem, de støde mine Fødder bort, og de bane deres Fordærvelses Veje imod mig;
Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır, Ayaqlarımı büdrədir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.
13 de bryde min Sti op, de hjælpe til min Ulykke, de have ingen Hjælper;
Yolumu bərbad etdilər, Onlara dəstək verən olmasa da, Məni yox etməyə çalışırlar.
14 de komme som igennem et vidt Gab, de vælte sig frem under Bulder.
Sanki geniş dəliklərdən keçib Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.
15 Rædsler ere vendte imod mig, som et Stormvejr forfølge de min Herlighed, og min Frelse er gaaet forbi som en Sky.
Dəhşətlər üstümə doldu, Şərəfimi yel tək sovurdu, Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.
16 Men nu er min Sjæl hensmeltet i mig, Elendigheds Dage komme over mig.
İndi canım taqətdən düşdü, Dar günlər məndən bərk yapışdı.
17 Natten gennemborer mine Ben, saa at de falde af mig, og mine nagende Smerter hvile ikke.
Gecələr sümüklərim sızıldayır, Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.
18 Ved den overvættes Magt er min Klædning helt forandret, den omslutter mig som Kraven paa min Underkjortel.
Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır, Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.
19 Han har kastet mig i Dyndet, og jeg er lignet ved Støv og Aske.
Məni lilə batırır, Toza, külə dönmüşəm.
20 Jeg skriger til dig, men du svarer mig ikke; jeg staar der, og du bliver ved at se paa mig.
Sənə yalvarıram, cavab vermirsən, Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.
21 Du har forvendt dig til at være grum imod mig; du modstaar mig med din Haands Styrke.
Mənə qarşı rəhmsizsən, Güclü əllərinlə məni əzirsən.
22 Du løfter mig op i Stormvejret, du lader mig fare hen, og du lader mig forgaa i dets Brag.
Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən, Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.
23 Thi jeg ved, du fører mig til Døden igen og til alle levendes Forsamlings Hus.
Bilirəm, məni ölümə, Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.
24 Mon en ikke udrækker Haanden i sit Fald? eller mon en ikke skriger i sin Ulykke?
Yıxılana əl qaldırmaq olmaz, Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.
25 Eller græd jeg ikke for den, som havde haarde Dage? ynkedes min Sjæl ikke over den fattige?
Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı? Yoxsulların halına yanmırdımmı?
26 Thi der jeg forventede godt, da kom det onde, og der jeg haabede til Lys, da kom Mørkhed.
Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi, Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.
27 Mine Indvolde syde og ere ikke stille; Elendigheds Dage ere komne over mig.
Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur, Ağır günlər qarşımı kəsdi.
28 Jeg gaar sort, uden Sol, jeg staar op, jeg skriger i Forsamlingen.
Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm, Camaat arasında durub fəryad edirəm.
29 Jeg er bleven Dragers Broder og Strudses Stalbroder.
Çaqqallara qardaş oldum, Bayquşlara yoldaş oldum.
30 Min Hud er bleven sort og falder af mig, og Benene i mig brænde af Hede.
Qaralan dərim soyulur, Qızdırmadan sümüklərim yanır.
31 Og min Harpe er bleven til Sorrig, og min Fløjte til de grædendes Lyd.
Liram yas tutub nalə çəkir, Tütəyim zar-zar inləyir.
