Job 3
1 Herefter oplod Job sin Mund og forbandede sin Dag.
Potem otworzył Ijob usta swoje, i złorzeczył dniowi swemu.
2 Og Job svarede og sagde:
I zawołał Ijob, mówiąc:
3 Udslettet vorde den Dag, paa hvilken jeg er født, og den Nat, der man sagde: En Dreng er undfanget!
Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc, w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!
4 Den Dag vorde Mørke; Gud fra oven af spørge ikke efter den, og intet Lys skinne over den.
Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością!
5 Mørkhed og Dødsskygge besmitte den, en Sky bo over den, den hede Damp om Dagen forfærde den!
Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna!
6 Den Nat — Mørkhed indtage den! den glæde sig ikke iblandt Aarets Dage, den komme ikke i Maanedernes Tal!
Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła!
7 Se, den Nat vorde ensom, intet Frydeskrig komme paa den!
Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!
8 De, som besværge Dage, forbande den; de, som ere rede til at opvække Leviathan!
Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!
9 Dens Dæmrings Stjerner vorde formørkede, den vente paa Lys, og det komme ikke; og ej se den Morgenrødens Øjenlaage,
Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!
10 fordi den ikke lukkede mig Moderlivets Døre og ikke skjulte Møje for mine Øjne.
Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.
11 Hvorfor døde jeg ikke fra Moders Liv af? hvorfor udkom jeg af Moderskød og opgav ikke straks Aanden?
Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?
12 Hvorfor optoge Knæ mig? og hvorfor er jeg opfostret ved Bryst?
Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?
13 Thi saa havde jeg nu ligget og været stille; jeg havde sovet, jeg havde da hvilet
Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,
14 med Kongerne og Raadsherrerne paa Jorden, som byggede sig de Steder, som nu ere øde,
Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;
15 eller med Fyrsterne, som havde Guld, som fyldte deres Huse med Sølv;
Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,
16 eller og jeg havde ikke været til, som et utidigt Foster, der blev i Skjul, som de spæde Børn, der ikke saa Lyset.
Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?
17 Der have de ugudelige ladet af at gøre Uro, og der hvile de kraftesløse;
Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.
18 der have de bundne Ro med hverandre; de høre ikke Fogedens Røst;
Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,
19 der er liden og stor og Tjeneren fri for sin Herre.
Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.
20 Hvorfor giver han en ussel Lyset, og dem Livet, som ere beskelig bedrøvede i Sjælen?
Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?
21 dem, som bie efter Døden, men den kommer ikke; og som grave efter den mere end efter de skjulte Skatte?
Którzy czekają śmierci, a nie przychodzi, choć jej pilniej szukają niż skarbów skrytych;
22 dem, som glæde sig med Fryd, og som juble, naar de finde Graven?
Którzyby się z radością weselili, pląsając, gdyby znaleźli grób.
23 den Mand, hvis Vej er skjult, og hvem Gud har spærret for?
Przecz dana jest światłość mężowi, którego droga skryta jest, a którego Bóg ciężkościami ogarnął?
24 Thi før jeg æder mit Brød, kommer mit Suk, og min Hylen bryder frem som Vandet.
Albowiem kiedy mam jeść, wzdychanie moje przychodzi, a rozchodzi się jako woda ryczenie moje;
25 Thi det jeg frygtede saare for, det kom over mig, og det jeg gruede for, kom paa mig.
Bo strach, któregom się lękał, przyszedł na mię, a czegom się obawiał, przydało mi się.
26 Jeg var ikke rolig og var ikke stille og hvilede ikke; men det blev til Uro.
Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.
