Job 29
1 Og Job blev ved at fremføre sit Billedsprog og sagde:
Eyüp yine anlatmaya başladı:
2 Gid jeg var som i de forrige Maaneder, som i de Dage, da Gud bevarede mig,
“Keşke geçen aylar geri gelseydi, Tanrı'nın beni kolladığı,
3 da hans Lampe lyste over mit Hoved, da jeg gik igennem Mørket ved hans Lys;
Kandilinin başımın üstünde parladığı, Işığıyla karanlıkta yürüdüğüm günler,
4 som det var med mig i min Høsts Dage, der Guds Fortrolighed var over mit Telt;
Keşke olgunluk günlerim geri gelseydi, Tanrı'nın çadırımı dostça koruduğu,
5 da den Almægtige endnu var med mig, da mine Drenge vare omkring mig;
Her Şeye Gücü Yeten'in henüz benimle olduğu, Çocuklarımın çevremde bulunduğu,
6 da mine Trin badede sig i Mælk, og Klippen hos mig udgød Oliebække;
Yollarımın sütle yıkandığı, Yanımdaki kayanın zeytinyağı akıttığı günler!
7 da jeg gik ud til Porten op til Staden, da jeg lod berede mit Sæde paa Torvet.
“Kent kapısına gidip Kürsümü meydana koyduğumda,
8 De unge saa mig og trak sig tilbage, og de gamle stode op og bleve staaende.
Gençler beni görüp gizlenir, Yaşlılar kalkıp ayakta dururlardı;
9 De Øverste holdt op at tale, og de lagde Haanden paa deres Mund.
Önderler konuşmaktan çekinir, Elleriyle ağızlarını kaparlardı;
10 Fyrsternes Røst forstummede, og deres Tunge hang ved deres Gane.
Soyluların sesi kesilir, Dilleri damaklarına yapışırdı.
11 Thi det Øre, som hørte, priste mig salig, og det Øje, som saa mig, gav mig Vidnesbyrd.
Beni duyan kutlar, Beni gören överdi;
12 Thi jeg reddede den fattige, som skreg, og den faderløse, som ingen Hjælper havde.
Çünkü yardım isteyen yoksulu, Desteği olmayan öksüzü kurtarırdım.
13 Dens Velsignelse, som ellers maatte omkommet, kom over mig, og jeg frydede Enkens Hjerte.
Ölmekte olanın hayır duasını alır, Dul kadının yüreğini sevinçten coştururdum.
14 Jeg iførte mig Retfærdighed, og den klædte sig i mig; min Dom var mig som en Kappe og et Hovedsmykke.
Doğruluğu giysi gibi giyindim, Adalet kaftanım ve sarığımdı sanki.
15 Jeg var den blindes Øje, og jeg var den lammes Fod.
Körlere göz, Topallara ayaktım.
16 Jeg var de fattiges Fader, og den mig ubekendtes Retssag undersøgte jeg.
Yoksullara babalık eder, Garibin davasını üstlenirdim.
17 Og jeg sønderbrød den uretfærdiges Kindtænder, og jeg gjorde, at han maatte slippe Rovet af sine Tænder.
Haksızın çenesini kırar, Avını dişlerinin arasından kapardım.
18 Og jeg sagde: I min Rede vil jeg opgive Aanden og have Dage mangfoldige som Sand.
“‘Son soluğumu yuvamda vereceğim’ diye düşünüyordum, ‘Günlerim kum taneleri kadar çok.
19 Min Rod skal aabne sig for Vandet, og Duggen skal blive om Natten paa mine Grene.
Köküm sulara erişecek, Çiy geceyi dallarımda geçirecek.
20 Min Herlighed skal blive ny hos mig, og min Bue skal forynges i min Haand.
Aldığım övgüler tazelenecek, Elimdeki yay yenilenecek.’
21 De hørte paa mig og ventede, og de tav til mit Raad.
“İnsanlar beni saygıyla dinler, Öğüdümü sessizce beklerlerdi.
22 Havde jeg talt, toge de ikke igen til Orde, og min Tale faldt som Draaber over dem;
Ben konuştuktan sonra onlar konuşmazdı, Sözlerim üzerlerine damlardı.
23 de ventede paa mig som paa en Regn, og de aabnede Munden vidt som efter den sildige Regn.
Yağmuru beklercesine beni bekler, Son yağmurları içercesine sözlerimi içerlerdi.
24 Jeg smilte til dem, der vare mistrøstige; og de bragte ikke mit Ansigts Lys til at svinde.
Kendilerine gülümsediğimde gözlerine inanmazlardı, Güler yüzlülüğüm onlara cesaret verirdi.
25 Jeg udvalgte deres Vej og sad øverst, og jeg boede som en Konge iblandt Hærskaren, som den, der trøster de sørgende.
Onların yolunu ben seçer, başlarında dururdum, Askerlerinin ortasında kral gibi otururdum, Yaslıları avutan biri gibiydim.
