Job 29

1 Og Job blev ved at fremføre sit Billedsprog og sagde:

Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

2 Gid jeg var som i de forrige Maaneder, som i de Dage, da Gud bevarede mig,

Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

3 da hans Lampe lyste over mit Hoved, da jeg gik igennem Mørket ved hans Lys;

Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

4 som det var med mig i min Høsts Dage, der Guds Fortrolighed var over mit Telt;

Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

5 da den Almægtige endnu var med mig, da mine Drenge vare omkring mig;

Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

6 da mine Trin badede sig i Mælk, og Klippen hos mig udgød Oliebække;

Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

7 da jeg gik ud til Porten op til Staden, da jeg lod berede mit Sæde paa Torvet.

Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

8 De unge saa mig og trak sig tilbage, og de gamle stode op og bleve staaende.

Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

9 De Øverste holdt op at tale, og de lagde Haanden paa deres Mund.

Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

10 Fyrsternes Røst forstummede, og deres Tunge hang ved deres Gane.

Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

11 Thi det Øre, som hørte, priste mig salig, og det Øje, som saa mig, gav mig Vidnesbyrd.

Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

12 Thi jeg reddede den fattige, som skreg, og den faderløse, som ingen Hjælper havde.

Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

13 Dens Velsignelse, som ellers maatte omkommet, kom over mig, og jeg frydede Enkens Hjerte.

Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

14 Jeg iførte mig Retfærdighed, og den klædte sig i mig; min Dom var mig som en Kappe og et Hovedsmykke.

W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

15 Jeg var den blindes Øje, og jeg var den lammes Fod.

Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

16 Jeg var de fattiges Fader, og den mig ubekendtes Retssag undersøgte jeg.

Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

17 Og jeg sønderbrød den uretfærdiges Kindtænder, og jeg gjorde, at han maatte slippe Rovet af sine Tænder.

I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

18 Og jeg sagde: I min Rede vil jeg opgive Aanden og have Dage mangfoldige som Sand.

Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

19 Min Rod skal aabne sig for Vandet, og Duggen skal blive om Natten paa mine Grene.

Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

20 Min Herlighed skal blive ny hos mig, og min Bue skal forynges i min Haand.

Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

21 De hørte paa mig og ventede, og de tav til mit Raad.

Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

22 Havde jeg talt, toge de ikke igen til Orde, og min Tale faldt som Draaber over dem;

Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

23 de ventede paa mig som paa en Regn, og de aabnede Munden vidt som efter den sildige Regn.

Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

24 Jeg smilte til dem, der vare mistrøstige; og de bragte ikke mit Ansigts Lys til at svinde.

Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

25 Jeg udvalgte deres Vej og sad øverst, og jeg boede som en Konge iblandt Hærskaren, som den, der trøster de sørgende.

Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.