Job 29

1 Og Job blev ved at fremføre sit Billedsprog og sagde:

ایوب به سخنان خود ادامه داده، گفت:

2 Gid jeg var som i de forrige Maaneder, som i de Dage, da Gud bevarede mig,

ای کاش روزهای گذشته بازمی‌گشت، روزهایی که خدا، نگهدار من بود

3 da hans Lampe lyste over mit Hoved, da jeg gik igennem Mørket ved hans Lys;

و راهی را که در پیش داشتم روشن می‌ساخت و من با نور او در دل تاریکی قدم برمی‌داشتم!

4 som det var med mig i min Høsts Dage, der Guds Fortrolighed var over mit Telt;

بله، در آن روزها کامران بودم و زیر سایهٔ خدا زندگی می‌کردم.

5 da den Almægtige endnu var med mig, da mine Drenge vare omkring mig;

خدای قادر مطلق همراه من بود و فرزندانم در اطراف من بودند.

6 da mine Trin badede sig i Mælk, og Klippen hos mig udgød Oliebække;

من پاهای خود را با شیر می‌شستم و از صخره‌ها برای من چشمه‌های روغن زیتون جاری می‌شد!

7 da jeg gik ud til Porten op til Staden, da jeg lod berede mit Sæde paa Torvet.

در آن روزها به دروازهٔ شهر می‌رفتم و در میان بزرگان می‌نشستم.

8 De unge saa mig og trak sig tilbage, og de gamle stode op og bleve staaende.

جوانان با دیدن من با احترام کنار می‌رفتند، پیران از جا برمی‌خاستند،

9 De Øverste holdt op at tale, og de lagde Haanden paa deres Mund.

ریش‌سفیدان قوم خاموش شده، دست بر دهان خود می‌گذاشتند

10 Fyrsternes Røst forstummede, og deres Tunge hang ved deres Gane.

و بزرگان سکوت اختیار می‌کردند.

11 Thi det Øre, som hørte, priste mig salig, og det Øje, som saa mig, gav mig Vidnesbyrd.

هر که مرا می‌دید و حرفهایم را می‌شنید از من تعریف و تمجید می‌کرد؛

12 Thi jeg reddede den fattige, som skreg, og den faderløse, som ingen Hjælper havde.

زیرا من به داد فقرا می‌رسیدم و یتیمانی را که یار و یاور نداشتند کمک می‌کردم.

13 Dens Velsignelse, som ellers maatte omkommet, kom over mig, og jeg frydede Enkens Hjerte.

کسانی را که دم مرگ بودند یاری می‌دادم و ایشان برایم دعای خیر می‌کردند و کاری می‌کردم که دل بیوه‌زنان شاد شود.

14 Jeg iførte mig Retfærdighed, og den klædte sig i mig; min Dom var mig som en Kappe og et Hovedsmykke.

هر کاری که انجام می‌دادم از روی عدل و انصاف بود؛ عدالت جامه من بود و انصاف تاج من.

15 Jeg var den blindes Øje, og jeg var den lammes Fod.

برای کورها چشم و برای لنگان پا بودم؛

16 Jeg var de fattiges Fader, og den mig ubekendtes Retssag undersøgte jeg.

برای فقرا پدر بودم و از حق غریبه‌ها دفاع می‌کردم.

17 Og jeg sønderbrød den uretfærdiges Kindtænder, og jeg gjorde, at han maatte slippe Rovet af sine Tænder.

دندانهای ستمگران را می‌شکستم و شکار را از دهانشان می‌گرفتم.

18 Og jeg sagde: I min Rede vil jeg opgive Aanden og have Dage mangfoldige som Sand.

در آن روزها فکر می‌کردم که حتماً پس از یک زندگی خوش طولانی به آرامی در جمع خانوادۀ خود خواهم مرد.

19 Min Rod skal aabne sig for Vandet, og Duggen skal blive om Natten paa mine Grene.

زیرا مانند درختی بودم که ریشه‌هایش به آب می‌رسید و شاخه‌هایش از شبنم سیراب می‌شد.

20 Min Herlighed skal blive ny hos mig, og min Bue skal forynges i min Haand.

پیوسته افتخارات تازه‌ای نصیبم می‌شد و به قدرتم افزوده می‌گشت.

21 De hørte paa mig og ventede, og de tav til mit Raad.

همه با سکوت به حرفهایم گوش می‌دادند و برای نصیحت‌های من ارزش قائل بودند.

22 Havde jeg talt, toge de ikke igen til Orde, og min Tale faldt som Draaber over dem;

پس از اینکه سخنانم تمام می‌شد آنها دیگر حرفی نمی‌زدند، زیرا نصایح من برای آنها قانع کننده بود.

23 de ventede paa mig som paa en Regn, og de aabnede Munden vidt som efter den sildige Regn.

آنها مانند کسی که در زمان خشکسالی انتظار باران را می‌کشد، با اشتیاق در انتظار سخنان من بودند.

24 Jeg smilte til dem, der vare mistrøstige; og de bragte ikke mit Ansigts Lys til at svinde.

وقتی که دلسرد بودند، با یک لبخند آنها را تشویق می‌کردم و بار غم را از دلهایشان برمی‌داشتم.

25 Jeg udvalgte deres Vej og sad øverst, og jeg boede som en Konge iblandt Hærskaren, som den, der trøster de sørgende.

مانند کسی بودم که عزاداران را تسلی می‌دهد. در میان ایشان مثل یک پادشاه حکومت می‌کردم و مانند یک رهبر آنها را راهنمایی می‌نمودم.