Job 29
1 Og Job blev ved at fremføre sit Billedsprog og sagde:
Əyyub yenə misal çəkərək dedi:
2 Gid jeg var som i de forrige Maaneder, som i de Dage, da Gud bevarede mig,
«Kaş ki ötən aylar geri dönəydi – Allahın məni qoruduğu,
3 da hans Lampe lyste over mit Hoved, da jeg gik igennem Mørket ved hans Lys;
Çırağının başım üstə işıq saçdığı, Nuru ilə qaranlıqda gəzdiyim günlər.
4 som det var med mig i min Høsts Dage, der Guds Fortrolighed var over mit Telt;
Kaş ki həyatımın çiçəkli günləri geri dönəydi – Mənə yar olan Allahın çadırımı qoruduğu,
5 da den Almægtige endnu var med mig, da mine Drenge vare omkring mig;
Külli-İxtiyarın hər vaxt mənimlə olduğu, Övladlarımın ətrafımda dolandığı,
6 da mine Trin badede sig i Mælk, og Klippen hos mig udgød Oliebække;
Yollarımın südlə yuyulduğu, Yanımdakı qayadan zeytun yağı axdığı günlər.
7 da jeg gik ud til Porten op til Staden, da jeg lod berede mit Sæde paa Torvet.
Şəhər darvazasına gedərkən, Kürsümü meydanın başına qoyarkən
8 De unge saa mig og trak sig tilbage, og de gamle stode op og bleve staaende.
Gənclər məni görüb gizlənərdi, Yaşlılar ayağa qalxıb hörmət göstərərdi.
9 De Øverste holdt op at tale, og de lagde Haanden paa deres Mund.
Başçılar söhbətini dayandırardı, Əlləri ilə ağızlarını tutardı.
10 Fyrsternes Røst forstummede, og deres Tunge hang ved deres Gane.
Əsilzadələrin səsi çıxmazdı, Dilləri damaqlarına yapışardı.
11 Thi det Øre, som hørte, priste mig salig, og det Øje, som saa mig, gav mig Vidnesbyrd.
Qulaq məni eşidəndə alqışlayardı, Göz məni görəndə tərifləyərdi.
12 Thi jeg reddede den fattige, som skreg, og den faderløse, som ingen Hjælper havde.
Çünki imdad diləyən fəqiri, Köməksiz yetimi qurtarardım.
13 Dens Velsignelse, som ellers maatte omkommet, kom over mig, og jeg frydede Enkens Hjerte.
Son anlarını yaşayanlar mənə xeyir-dua verərdi, Dul qadının qəlbinə şən nəğmələr verərdim.
14 Jeg iførte mig Retfærdighed, og den klædte sig i mig; min Dom var mig som en Kappe og et Hovedsmykke.
Libas kimi salehliyi geyinmişdim, Sanki ədalətim mənə cübbə və tac idi.
15 Jeg var den blindes Øje, og jeg var den lammes Fod.
Korlara göz idim, Topallara ayaq idim,
16 Jeg var de fattiges Fader, og den mig ubekendtes Retssag undersøgte jeg.
Yoxsulların atası idim, Qəriblərin müşküllərinin qayğısına qalırdım,
17 Og jeg sønderbrød den uretfærdiges Kindtænder, og jeg gjorde, at han maatte slippe Rovet af sine Tænder.
Haqsızın çənəsini qırırdım, Ovunu dişlərindən qoparırdım.
18 Og jeg sagde: I min Rede vil jeg opgive Aanden og have Dage mangfoldige som Sand.
Düşünürdüm: “Son nəfəsimi yuvamdaca verəcəyəm, Ömrümün günlərini qum qədər çoxaldacağam.
19 Min Rod skal aabne sig for Vandet, og Duggen skal blive om Natten paa mine Grene.
Köküm sulara tərəf rişələnəcək, Budaqlarıma şeh düşəcək.
20 Min Herlighed skal blive ny hos mig, og min Bue skal forynges i min Haand.
Qazandığım şərəf təzələnəcək, Əlimə yeni ox-kaman gələcək”.
21 De hørte paa mig og ventede, og de tav til mit Raad.
İnsanlar ehtiramla məni dinlərdi, Səssizcə məsləhətimi gözlərdi.
22 Havde jeg talt, toge de ikke igen til Orde, og min Tale faldt som Draaber over dem;
Heç kim sözümün üstündən söz deməzdi, Sözlərim üzərlərinə tökülərdi.
23 de ventede paa mig som paa en Regn, og de aabnede Munden vidt som efter den sildige Regn.
Məni yağış kimi gözləyirdilər, Yaz yağışı tək sözlərimi içirdilər,
24 Jeg smilte til dem, der vare mistrøstige; og de bragte ikke mit Ansigts Lys til at svinde.
Üzlərinə gülümsəyəndə gözlərinə inanmazdılar, Gülər üzümdən ruhlanardılar.
25 Jeg udvalgte deres Vej og sad øverst, og jeg boede som en Konge iblandt Hærskaren, som den, der trøster de sørgende.
Onlara yol göstərərdim, başçı kimi əyləşərdim, Əsgərlərin arasında padşah kimi ömür sürərdim, Yaslılara təsəlli verənə bənzəyərdim.
