Job 28
1 Thi Sølvet har sit Sted, hvorfra det kommer, og Guldet, man renser, har sit Sted.
Gümüş maden ocağından elde edilir, Altını arıtmak için de bir yer vardır.
2 Jern hentes af Støvet og Stene, som smeltes til Kobber.
Demir topraktan çıkarılır, Bakırsa taştan.
3 Man gør Ende paa Mørket, og indtil det yderste ransager man de Stene, som ligge i Mørket og Dødens Skygge.
İnsan karanlığa son verir, Koyu karanlığın, ölüm gölgesinin taşlarını Son sınırına kadar araştırır.
4 Man bryder en Skakt ned fra Jordboen; forglemte af Vandrerens Fod hænge de, borte fra Mennesker svæve de.
Maden kuyusunu insanların oturduğu yerden uzakta açar, İnsan ayağının unuttuğu yerlerde, Herkesten uzak iplere sarılıp sallanır.
5 Af Jorden fremkommer Brød, men indeni omvæltes den som af Ild.
Ekmek topraktan çıkar, Toprağın altı ise yanmış, altüst olmuştur.
6 Dens Stene ere Safirens Sted, og den har Guldstøv i sig.
Kayalarından laciverttaşı çıkar, Yüzeyi altın tozunu andırır.
7 Stien derhen har ingen Rovfugl kendt, ingen Skades Øjne set.
Yırtıcı kuş yolu bilmez, Doğanın gözü onu görmemiştir.
8 De stolte Dyr have ikke betraadt den, og ingen Løve har gaaet ad den.
Güçlü hayvanlar oraya ayak basmamış, Aslan oradan geçmemiştir.
9 Man lægger Haand paa den haarde Flint, man omvælter Bjerge fra Roden af.
Madenci elini çakmak taşına uzatır, Dağları kökünden altüst eder.
10 Man udhugger Gange i Klipperne, og Øjet ser alt det dyrebare.
Kayaların içinden tüneller açar, Gözleri değerli ne varsa görür.
11 Man binder for Strømmene, saa at ikke en Draabe siver ud, og fører de skjulte Ting frem til Lyset.
Irmakların kaynağını tıkar, Gizli olanı ışığa çıkarır.
12 Men Visdommen — hvorfra vil man finde den? og hvor er Indsigtens Sted?
Ama bilgelik nerede bulunur? Aklın yeri neresi?
13 Et Menneske kender ikke dens Værdi, og den findes ikke i de levendes Land.
İnsan onun değerini bilmez, Yaşayanlar diyarında ona rastlanmaz.
14 Afgrunden siger: Den er ikke i mig, og Havet siger: Den er ikke hos mig.
Engin, “Bende değil” der, Deniz, “Yanımda değil.”
15 Den kan ikke faas for det fineste Guld, ej heller dens Værdi opvejes med Sølv.
Onun bedeli saf altınla ödenmez, Değeri gümüşle ölçülmez.
16 Den kan ikke opvejes med Guld fra Ofir, ej heller med den dyrebare Onyks og Safir.
Ona Ofir altınıyla, değerli oniksle, Laciverttaşıyla değer biçilmez.
17 Den kan ikke vurderes lige med Guld og Krystal; man kan ikke tilbytte sig den for Kar af fint Guld.
Ne altın ne cam onunla karşılaştırılabilir, Saf altın kaplara değişilmez.
18 Koraller og Ædelstene tales der ikke om; og Visdoms Besiddelse er bedre end Perler.
Yanında mercanla billurun sözü edilmez, Bilgeliğin değeri mücevherden üstündür.
19 Topazer af Morland kunne ikke vurderes lige imod den; den kan ikke opvejes med det rene Guld.
Kûş topazı onunla denk sayılmaz, Saf altınla ona değer biçilmez.
20 Men Visdommen — hvorfra kommer den? og hvor er Indsigtens Sted?
Öyleyse bilgelik nereden geliyor? Aklın yeri neresi?
21 Den er skjult for alle levendes Øjne, den er og dulgt for Fuglene under Himmelen.
O bütün canlıların gözünden uzaktır, Gökte uçan kuşlardan bile saklıdır.
22 Afgrunden og Døden sige: Kun et Rygte om den hørte vi med vore Øren.
Yıkım'la Ölüm: “Kulaklarımız ancak fısıltısını duydu” der.
23 Gud forstaar dens Vej, og han kender dens Sted.
Onun yolunu Tanrı anlar, Yerini bilen O'dur.
24 Thi han skuer indtil Jordens Ender; han ser hen under al Himmelen.
Çünkü O yeryüzünün uçlarına kadar bakar, Göklerin altındaki her şeyi görür.
25 Der han gav Vinden sin Vægt og bestemte Vandet dets Maal,
Rüzgara güç verdiği, Suları ölçtüğü,
26 der han satte en Lov for Regnen og en Vej for Lynet, som gaar foran Torden,
Yağmura kural koyduğu, Yıldırıma yol açtığı zaman,
27 da saa han den og kundgjorde den, beredte den, ja gennemskuede den.
Bilgeliği görüp değerini biçti, Onu onaylayıp araştırdı.
28 Og han sagde til Mennesket: Se, Herrens Frygt, det er Visdom, og at vige fra det onde, det er Forstand.
İnsana, “İşte Rab korkusu, bilgelik budur” dedi, “Kötülükten kaçınmak akıllılıktır.”
