Job 28

1 Thi Sølvet har sit Sted, hvorfra det kommer, og Guldet, man renser, har sit Sted.

۱ «یقین برای نقره معدنی است، و به جهت طلا جایی است که آن را قال می‌گذارند.

2 Jern hentes af Støvet og Stene, som smeltes til Kobber.

۲ آهن از خاک گرفته می‌شود و مس ازسنگ گداخته می‌گردد.

3 Man gør Ende paa Mørket, og indtil det yderste ransager man de Stene, som ligge i Mørket og Dødens Skygge.

۳ مردم برای تاریکی حدمی گذارند و تا نهایت تمام تفحص می‌نمایند، تابه سنگهای ظلمت غلیظ و سایه موت.

4 Man bryder en Skakt ned fra Jordboen; forglemte af Vandrerens Fod hænge de, borte fra Mennesker svæve de.

۴ کانی دور از ساکنان زمین می‌کنند، از راه گذریان فراموش می‌شوند و دور از مردمان آویخته شده، به هر طرف متحرک می‌گردند.

5 Af Jorden fremkommer Brød, men indeni omvæltes den som af Ild.

۵ از زمین نان بیرون می‌آید، و ژرفیهایش مثل آتش سرنگون می‌شود.

6 Dens Stene ere Safirens Sted, og den har Guldstøv i sig.

۶ سنگهایش مکان یاقوت کبود است. وشمشهای طلا دارد.

7 Stien derhen har ingen Rovfugl kendt, ingen Skades Øjne set.

۷ آن راه را هیچ مرغ شکاری نمی داند، و چشم شاهین آن را ندیده است،

8 De stolte Dyr have ikke betraadt den, og ingen Løve har gaaet ad den.

۸ وجانوران درنده بر آن قدم نزده‌اند، و شیر غران برآن گذر نکرده.

9 Man lægger Haand paa den haarde Flint, man omvælter Bjerge fra Roden af.

۹ دست خود را به سنگ خارا درازمی کنند، و کوهها را از بیخ برمی کنند.

10 Man udhugger Gange i Klipperne, og Øjet ser alt det dyrebare.

۱۰ نهرها ازصخره‌ها می‌کنند و چشم ایشان هر چیز نفیس رامی بیند.

11 Man binder for Strømmene, saa at ikke en Draabe siver ud, og fører de skjulte Ting frem til Lyset.

۱۱ نهرها را از تراوش می‌بندند وچیزهای پنهان شده را به روشنایی بیرون می‌آورند.

12 Men Visdommen — hvorfra vil man finde den? og hvor er Indsigtens Sted?

۱۲ اما حکمت از کجا پیدا می‌شود؟ وجای فطانت کجا است؟

13 Et Menneske kender ikke dens Værdi, og den findes ikke i de levendes Land.

۱۳ انسان قیمت آن رانمی داند و در زمین زندگان پیدا نمی شود.

14 Afgrunden siger: Den er ikke i mig, og Havet siger: Den er ikke hos mig.

۱۴ لجه می‌گوید که در من نیست، و دریا می‌گوید که نزدمن نمی باشد.

15 Den kan ikke faas for det fineste Guld, ej heller dens Værdi opvejes med Sølv.

۱۵ زر خالص به عوضش داده نمی شود و نقره برای قیمتش سنجیده نمی گردد.

16 Den kan ikke opvejes med Guld fra Ofir, ej heller med den dyrebare Onyks og Safir.

۱۶ به زر خالص اوفیر آن را قیمت نتوان کرد، و نه به جزع گرانبها و یاقوت کبود.

17 Den kan ikke vurderes lige med Guld og Krystal; man kan ikke tilbytte sig den for Kar af fint Guld.

۱۷ با طلا و آبگینه آن را برابر نتوان کرد، و زیورهای طلای خالص بدل آن نمی شود.

18 Koraller og Ædelstene tales der ikke om; og Visdoms Besiddelse er bedre end Perler.

۱۸ مرجان و بلور مذکورنمی شود و قیمت حکمت از لعل گرانتر است.

19 Topazer af Morland kunne ikke vurderes lige imod den; den kan ikke opvejes med det rene Guld.

۱۹ زبرجد حبش با آن مساوی نمی شود و به زرخالص سنجیده نمی گردد.

20 Men Visdommen — hvorfra kommer den? og hvor er Indsigtens Sted?

۲۰ پس حکمت ازکجا می‌آید؟ و مکان فطانت کجا است؟

21 Den er skjult for alle levendes Øjne, den er og dulgt for Fuglene under Himmelen.

۲۱ ازچشم تمامی زندگان پنهان است، و از مرغان هوامخفی می‌باشد.

22 Afgrunden og Døden sige: Kun et Rygte om den hørte vi med vore Øren.

۲۲ ابدون و موت می‌گویند که آوازه آن را به گوش خود شنیده‌ایم.

23 Gud forstaar dens Vej, og han kender dens Sted.

۲۳ خدا راه آن را درک می‌کند و او مکانش را می‌داند.

24 Thi han skuer indtil Jordens Ender; han ser hen under al Himmelen.

۲۴ زیراکه او تا کرانه های زمین می‌نگرد و آنچه را که زیرتمامی آسمان است می‌بیند.

25 Der han gav Vinden sin Vægt og bestemte Vandet dets Maal,

۲۵ تا وزن از برای بادقرار دهد، و آبها را به میزان بپیماید.

26 der han satte en Lov for Regnen og en Vej for Lynet, som gaar foran Torden,

۲۶ هنگامی که قانونی برای باران قرار داد، و راهی برای سهام رعد،

27 da saa han den og kundgjorde den, beredte den, ja gennemskuede den.

۲۷ آنگاه آن را دید و آن را بیان کرد. آن رامهیا ساخت و هم تفتیشش نمود.

28 Og han sagde til Mennesket: Se, Herrens Frygt, det er Visdom, og at vige fra det onde, det er Forstand.

۲۸ و به انسان گفت: اینک ترس خداوند حکمت است، و ازبدی اجتناب نمودن، فطانت می‌باشد.»