Job 27

1 Og Job blev ved at fremføre sit Billedsprog og sagde:

Potem dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

2 Saa sandt Gud lever, som har borttaget min Ret, og den Almægtige, som har beskelig bedrøvet min Sjæl!

Jako żyje Bóg, który odrzucił sąd mój, a Wszechmocny, który gorzkości nabawił duszy mojej:

3 — thi endnu er min Aand i mig, og Guds Aande i min Næse —

Że póki staje tchu we mnie, i ducha Bożego w nozdrzach moich,

4 skulle mine Læber ikke tale Uret, og skal min Tunge ikke fremføre Svig.

Nie będą mówiły wargi moje nieprawości, a język mój nie będzie powiadał zdrady.

5 Det være langt fra mig, at jeg skulde give eder Ret; indtil jeg opgiver Aanden, vil jeg ikke lade mig fratage min Uskyldighed.

Nie daj Boże, żebym was miał usprawiedliwiać; póki dech we mnie, nie odstąpię od niewinności mojej.

6 Jeg vil holde paa min Retfærdighed og ikke lade af fra den; mit Hjerte skal ikke bebrejde mig nogen af mine Dage.

Sprawiedliwości mojej trzymać się będę, a nie puszczę się jej; nie zawstydzi mię serce moje, pókim żyw.

7 Min Fjende skal staa som en ugudelig, og den, som rejser sig imod mig, som en uretfærdig.

Nieprzyjaciel mój będzie jako niezbożnik, a który powstaje przeciwko mnie, jako złośnik.

8 Thi hvad er den vanhelliges Forventelse, naar Gud bortskærer og bortrykker hans Sjæl!

Co bowiem za nadzieja jest obłudnika, który się w łakomstwie kocha, gdy Bóg wydrze duszę jego.

9 Mon Gud skulde høre hans Skrig, naar Angest kommer over ham?

Izali Bóg usłyszy wołanie jego, gdy nań ucisk przyjdzie?

10 Kan han forlyste sig ved den Almægtige? kan han til hver en Tid paakalde Gud?

Izaż się w Wszechmocnym rozkocha? a będzie wzywał Boga na każdy czas?

11 Jeg vil lære eder om Guds Haand; hvad der er hos den Almægtige, vil jeg ikke dølge.

Uczę was, będąc w ręce Bożej, a jako idę z Wszechmocnym, nie taję.

12 Se, I have jo alle set det; hvorfor nære da en saadan Forfængelighed?

Oto wy to wszyscy widzicie; przeczże wżdy próżność mówicie?

13 Dette er et ugudeligt Menneskes Del hos Gud og Voldsmænds Arv, som de faa af den Almægtige.

Tenci jest dział człowieka bezbożnego u Boga, a toć dziedzictwo okrutnicy od Wszechmocnego wezmą.

14 Har han mange Børn, hjemfalde de til Sværdet, og hans Afkom vil ikke mættes af Brød.

Jeźli się rozmnożą synowie jego, pójdą pod miecz: a potomstwo jego nie nasyci się chleba.

15 De, som blive tilovers af ham, skulle begraves ved Døden, og hans Enker skulle ikke begræde ham.

Którzy po nim zostaną w śmierci pogrzebieni będą, a wdowy jego nie będą go płakały;

16 Naar han sanker Sølv som Støv og samler Klæder som Dynd,

Choćby srebra nazgromadzał jako prochu, a nasprawiał szat jako błota:

17 da samler han det vel, men den retfærdige skal iføre sig det, og den uskyldige skal dele Pengene.

Tedy nasprawiać ich on, ale sprawiedliwy oblekać je będzie, a srebro ono niewinny dzielić będzie.

18 Han byggede sit Hus som Møl, og som en Hytte, en Vogter gør sig.

Zbuduje dom swój jako mól, a jako stróż budę wystawi.

19 Rig lægger han sig og bliver ikke ved; sine Øjne oplader han og er ikke mere til.

Bogaty zaśnie, a nie będzie pogrzebiony; spojrzyli kto, alić go niemasz.

20 Forskrækkelser skulle gribe ham som Vande, en Hvirvelvind skal bortstjæle ham om Natten.

Zachwycą go strachy jako wody, w nocy go porwie wicher.

21 Østenvejret skal løfte ham op, og han farer bort, og det skal hvirvle ham bort fra sit Sted.

Pochwyci go wiatr wschodni, a odejdzie; bo wicher ruszył go z miejsca swego.

22 Og Gud skal skyde paa ham og ikke spare; med skal han ville fly fra hans Haand.

Toć Bóg nań dopuści, a nie przepuści mu, choć przed ręką jego prędko uciekać będzie.

23 Man skal klappe i Hænderne over ham og pibe ham bort fra hans Sted.

Klaśnie każdy nad nim rękoma swemi, i wysyka go z miejsca swego.