Job 27

1 Og Job blev ved at fremføre sit Billedsprog og sagde:

Kaj Ijob daŭrigis siajn sentencojn, kaj diris:

2 Saa sandt Gud lever, som har borttaget min Ret, og den Almægtige, som har beskelig bedrøvet min Sjæl!

Kiel vivas Dio, kiu rifuzis al mi miajn rajtojn, Kaj la Plejpotenculo, kiu afliktas mian animon:

3 — thi endnu er min Aand i mig, og Guds Aande i min Næse —

Tiel longe, kiel mia animo estas en mi Kaj la spiro de Dio en mia nazo,

4 skulle mine Læber ikke tale Uret, og skal min Tunge ikke fremføre Svig.

Miaj lipoj ne eldiros malĝustaĵon, Kaj mia lango ne diros malveraĵon.

5 Det være langt fra mig, at jeg skulde give eder Ret; indtil jeg opgiver Aanden, vil jeg ikke lade mig fratage min Uskyldighed.

Malproksime estas de mi, Rigardi vin kiel pravajn; Ĝis mia morto mi ne ĉesos rigardi min kiel senkulpan.

6 Jeg vil holde paa min Retfærdighed og ikke lade af fra den; mit Hjerte skal ikke bebrejde mig nogen af mine Dage.

Mian pravecon mi tenas forte, kaj mi ne ellasos ĝin; Dum mia tuta vivo mia koro ne faros al mi riproĉon pri tio.

7 Min Fjende skal staa som en ugudelig, og den, som rejser sig imod mig, som en uretfærdig.

Mia malamiko estu rigardata kiel malvirtulo, Kaj mia kontraŭulo kiel malpiulo.

8 Thi hvad er den vanhelliges Forventelse, naar Gud bortskærer og bortrykker hans Sjæl!

Ĉar kio estas la espero de hipokritulo, Kiam Dio faras al li finon, elŝiras lian animon?

9 Mon Gud skulde høre hans Skrig, naar Angest kommer over ham?

Ĉu lian kriadon Dio aŭskultos, Kiam trafos lin malfeliĉo?

10 Kan han forlyste sig ved den Almægtige? kan han til hver en Tid paakalde Gud?

Ĉu li povas havi ĝuon de la Plejpotenculo, Voki al Dio en ĉiu tempo?

11 Jeg vil lære eder om Guds Haand; hvad der er hos den Almægtige, vil jeg ikke dølge.

Mi instruos vin pri la mano de Dio; Mi ne kaŝos antaŭ vi tion, kio estas ĉe la Plejpotenculo.

12 Se, I have jo alle set det; hvorfor nære da en saadan Forfængelighed?

Jen vi ĉiuj mem vidis; Kial do vi parolas senenhavaĵon?

13 Dette er et ugudeligt Menneskes Del hos Gud og Voldsmænds Arv, som de faa af den Almægtige.

Tia estas la sorto de malbona homo ĉe Dio, Kaj la parto, kiun tiranoj ricevas de la Plejpotenculo:

14 Har han mange Børn, hjemfalde de til Sværdet, og hans Afkom vil ikke mættes af Brød.

Se li havos multe da filoj, ili iros sub la glavon; Kaj lia devenantaro ne havos sate panon.

15 De, som blive tilovers af ham, skulle begraves ved Døden, og hans Enker skulle ikke begræde ham.

Tiujn, kiuj restos ĉe li, enterigos la morto; Kaj liaj vidvinoj ne ploros.

16 Naar han sanker Sølv som Støv og samler Klæder som Dynd,

Se li kolektos arĝenton kiel polvon Kaj pretigos al si vestojn kiel argilon,

17 da samler han det vel, men den retfærdige skal iføre sig det, og den uskyldige skal dele Pengene.

Tiam li pretigos, sed justulo metos sur sin la vestojn, Kaj senkulpulo dividos la arĝenton.

18 Han byggede sit Hus som Møl, og som en Hytte, en Vogter gør sig.

Li konstruas sian domon kiel tineo, Kaj kiel gardisto, kiu faras al si laŭbon.

19 Rig lægger han sig og bliver ikke ved; sine Øjne oplader han og er ikke mere til.

Li kuŝiĝas riĉa, kaj nenion kunportas; Li malfermas la okulojn, kaj jam nenio ekzistas.

20 Forskrækkelser skulle gribe ham som Vande, en Hvirvelvind skal bortstjæle ham om Natten.

Teruro superfalos lin kiel akvo; En la nokto forportos lin ventego.

21 Østenvejret skal løfte ham op, og han farer bort, og det skal hvirvle ham bort fra sit Sted.

Levos lin vento orienta, kaj foriros, Kaj forblovos lin de lia loko.

22 Og Gud skal skyde paa ham og ikke spare; med skal han ville fly fra hans Haand.

Li tion ĵetos sur lin senkompate; De Lia mano li kuros kaj kuros.

23 Man skal klappe i Hænderne over ham og pibe ham bort fra hans Sted.

Oni kunfrapos pri li la manojn, Kaj oni fajfos pri li sur lia loko.