Job 23
1 Men Job svarede og sagde:
Wtedy Hiob odpowiedział:
2 Min Klage er end i Dag Genstridighed; min Haand ligger tungt over mit Suk.
Również dziś moja skarga jest gorzka, [choć] moje nieszczęście jest cięższe niż moje jęki.
3 Gid jeg kunde kende og finde ham og komme til hans faste Bolig!
O gdybym wiedział, gdzie mógłbym go znaleźć, udałbym się aż do jego tronu.
4 Jeg vilde lægge Sagen frem for hans Ansigt og fylde min Mund med Bevisninger.
Przedstawiłbym mu [swoją] sprawę, a moje usta napełniłbym dowodami;
5 Jeg vilde gerne vide de Ord, som han kunde svare mig, og forstaa, hvad han vilde sige mig.
Poznałbym słowa jego odpowiedzi i zrozumiałbym, co chce mi powiedzieć.
6 Mon han vilde trætte med mig i sin store Kraft? nej, han vilde kun agte paa mig.
Czy w swojej wielkiej mocy będzie się spierał ze mną? Nie, raczej sam doda mi [siły].
7 Da vilde en retfærdig gaa i Rette med ham, og for evigt vilde jeg gaa fri ud fra den, som dømmer mig.
Tam człowiek prawy rozprawiałby z nim, a ja na zawsze byłbym wolny od mojego sędziego.
8 Se, vil jeg gaa fremad, da er han ikke der, eller tilbage, da mærker jeg ham ikke.
[Ale] oto idę prosto, a jego nie ma; cofam się, a nie dostrzegam go.
9 Gør han noget til venstre, da kan jeg ikke beskue ham; skjuler han sig til højre, da kan jeg ikke se ham.
[Idę] w lewo, gdzie on działa, a nie oglądam go; idę na prawo, a nie widzę go.
10 Thi han kender den Vej, som ligger for mig; prøver han mig, gaar jeg ud som Guldet.
Gdyż on zna drogę, którą kroczę; kiedy mnie doświadczy, wyjdę jak złoto.
11 Min Fod holdt fast ved hans Spor, jeg tog Vare paa hans Vej og afveg ikke.
Moja noga trzymała się jego śladu, przestrzegałem jego drogi i nie zbaczałem [z niej].
12 Fra hans Læbers Bud er jeg heller ikke afvegen, jeg gemte hans Munds Tale fremfor min egen Lov.
Od przykazania jego ust nie odchodziłem; ceniłem słowa jego ust bardziej niż mój własny [pokarm].
13 Men staar han fast ved et, hvo vil da holde ham tilbage? hvad hans Sjæl har Lyst til, det gør han.
Lecz on jest [niezmienny], któż go odwróci? Czego bowiem jego dusza zapragnie, to uczyni;
14 Thi han skal fuldkomme det, mig er beskikket, og mange saadanne Ting har han for.
Bo on wykona, co postanowił o mnie; u niego jest wiele takich [przykładów].
15 Derfor forfærdes jeg for hans Ansigt; tænker jeg efter, da frygter jeg for ham.
Dlatego drżę przed jego obliczem; gdy to rozważam, lękam się go.
16 Og Gud har gjort mit Hjerte mistrøstigt, og den Almægtige har forfærdet mig,
Bóg osłabił moje serce, Wszechmocny mnie zatrwożył.
17 fordi jeg ikke bortrykkedes fra Mørket, og han ikke har skjult Mulm for mit Ansigt.
O mało bowiem nie zginąłem od ciemności, [nie] zakrył mroku przed moim obliczem.
