Job 23

1 Men Job svarede og sagde:

A odpowiadając Ijob rzekł:

2 Min Klage er end i Dag Genstridighed; min Haand ligger tungt over mit Suk.

Czemuż jeszcze uporem zowiecie narzekanie moje, choć bieda moja cięższa jest niż wzdychanie moje?

3 Gid jeg kunde kende og finde ham og komme til hans faste Bolig!

Obym wiedział, gdziebym go mógł znaleść, szedłbym aż do stolicy jego.

4 Jeg vilde lægge Sagen frem for hans Ansigt og fylde min Mund med Bevisninger.

Przełożyłbym przed nim sprawę moję, a usta moje napełniłbym dowodami.

5 Jeg vilde gerne vide de Ord, som han kunde svare mig, og forstaa, hvad han vilde sige mig.

Dowiedziałbym się, jakoby mi odpowiedział, a zrozumiałbym, coby mi rzekł.

6 Mon han vilde trætte med mig i sin store Kraft? nej, han vilde kun agte paa mig.

Izaż się w wielkości siły swojej będzie spierał ze mną? Nie; i owszem sam mi doda siły.

7 Da vilde en retfærdig gaa i Rette med ham, og for evigt vilde jeg gaa fri ud fra den, som dømmer mig.

Tamby się człowiek szczery rozprawił z nim, i byłbym wolnym wiecznie od sędziego mego.

8 Se, vil jeg gaa fremad, da er han ikke der, eller tilbage, da mærker jeg ham ikke.

Ale oto, pójdęli wprost, niemasz go; a jeźli nazad, nie dojdę go.

9 Gør han noget til venstre, da kan jeg ikke beskue ham; skjuler han sig til højre, da kan jeg ikke se ham.

Pójdęli w lewo, choćby zatrudniony był, nie oglądam go; ukryłliby się w prawo, nie ujrzę go,

10 Thi han kender den Vej, som ligger for mig; prøver han mig, gaar jeg ud som Guldet.

Gdyż on zna drogę moję; a będzieli mię doświadczał, jako złoto wynijdę.

11 Min Fod holdt fast ved hans Spor, jeg tog Vare paa hans Vej og afveg ikke.

Śladu jego trzymała się noga moja; drogim jego przestrzegał, a nie zstępowałem z niej.

12 Fra hans Læbers Bud er jeg heller ikke afvegen, jeg gemte hans Munds Tale fremfor min egen Lov.

Od przykazania ust jego nie odchylałem się; owszem, postanowiłem u siebie zachować słowa ust jego.

13 Men staar han fast ved et, hvo vil da holde ham tilbage? hvad hans Sjæl har Lyst til, det gør han.

Jeźli on przy swem stanie, któż go odwróci? bo co dusza jego żąda, to uczyni:

14 Thi han skal fuldkomme det, mig er beskikket, og mange saadanne Ting har han for.

Bo on wykona, co postanowił o mnie, a takowych przykładów dosyć jest u niego.

15 Derfor forfærdes jeg for hans Ansigt; tænker jeg efter, da frygter jeg for ham.

Przetoż od oblicza jego strwożyłem się, a uważając to, lękam się go.

16 Og Gud har gjort mit Hjerte mistrøstigt, og den Almægtige har forfærdet mig,

Bóg zemdlił serce moje, a Wszechmocny zatrwożył mną.

17 fordi jeg ikke bortrykkedes fra Mørket, og han ikke har skjult Mulm for mit Ansigt.

Tak, żem mało nie zginął od ciemności; bo przed oblicznością moją nie zakrył zamroczenia.