Job 22
1 Da svarede Elifas, Themaniten, og sagde:
Андин Теманлиқ Елифаз мундақ деди: —
2 Mon en Mand kan gavne Gud? nej; men han gavner sig selv, naar han handler klogelig.
Адәм Худаға қандақму пайда кәлтүрәлисун? Дана адәмләрму Униңға немә пайда кәлтүрәлисун?
3 Mon det er den Almægtige en Fordel, at du er retfærdig? og mon det er ham en Vinding, at du holder dine Veje fuldkomne?
Сән һәққаний болсаңму, Һәммигә Қадирға немә бәһрә берәләйттиң? Йоллириң әйипсиз болған тәғдирдиму, сән Униңға немә ғәниймәтләрни елип келәләйсән?
4 Mon han af Frygt for dig skal overbevise dig og gaa i Rette med dig?
Униң сени әйипләйдиғанлиғи, Вә Униң саңа шикайәтләр йәткүзидиғини сениң ихласмән болғиниң үчүнму-я?
5 Er ikke din Ondskab megen og ingen Ende paa dine Misgerninger?
Сениң рәзиллигиң зор әмәсму? Сениң гуналириң һесапсиз әмәсму?
6 Thi du tog Pant af dine Brødre uden Føje og trak Klæderne af de nøgne.
Сән қериндашлириңдин сәвәпсиз кепиллик алғансән; Сән ялаңтүшләрни кийим-кечәклиридин мәһрум қиливәткәнсән.
7 Du gav ikke den trætte Vand at drikke og nægtede den hungrige Brød.
Һалсизланғанларға су бәрмидиң, Ач қалғанларға ашниму аяп бәрмидиң,
8 Men den Mand, hvis Arm var stærk, han havde Landet, og den, hvis Person var anset, boede deri.
Гәрчә сән йәр-зиминлик болған қоли узун адәм болсаңму, Йәр-зимин тутуп һөрмәтлинип кәлгән адәм болсаңму,
9 Du lod Enker fare tomhændede, og de faderløses Arme knustes.
Сән тул хотунларниму қуруқ қол яндурғансән, Житим-йесирларниң қолиниму янҗитивәткәнсән.
10 Derfor er der Snarer trindt omkring dig, og Rædsel har hastelig forfærdet dig.
Мана шу сәвәптин әтрапиңда қапқанлар ятиду, Уштумтут пәйда болған вәһимиму сени басиду.
11 Eller ser du ikke Mørket og Vandfloden, som bedækker dig?
Шу сәвәптинму сени қараңғулуқ бесип көрәлмәс қилди, Бир кәлкүн келип сени ғәриқ қилди.
12 Er ikke Gud i den høje Himmel? og se de øverste Stjerner, hvor de ere høje!
Тәңри әршаланиң чоққисида туриду әмәсму? Әң егиз юлтузларниң нәқәдәр алий екәнлигигә қарап бақ!
13 Derfor siger du: Hvad ved Gud? skulde han kunne dømme igennem Mørket?
Бирақ сән: «Тәңри немини билиду? У раст шунчә зулмәт қараңғулуқта бир немини пәриқ етәләмду?!» дәватисән.
14 Skyerne ere et Skjul for ham, at han ikke ser, og han vandrer omkring Himlenes Kreds.
Йәнә: «Қоюқ булутлар уни тосивалиду, Шуңа У пәләк үстидә айлинип маңғинида бизни көрмәйду!» — дәйсән.
15 Vil du tage Vare paa Fortidens Vej, som de uretfærdige Folk have vandret paa,
Яман адәмләр маңған кона йолни сәнму тутиверәмсән?
16 de, som reves bort, førend det var deres Tid, hvis Grundvold opløstes i en Strøm;
Улар вақти тошмай турупла елип кетилгән, Уларниң һуллири кәлкүн тәрипидин еқитилип кетилгән.
17 de, som sagde til Gud: Vig fra os; og: Hvad den Almægtige vel skulde kunne gøre for dem.
Улар Тәңригә: «Биздин нери бол!» Һәммигә Қадир бизни немә қилалисун?» — дәйтти.
18 Han havde dog fyldt deres Huse med godt; men de ugudeliges Raad er langt fra mig.
Бирақ уларниң өйлирини есил нәрсиләр билән толдурған дәл Униң Өзидур, Мән болсам яманларниң нәсиһитидин жирақлашқанмән!
19 De retfærdige se det og glæde sig, og den uskyldige spotter dem:
Һәққанийлар уларниң бәрбат болғанлиғини көрүп шатлиниду; Бигуналар уларни мазақ қилип: —
20 „Sandelig, vor Modstander er tilintetgjort, og Ild har fortæret deres Herlighed‟.
«Бизгә қарши чиққучилар шүбһисиз вәйран болиду, От уларниң байлиқлирини жутувәтмәмду?» — дәйду.
21 Kære, hold dig til ham, og hav saa Fred! deraf skal komme godt til dig.
[Шуңа] Худаға бойсунуп Уни тонусаң, Шу чағдила сән аман болисән; Шуниң билән саңа амәт келиду.
22 Kære, tag Lærdom af hans Mund, og læg hans Ord i dit Hjerte!
Униң ағзидин кәлгән несиһәтниму қобул қил, Униң сөзлирини көңлүңгә пүкүп қой.
23 Dersom du vender om til den Almægtige, da bliver du bygget op igen, ja, naar du holder Uret langt fra dine Telte.
Сән Һәммигә Қадирниң йениға қайтип кәлсәң, муқәррәрки, Қайтидин қурулуп чиқалайсән; Әгәр сән қәбиһликни чедирлириңдин жирақлаштурсаң,
24 Og kast Guldet i Støvet og Ofirs Guld blandt Bækkens Stene:
Әгәр сән алтунуңни топа-чаң үстигә ташлалисаң, Офирдики алтунуңни шиддәтлик еқинниң ташлириға қошувәтсәң,
25 Saa skal den Almægtige være dit Guld, og han skal være dit kostbare Sølv.
Ундақта Һәммигә Қадирниң Өзи саңа алтун болиду. Сениң үчүн сәрхил күмүчму болиду.
26 Thi da skal du forlystes ved den Almægtige og opløfte dit Ansigt til Gud.
У чағда сән Һәммигә Қадирдин сөйүнисән, Йүзүңни Тәңригә қарап көтирәләйсән.
27 Du skal bede til ham, og han skal høre dig, og du skal betale dine Løfter.
Сән Униңға дуа қилсаң, У қулақ салиду, Шундақла сәнму ичкән қәсәмлириңгә әмәл қилисән.
28 Naar du beslutter en Ting, da skal den lykkes for dig, og Lyset skal skinne over dine Veje.
Сән қарар қилған иш әмәлгә ашиду, Йоллириң үстигә нур чүшиду.
29 Naar man trykker dig ned, da siger du: Opad! og han skal frelse den, som slaar Øjnene ned.
Адәмләр пәс қилинғанда, сән уларға: «Орнуңлардин туруңлар!» дәйсән, Шуниң билән [Худа] чирайи сунғанларни қутқузиду.
30 Han skal fri endogsaa den, der ikke er uskyldig, og denne skal udfries ved dine Hænders Renhed.
У һәтта гунайи бар адәмниму қутқузиду, У қолуңдики һалаллиқтин қутқузулиду.
