Job 22

1 Da svarede Elifas, Themaniten, og sagde:

Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:

2 Mon en Mand kan gavne Gud? nej; men han gavner sig selv, naar han handler klogelig.

“İnsan Tanrı'ya yararlı olabilir mi? Bilge kişinin bile O'na yararı dokunabilir mi?

3 Mon det er den Almægtige en Fordel, at du er retfærdig? og mon det er ham en Vinding, at du holder dine Veje fuldkomne?

Doğruluğun Her Şeye Gücü Yeten'e ne zevk verebilir, Kusursuz yaşamın O'na ne kazanç sağlayabilir?

4 Mon han af Frygt for dig skal overbevise dig og gaa i Rette med dig?

Seni azarlaması, dava etmesi O'ndan korktuğun için mi?

5 Er ikke din Ondskab megen og ingen Ende paa dine Misgerninger?

Kötülüğün büyük, Günahların sonsuz değil mi?

6 Thi du tog Pant af dine Brødre uden Føje og trak Klæderne af de nøgne.

Çünkü kardeşlerinden nedensiz rehin alıyor, Onları soyuyordun.

7 Du gav ikke den trætte Vand at drikke og nægtede den hungrige Brød.

Yorguna su içirmedin, Açtan ekmeği esirgedin;

8 Men den Mand, hvis Arm var stærk, han havde Landet, og den, hvis Person var anset, boede deri.

Ülkeye bileğinle sahip oldun, Saygın biri olarak orada yaşadın.

9 Du lod Enker fare tomhændede, og de faderløses Arme knustes.

Dul kadınları eli boş çevirdin, Öksüzlerin kolunu kanadını kırdın.

10 Derfor er der Snarer trindt omkring dig, og Rædsel har hastelig forfærdet dig.

Bu yüzden her yanın tuzaklarla çevrili, Ansızın gelen korkuyla yılıyorsun,

11 Eller ser du ikke Mørket og Vandfloden, som bedækker dig?

Her şey kararıyor, göremez oluyorsun, Seller altına alıyor seni.

12 Er ikke Gud i den høje Himmel? og se de øverste Stjerner, hvor de ere høje!

“Tanrı göklerin yükseklerinde değil mi? Yıldızlara bak, ne kadar yüksekteler!

13 Derfor siger du: Hvad ved Gud? skulde han kunne dømme igennem Mørket?

Sen ise, ‘Tanrı ne bilir?’ diyorsun, ‘Zifiri karanlığın içinden yargılayabilir mi?

14 Skyerne ere et Skjul for ham, at han ikke ser, og han vandrer omkring Himlenes Kreds.

Koyu bulutlar O'na engeldir, göremez, Gökkubbenin üzerinde dolaşır.’

15 Vil du tage Vare paa Fortidens Vej, som de uretfærdige Folk have vandret paa,

Kötülerin yürüdüğü Eski yolu mu tutacaksın?

16 de, som reves bort, førend det var deres Tid, hvis Grundvold opløstes i en Strøm;

Onlar ki, vakitleri gelmeden çekilip alındılar, Temellerini sel bastı.

17 de, som sagde til Gud: Vig fra os; og: Hvad den Almægtige vel skulde kunne gøre for dem.

Tanrı'ya, ‘Bizden uzak dur!’ dediler, ‘Her Şeye Gücü Yeten bize ne yapabilir?’

18 Han havde dog fyldt deres Huse med godt; men de ugudeliges Raad er langt fra mig.

Ama onların evlerini iyilikle dolduran O'ydu. Bunun için kötülerin öğüdü benden uzak olsun.

19 De retfærdige se det og glæde sig, og den uskyldige spotter dem:

“Doğrular onların yıkımını görüp sevinir, Suçsuzlar şöyle diyerek eğlenir:

20 „Sandelig, vor Modstander er tilintetgjort, og Ild har fortæret deres Herlighed‟.

‘Düşmanlarımız yok edildi, Malları yanıp kül oldu.’

21 Kære, hold dig til ham, og hav saa Fred! deraf skal komme godt til dig.

“Tanrı'yla dost ol, barış ki, Bolluğa eresin.

22 Kære, tag Lærdom af hans Mund, og læg hans Ord i dit Hjerte!

Ağzından çıkan öğretiyi benimse, Sözlerini yüreğinde tut.

23 Dersom du vender om til den Almægtige, da bliver du bygget op igen, ja, naar du holder Uret langt fra dine Telte.

Her Şeye Gücü Yeten'e dönersen, eski haline kavuşursun. Kötülüğü çadırından uzak tutar,

24 Og kast Guldet i Støvet og Ofirs Guld blandt Bækkens Stene:

Altınını yere, Ofir altınını vadideki çakılların arasına atarsan,

25 Saa skal den Almægtige være dit Guld, og han skal være dit kostbare Sølv.

Her Şeye Gücü Yeten senin altının, Değerli gümüşün olur.

26 Thi da skal du forlystes ved den Almægtige og opløfte dit Ansigt til Gud.

O zaman Her Şeye Gücü Yeten'den zevk alır, Yüzünü Tanrı'ya kaldırırsın.

27 Du skal bede til ham, og han skal høre dig, og du skal betale dine Løfter.

O'na dua edersin, dinler seni, Adaklarını yerine getirirsin.

28 Naar du beslutter en Ting, da skal den lykkes for dig, og Lyset skal skinne over dine Veje.

Neye karar verirsen yapılır, Yollarını ışık aydınlatır.

29 Naar man trykker dig ned, da siger du: Opad! og han skal frelse den, som slaar Øjnene ned.

İnsanlar seni alçaltınca, güvenini yitirme, Çünkü Tanrı alçakgönüllüleri kurtarır.

30 Han skal fri endogsaa den, der ikke er uskyldig, og denne skal udfries ved dine Hænders Renhed.

O suçsuz olmayanı bile kurtarır, Senin ellerinin temizliği sayesinde kurtulur suçlu.”