Job 22

1 Da svarede Elifas, Themaniten, og sagde:

Ano ra ko Eripata Temani; i mea ia,

2 Mon en Mand kan gavne Gud? nej; men han gavner sig selv, naar han handler klogelig.

E whai pai ano ranei te Atua i te tangata? He pono e whai pai te tangata i a ia ano ki te mea he ngakau mohio tona.

3 Mon det er den Almægtige en Fordel, at du er retfærdig? og mon det er ham en Vinding, at du holder dine Veje fuldkomne?

He oranga ngakau ranei ki te Kaha Rawa tou tika? Hei taonga ranei ki a ia, ki te meinga e koe ou ara kia tino tika?

4 Mon han af Frygt for dig skal overbevise dig og gaa i Rette med dig?

He wehi ranei nou i a ia i whakahe ai ia i a koe, i whakawa ai i a koe?

5 Er ikke din Ondskab megen og ingen Ende paa dine Misgerninger?

He teka ianei he nui tou he? Kahore hoki he pito whakamutunga o ou kino.

6 Thi du tog Pant af dine Brødre uden Føje og trak Klæderne af de nøgne.

I tangohia noatia hoki e koe nga mea a tou teina hei taunaha, huia ana e koe nga kakahu o te hunga e noho tahanga ana.

7 Du gav ikke den trætte Vand at drikke og nægtede den hungrige Brød.

Kihai i whakainumia e koe ki te wai te hunga ngenge; kaiponuhia ana e koe he taro ki te hunga e matekai ana.

8 Men den Mand, hvis Arm var stærk, han havde Landet, og den, hvis Person var anset, boede deri.

Ko te tangata marohirohi, i a ia te whenua; ko te tangata honore, noho ana ia i reira.

9 Du lod Enker fare tomhændede, og de faderløses Arme knustes.

Ko nga pouaru, unga rawakoretia atu ana e koe, whatiwhatiia ana nga ringa o nga pani.

10 Derfor er der Snarer trindt omkring dig, og Rædsel har hastelig forfærdet dig.

Na reira karapotia putia ana koe e nga mahanga, raruraru ana koe i te wehi pa whakarere;

11 Eller ser du ikke Mørket og Vandfloden, som bedækker dig?

I te pouri ranei, e kore ai koe e kite; a nui atu te wai e taupoki na i a koe.

12 Er ikke Gud i den høje Himmel? og se de øverste Stjerner, hvor de ere høje!

He teka ianei kei te wahi tiketike o te rangi te Atua? Tirohia atu ano hoki a runga o nga whetu, to ratou teitei!

13 Derfor siger du: Hvad ved Gud? skulde han kunne dømme igennem Mørket?

A e mea na koe, He aha ta te Atua e mohio ai? E puta mai ranei tana whakawa i roto i te kapua pouri?

14 Skyerne ere et Skjul for ham, at han ikke ser, og han vandrer omkring Himlenes Kreds.

Ko tona wahi ngaro ko nga kapua matotoru, te kite ia; kei te taiawhio ano ia i nga rangi.

15 Vil du tage Vare paa Fortidens Vej, som de uretfærdige Folk have vandret paa,

Ka mau tonu ranei koe ki te ara o mua, i haerea ra e nga tangata kikino?

16 de, som reves bort, førend det var deres Tid, hvis Grundvold opløstes i en Strøm;

I kapohia atu nei i te mea kahore ano i rite o ratou ra; tahoroa ana to ratou turanga ano he awa:

17 de, som sagde til Gud: Vig fra os; og: Hvad den Almægtige vel skulde kunne gøre for dem.

I mea nei ki te Atua, Mawehe atu i a matou; a, He aha e taea e te Kaha Rawa mo matou?

18 Han havde dog fyldt deres Huse med godt; men de ugudeliges Raad er langt fra mig.

Heoi i whakakiia e ia o ratou whare ki nga mea papai: ko te whakaaro ia o te hunga kino e matara atu ana i ahau.

19 De retfærdige se det og glæde sig, og den uskyldige spotter dem:

E kite ana te hunga tika, a koa ana: kataina iho ratou e te hunga harakore:

20 “Sandelig, vor Modstander er tilintetgjort, og Ild har fortæret deres Herlighed”.

Me te ki, He pono kua haukotia te hunga i tahuri mai ki a tatou, pau ake i te ahi te toenga o ratou.

21 Kære, hold dig til ham, og hav saa Fred! deraf skal komme godt til dig.

Waiho ia hei hoa mou, katahi koe ka ata noho; ma reira ka tae mai ai te pai ki a koe.

22 Kære, tag Lærdom af hans Mund, og læg hans Ord i dit Hjerte!

Tahuri mai ra ki te ture a tona mangai, rongoatia hoki ana kupu ki roto ki tou ngakau.

23 Dersom du vender om til den Almægtige, da bliver du bygget op igen, ja, naar du holder Uret langt fra dine Telte.

Ki te hoki koe ki te Kaha Rawa, tera koe e hanga; ki te nekehia atu e koe te kino kia mamao i ou teneti.

24 Og kast Guldet i Støvet og Ofirs Guld blandt Bækkens Stene:

A ka whakapuranga koe i tau taonga ki te puehu, te koura o Opira ki waenga i nga kohatu o nga awa;

25 Saa skal den Almægtige være dit Guld, og han skal være dit kostbare Sølv.

A ko te Kaha Rawa hei taonga mou, hei hiriwa utu nui ki a koe.

26 Thi da skal du forlystes ved den Almægtige og opløfte dit Ansigt til Gud.

Ko reira hoki koe ahuareka ai ki te Kaha Rawa, a ka ara ake tou mata ki te Atua.

27 Du skal bede til ham, og han skal høre dig, og du skal betale dine Løfter.

Ka inoi ano koe ki a ia, a ka whakarongo mai ia ki a koe; ka whakamana ano e koe au kupu taurangi.

28 Naar du beslutter en Ting, da skal den lykkes for dig, og Lyset skal skinne over dine Veje.

Ka whakatakotoria hoki e koe he tikanga, a ka whakapumautia ki a koe; ka whiti ano te marama ki runga ki ou ara.

29 Naar man trykker dig ned, da siger du: Opad! og han skal frelse den, som slaar Øjnene ned.

Ki te maka koe e ratou ki raro, ka ki koe, Tenei ano he whakaarahanga ake; ka whakaorangia ano e ia te ngakau whakaiti.

30 Han skal fri endogsaa den, der ikke er uskyldig, og denne skal udfries ved dine Hænders Renhed.

Ka whakaorangia e ia te tangata ahakoa ehara i te harakore: ae ra, ka whakaorangia ia e te ma o ou ringa.