< Job 22 >

1 Da svarede Elifas, Themaniten, og sagde:
Weer nam Elifaz van Teman het woord, en sprak:
2 Mon en Mand kan gavne Gud? nej; men han gavner sig selv, naar han handler klogelig.
Handelt de mens soms ten bate van God? Neen, ten eigen bate is men wijs.
3 Mon det er den Almægtige en Fordel, at du er retfærdig? og mon det er ham en Vinding, at du holder dine Veje fuldkomne?
Heeft de Almachtige er voordeel van, als ge vroom zijt, Of profijt, zo ge onberispelijk leeft?
4 Mon han af Frygt for dig skal overbevise dig og gaa i Rette med dig?
Bestraft Hij u soms om uw godsvrucht, Daagt Hij u daarom voor het gerecht?
5 Er ikke din Ondskab megen og ingen Ende paa dine Misgerninger?
Is het niet om uw grote boosheid, Om uw fouten, zonder eind?
6 Thi du tog Pant af dine Brødre uden Føje og trak Klæderne af de nøgne.
Ja, zonder noodzaak neemt ge pand van uw broeders, En trekt de berooiden de kleren uit;
7 Du gav ikke den trætte Vand at drikke og nægtede den hungrige Brød.
Den dorstige geeft ge geen water, Den hongerige onthoudt ge zijn brood.
8 Men den Mand, hvis Arm var stærk, han havde Landet, og den, hvis Person var anset, boede deri.
Den man met de vuist moet het land toebehoren, En de gunsteling moet het bewonen;
9 Du lod Enker fare tomhændede, og de faderløses Arme knustes.
Maar de weduwen zendt ge zonder iets heen, De armen der wezen slaat ge stuk!
10 Derfor er der Snarer trindt omkring dig, og Rædsel har hastelig forfærdet dig.
En daarom zijt ge van strikken omringd, Plotseling verbijsterd van schrik;
11 Eller ser du ikke Mørket og Vandfloden, som bedækker dig?
Is uw licht verduisterd, zodat ge niet ziet, Slaat de stortvloed over u heen!
12 Er ikke Gud i den høje Himmel? og se de øverste Stjerner, hvor de ere høje!
Woont God niet hoog in de hemel? Zie eens, hoe hoog de sterren staan!
13 Derfor siger du: Hvad ved Gud? skulde han kunne dømme igennem Mørket?
Maar gij besluit er uit: Wat kan God weten, Of richten door de wolken heen?
14 Skyerne ere et Skjul for ham, at han ikke ser, og han vandrer omkring Himlenes Kreds.
Het zwerk is een sluier voor Hem, zodat Hij niet ziet, Hij wandelt rond op het hemelgewelf.
15 Vil du tage Vare paa Fortidens Vej, som de uretfærdige Folk have vandret paa,
Wilt ge de weg van vroeger bewandelen Die de boosdoeners hebben betreden:
16 de, som reves bort, førend det var deres Tid, hvis Grundvold opløstes i en Strøm;
Die vóór hun tijd zijn weggesleurd, Toen de vloed hun grondvesten wegspoelde?
17 de, som sagde til Gud: Vig fra os; og: Hvad den Almægtige vel skulde kunne gøre for dem.
Die tot God durfden zeggen: Weg van ons! Wat kan de Almachtige ons doen?
18 Han havde dog fyldt deres Huse med godt; men de ugudeliges Raad er langt fra mig.
Hij had hun huizen met voorspoed gevuld, En Zich niet met de plannen der bozen bemoeid.
19 De retfærdige se det og glæde sig, og den uskyldige spotter dem:
De vromen zien het met vreugde, De onschuldige drijft de spot met hen:
20 „Sandelig, vor Modstander er tilintetgjort, og Ild har fortæret deres Herlighed‟.
"Waarachtig, hun have vernield, Hun overvloed door het vuur verteerd!"
21 Kære, hold dig til ham, og hav saa Fred! deraf skal komme godt til dig.
Verzoen u met Hem, dan leeft ge in vrede, Dan wordt uw rijkdom weer groot;
22 Kære, tag Lærdom af hans Mund, og læg hans Ord i dit Hjerte!
Neem de onderrichting aan uit zijn mond, En bewaar zijn woord in uw hart.
23 Dersom du vender om til den Almægtige, da bliver du bygget op igen, ja, naar du holder Uret langt fra dine Telte.
Wanneer ge vol ootmoed u tot den Almachtige bekeert, De ongerechtigheid uit uw tent verwijdert:
24 Og kast Guldet i Støvet og Ofirs Guld blandt Bækkens Stene:
Dan zult ge het goud als stof gaan schatten, Het Ofirgoud als kiezel der beken.
25 Saa skal den Almægtige være dit Guld, og han skal være dit kostbare Sølv.
Want de Almachtige zal het fijnste goud voor u zijn, En stapels van zilver;
26 Thi da skal du forlystes ved den Almægtige og opløfte dit Ansigt til Gud.
Dan zult ge u in den Almachtige verlustigen, En uw aanschijn verheffen tot God.
27 Du skal bede til ham, og han skal høre dig, og du skal betale dine Løfter.
Dan zult ge Hem roepen: Hij zal u verhoren, En ge zult Hem dankoffers brengen;
28 Naar du beslutter en Ting, da skal den lykkes for dig, og Lyset skal skinne over dine Veje.
Onderneemt ge iets, het komt tot stand, En het licht zal uw wegen bestralen!
29 Naar man trykker dig ned, da siger du: Opad! og han skal frelse den, som slaar Øjnene ned.
Want Hij vernedert de trots, Maar redt, wie de ogen neerslaat;
30 Han skal fri endogsaa den, der ikke er uskyldig, og denne skal udfries ved dine Hænders Renhed.
Hij verlost den onschuldige: Door de reinheid uwer handen wordt ook gij dus verlost!

< Job 22 >