Job 21
1 Men Job svarede og sagde:
A odpowiadając Ijob rzekł:
2 hører, ja hører min Tale, og lader dette være den Trøst, I yde!
Słuchajcież z pilnością słów moich, a będzie mi to od was pociechą.
3 Fordrager mig, og jeg vil tale, og naar jeg har talt, da kan du spotte!
Znoście mię, a ja będę mówił; a gdy domówię, naśmiewajcie się.
4 Mon min Klage gælder Mennesker? og om saa er, hvorfor skulde ikke min Aand blive utaalmodig?
Izaż do człowieka obracam narzekanie moje? a ponieważ mam o co, jakoż się niema trapić duch mój?
5 Vender eder til mig, og gruer og lægger Haanden paa Munden!
Wejrzyjcież na mię, a zdumiewajcie się, a połóżcie rękę na usta wasze.
6 Thi kommer jeg det i Hu, da forfærdes jeg, og Bævelse betager mit Kød.
Bo co sobie wspomnę, tedy się lękam, a strach zdejmuje ciało moje.
7 Hvorfor blive de ugudelige i Live, blive gamle, ja vældige i Kraft?
Przeczże niepobożni żyją, starzeją się, i wzmagają się w bogactwa?
8 Deres Sæd staar fast for deres Ansigt om dem og deres Afkom for deres Øjne.
Nasienie ich trwałe jest przed obliczem ich z nimi, a rodzina ich przed oczyma ich.
9 Deres Huse have Fred, uden Frygt, og Guds Ris er ikke over dem.
Domy ich bezpieczne od strachu, a niemasz rózgi Bożej nad nimi.
10 Deres Tyr springer og ej forgæves; deres Ko kalver og er ikke ufrugtbar.
Byk ich przypuszczon bywa, a nie traci nasienia; krowa ich rodzi, a nie pomiata.
11 De lade deres Børn løbe som en Faarehjord, og deres Drenge springe.
Wypuszczają maluczkie dziatki swoje jako trzodę, a synowie ich wyskakują.
12 De opløfte deres Røst til Tromme og Harpe og glæde sig ved Fløjtens Lyd.
Wykrzykają przy bębnie i przy harfie, a weselą się przy głosie muzyki.
Trawią w dobrem dni swoje, a we mgnieniu oka do grobu zstępują. (Sheol h7585)
14 Og dog sagde de til Gud: Vig fra os! thi vi have ikke Lyst til Kundskab om dine Veje.
Którzy mawiają Bogu: Odejdź od nas; bo dróg twoich znać nie chcemy.
15 Hvad er den Almægtige, at vi skulde tjene ham? eller hvad Gavn skulde vi have af at bønfalde ham?
Któż jest Wszechmocny, abyśmy mu służyli? a cóż nam to pomoże, choćbyśmy mu się modlili?
16 Se, deres Lykke hviler dog ikke i deres egen Haand! De ugudeliges Raad er langt fra mig.
Ale oto, dobra ich nie są w rękach ich; przetoż rada niepobożnych daleka jest odemnie.
17 Hvor tit udslukkes vel de ugudeliges Lampe og kommer deres Ulykke over dem? hvor tit uddeler Gud Smerter til dem i sin Vrede?
Częstoż pochodnia niepobożnych gaśnie? a zginienie ich przychodzi na nich? Oddziela im Bóg boleści w gniewie swoim.
18 Blive de som Straa for Vejr og som Avner, hvilke Hvirvelvind bortstjæler?
Stawają się jako plewa przed wiatrem, i jako perz, który wicher porywa.
19 „Gud gemmer hans Uret til hans Børn.” Han skulde betale ham selv, at han fornemmer det.
Bo Bóg chowa synom jego pomstę jego; nadgradza mu, aby to poczuł.
20 Hans egne Øjne skulle se hans Fordærvelse, og han skulde drikke af den Almægtiges Vrede.
Oglądają oczy jego nieszczęście swoje, a z popędliwości Wszechmocnego pić będzie.
21 Thi hvad bekymrer han sig om sit Hus efter sig, naar hans Maaneders Tal er ude?
Co za staranie jego o domu jego po nim, gdyż liczba miesięcy jego umniejszona jest?
22 Mon nogen vil lære Gud Kundskab, ham, som dømmer de høje?
Izali Boga kto nauczy umiejętności, gdyż on wysokich sądzi?
23 Den ene dør i sin fulde Styrke, ganske rolig og tryg;
Ten umiera w doskonałej sile swojej, gdy zewsząd bezpieczny i spokojny jest;
24 hans Kar vare fulde af Mælk, og Marven i hans Ben var vædskefuld.
Gdy piersi jego pełne są mleka, a szpik kości jego odwilża się,
25 Men den anden maa dø med en beskelig bedrøvet Sjæl og har ikke nydt noget godt.
Inny zaś umiera w gorzkości ducha, który nie jadał z uciechą.
26 De skulle ligge med hinanden i Støvet, og Ormene skulle bedække dem.
Spólnie w prochu leżeć będą, a robaki ich okryją.
27 Se, jeg kender eders Tanker, ja eders Rænker, med hvilke I gøre Vold imod mig;
Oto ja znam myśli wasze i zamysły, które przeciwko mnie złośliwie zmyślacie.
28 thi I sige: Hvor er Voldsmandens Hus? og hvor er Teltet, hvor de ugudelige boede?
Bo mówicie: Gdzież jest dom książęcy? gdzie namiot przybytków niepobożnych?
29 Have I ikke adspurgt de vejfarende, og erkende I ikke deres Vidnesbyrd,
Izaliście nie pytali podróżnych? a znaków ich izali znać nie chcecie?
30 at den onde skulde spares til Ulykkens Dag, skulde føres frem til Vredens Dag?
Że w dzień zatracenia zły zachowany bywa, w dzień, którego gniew przywiedziony bywa.
31 „Hvo vil forholde ham hans Vej? naar han gør noget, hvo vil betale ham?
Któż mu oznajmi w oczy drogę jego? a to, co czynił, kto mu odpłaci?
32 Og han føres hen til Gravene, og ved Gravhøjen lever hans Minde.
Wszakże i on do grobów zaprowadzony będzie, a w kupie umarłych zawżdy zostanie.
33 I Dalens Muld hviler han sødt, og han drager hvert Menneske efter sig, og paa dem foran ham er ikke Tal.”
Słodnieją mu bryły grobowe, i ciągnie za sobą wszystkich ludzi; a tych, którzy go poprzedzili, niemasz liczby.
34 Hvorledes trøste I mig da med Forfængelighed? og hvad der bliver tilbage af eders Svar, er Troløshed.
Jakoż mię tedy próżno cieszycie, gdyż w odpowiedziach waszych zostaje kłamstwo?
