Job 21
1 Men Job svarede og sagde:
| پس ایوب در جواب گفت: | ۱ |
2 hører, ja hører min Tale, og lader dette være den Trøst, I yde!
| «بشنوید، کلام مرا بشنوید. و این، تسلی شماباشد. | ۲ |
3 Fordrager mig, og jeg vil tale, og naar jeg har talt, da kan du spotte!
| با من تحمل نمایید تا بگویم، و بعد ازگفتنم استهزا نمایید. | ۳ |
4 Mon min Klage gælder Mennesker? og om saa er, hvorfor skulde ikke min Aand blive utaalmodig?
| و اما من، آیا شکایتم نزدانسان است؟ پس چرا بی‌صبر نباشم؟ | ۴ |
5 Vender eder til mig, og gruer og lægger Haanden paa Munden!
| به من توجه کنید و تعجب نمایید، و دست به دهان بگذارید. | ۵ |
6 Thi kommer jeg det i Hu, da forfærdes jeg, og Bævelse betager mit Kød.
| هرگاه به یاد می‌آورم، حیران می‌شوم. و لرزه جسد مرا می‌گیرد. | ۶ |
7 Hvorfor blive de ugudelige i Live, blive gamle, ja vældige i Kraft?
| چرا شریران زنده می‌مانند، پیر می‌شوند و در توانایی قوی می‌گردند؟ | ۷ |
8 Deres Sæd staar fast for deres Ansigt om dem og deres Afkom for deres Øjne.
| ذریت ایشان به حضور ایشان، با ایشان استوار می‌شوند و اولاد ایشان در نظرایشان. | ۸ |
9 Deres Huse have Fred, uden Frygt, og Guds Ris er ikke over dem.
| خانه های ایشان، از ترس ایمن می‌باشد وعصای خدا بر ایشان نمی آید. | ۹ |
10 Deres Tyr springer og ej forgæves; deres Ko kalver og er ikke ufrugtbar.
| گاو نر ایشان جماع می‌کند و خطا نمی کند و گاو ایشان می‌زایدو سقط نمی نماید. | ۱۰ |
11 De lade deres Børn løbe som en Faarehjord, og deres Drenge springe.
| بچه های خود را مثل گله بیرون می‌فرستند و اطفال ایشان رقص می‌کنند. | ۱۱ |
12 De opløfte deres Røst til Tromme og Harpe og glæde sig ved Fløjtens Lyd.
| با دف وعود می‌سرایند، و با صدای نای شادی می‌نمایند. | ۱۲ |
| روزهای خود را در سعادتمندی صرف می‌کنند، و به لحظه‌ای به هاویه فرودمی روند. (Sheol h7585) | ۱۳ |
14 Og dog sagde de til Gud: Vig fra os! thi vi have ikke Lyst til Kundskab om dine Veje.
| و به خدا می‌گویند: از ما دور شو زیراکه معرفت طریق تو را نمی خواهیم. | ۱۴ |
15 Hvad er den Almægtige, at vi skulde tjene ham? eller hvad Gavn skulde vi have af at bønfalde ham?
| قادرمطلق کیست که او را عبادت نماییم، و ما را چه فایده که از او استدعا نماییم. | ۱۵ |
16 Se, deres Lykke hviler dog ikke i deres egen Haand! De ugudeliges Raad er langt fra mig.
| اینک سعادتمندی ایشان در دست ایشان نیست. کاش که مشورت شریران از من دور باشد. | ۱۶ |
17 Hvor tit udslukkes vel de ugudeliges Lampe og kommer deres Ulykke over dem? hvor tit uddeler Gud Smerter til dem i sin Vrede?
| «بسا چراغ شریران خاموش می‌شود وذلت ایشان به ایشان می‌رسد، و خدا در غضب خود دردها را نصیب ایشان می‌کند. | ۱۷ |
18 Blive de som Straa for Vejr og som Avner, hvilke Hvirvelvind bortstjæler?
| مثل سفال پیش روی باد می‌شوند و مثل کاه که گردبادپراکنده می‌کند. | ۱۸ |
19 „Gud gemmer hans Uret til hans Børn.” Han skulde betale ham selv, at han fornemmer det.
| خدا گناهش را برای فرزندانش ذخیره می‌کند، و او را مکافات می‌رساند و خواهد دانست. | ۱۹ |
20 Hans egne Øjne skulle se hans Fordærvelse, og han skulde drikke af den Almægtiges Vrede.
| چشمانش هلاکت او را خواهد دید، و از خشم قادر مطلق خواهدنوشید. | ۲۰ |
21 Thi hvad bekymrer han sig om sit Hus efter sig, naar hans Maaneders Tal er ude?
| زیرا که بعد از او در خانه‌اش او را چه شادی خواهد بود، چون عدد ماههایش منقطع شود؟ | ۲۱ |
22 Mon nogen vil lære Gud Kundskab, ham, som dømmer de høje?
| آیا خدا را علم توان آموخت؟ چونکه اوبر اعلی علیین داوری می‌کند. | ۲۲ |
23 Den ene dør i sin fulde Styrke, ganske rolig og tryg;
| یکی در عین قوت خود می‌میرد، در حالی که بالکل در امنیت وسلامتی است. | ۲۳ |
24 hans Kar vare fulde af Mælk, og Marven i hans Ben var vædskefuld.
| قدحهای او پر از شیر است، ومغز استخوانش تر و تازه است. | ۲۴ |
25 Men den anden maa dø med en beskelig bedrøvet Sjæl og har ikke nydt noget godt.
| و دیگری درتلخی جان می‌میرد و از نیکویی هیچ لذت نمی برد. | ۲۵ |
26 De skulle ligge med hinanden i Støvet, og Ormene skulle bedække dem.
| اینها باهم در خاک می‌خوابند و کرمها ایشان را می‌پوشانند. | ۲۶ |
27 Se, jeg kender eders Tanker, ja eders Rænker, med hvilke I gøre Vold imod mig;
| اینک افکار شما رامی دانم و تدبیراتی که ناحق بر من می‌اندیشید. | ۲۷ |
28 thi I sige: Hvor er Voldsmandens Hus? og hvor er Teltet, hvor de ugudelige boede?
| زیرا می‌گویید کجاست خانه امیر، و خیمه های مسکن شریران؟ | ۲۸ |
29 Have I ikke adspurgt de vejfarende, og erkende I ikke deres Vidnesbyrd,
| آیا از راه گذریان نپرسیدید؟ ودلایل ایشان را انکار نمی توانید نمود، | ۲۹ |
30 at den onde skulde spares til Ulykkens Dag, skulde føres frem til Vredens Dag?
| که شریران برای روز ذلت نگاه داشته می‌شوند و درروز غضب، بیرون برده می‌گردند. | ۳۰ |
31 „Hvo vil forholde ham hans Vej? naar han gør noget, hvo vil betale ham?
| کیست که راهش را پیش رویش بیان کند، و جزای آنچه راکه کرده است به او برساند؟ | ۳۱ |
32 Og han føres hen til Gravene, og ved Gravhøjen lever hans Minde.
| که آخر او را به قبرخواهند برد، و بر مزار او نگاهبانی خواهند کرد. | ۳۲ |
33 I Dalens Muld hviler han sødt, og han drager hvert Menneske efter sig, og paa dem foran ham er ikke Tal.”
| کلوخهای وادی برایش شیرین می‌شود وجمیع آدمیان در عقب او خواهند رفت، چنانکه قبل از او بیشماره رفته‌اند. | ۳۳ |
34 Hvorledes trøste I mig da med Forfængelighed? og hvad der bliver tilbage af eders Svar, er Troløshed.
| پس چگونه مراتسلی باطل می‌دهید که در جوابهای شما محض خیانت می‌ماند!» | ۳۴ |
