Job 21
1 Men Job svarede og sagde:
A OLELO mai la o loba, i mai la,
2 hører, ja hører min Tale, og lader dette være den Trøst, I yde!
E hoolohe pono oukou i ka'u olelo, A o keia ko oukou hooluolu ana.
3 Fordrager mig, og jeg vil tale, og naar jeg har talt, da kan du spotte!
E ae mai oukou ia'u e olelo aku ai au, A mahope o kuu olelo, e hoomaewaewa oukou.
4 Mon min Klage gælder Mennesker? og om saa er, hvorfor skulde ikke min Aand blive utaalmodig?
Owau hoi, i ke kanaka anei kuu ulono ana? A ina pela, no ke aha la ka huhu ole o kuu uhane?
5 Vender eder til mig, og gruer og lægger Haanden paa Munden!
E nana oukou ia'u a e pihoihoi, A e kau oukou i ka lima maluna o ka waha.
6 Thi kommer jeg det i Hu, da forfærdes jeg, og Bævelse betager mit Kød.
A ina e hoomanao wau, ua weliweli au, A loohia kuu io e ka haalulu.
7 Hvorfor blive de ugudelige i Live, blive gamle, ja vældige i Kraft?
No ke aha la e ola ana ka poe hewa, E elemakule ana, e nui ana hoi i ka waiwai?
8 Deres Sæd staar fast for deres Ansigt om dem og deres Afkom for deres Øjne.
O ko lakou hua, ua hookupaaia me lakou imua o ko lakou alo, A o ka lakou poe keiki imua o ko lakou maka.
9 Deres Huse have Fred, uden Frygt, og Guds Ris er ikke over dem.
Ua maluhia ko lakou mau hale, aohe makau, Aole hoi ka laau hahau o ke Akua maluna o lakou.
10 Deres Tyr springer og ej forgæves; deres Ko kalver og er ikke ufrugtbar.
Hapai no ka lakou bipi, aole hoi i hemahema; Hua mai no ka lakou bipiohi, aole i hanau hapa.
11 De lade deres Børn løbe som en Faarehjord, og deres Drenge springe.
Kuu aku lakou i ka lakou poe kamalii me he kumu hipa la, A lelele no ka lakou poe keiki.
12 De opløfte deres Røst til Tromme og Harpe og glæde sig ved Fløjtens Lyd.
Hoomaka lakou me ka pahu kani a me ka lira, A olioli lakou i ke kani ana o ka hokiokio.
Noho lakou i ko lakou mau la me ka pomaikai, A iho koke lakou i ka po. (Sheol h7585)
14 Og dog sagde de til Gud: Vig fra os! thi vi have ikke Lyst til Kundskab om dine Veje.
A olelo iho lakou i ke Akua, E hele oe mai o makou aku; A o ka ike i kou mau aoao, aohe makou makemake.
15 Hvad er den Almægtige, at vi skulde tjene ham? eller hvad Gavn skulde vi have af at bønfalde ham?
Owai ka Mea mana, i malama ai kakou ia ia? Heaha ka mea e loaa ai, ke nonoi kakou ia ia?
16 Se, deres Lykke hviler dog ikke i deres egen Haand! De ugudeliges Raad er langt fra mig.
Aia hoi, aole ma ko lakou lima ko lakou pomaikai: O ke kuka ana o ka poe hewa, ua mamao aku ia ia'u.
17 Hvor tit udslukkes vel de ugudeliges Lampe og kommer deres Ulykke over dem? hvor tit uddeler Gud Smerter til dem i sin Vrede?
He pinepine i pio ai ke kukui o ka poe hewa, A e hiki koke mai hoi ko lakou make maluna o lakou, A ua hooili mai ia i na eha ma kona inaina.
18 Blive de som Straa for Vejr og som Avner, hvilke Hvirvelvind bortstjæler?
Ua like lakou me ka mauu maloo imua o ka makani, E like hoi me ka opala a ka puahiohio i lawe aku.
19 „Gud gemmer hans Uret til hans Børn.‟ Han skulde betale ham selv, at han fornemmer det.
Ua hoomau ke Akua i kona hewa no kana poe keiki: Ua uku mai ia ia ia, a e ike auanei oia.
20 Hans egne Øjne skulle se hans Fordærvelse, og han skulde drikke af den Almægtiges Vrede.
E ike no kona maka i kona popilikia. E inu no ia i ka huhu o ka Mea mana.
21 Thi hvad bekymrer han sig om sit Hus efter sig, naar hans Maaneders Tal er ude?
No ka mea, heaha la kana hana iloko o kona hale mahope ona, I ka manawa e okiia'i mawaena ka huina o kona mau malama?
22 Mon nogen vil lære Gud Kundskab, ham, som dømmer de høje?
K ao mai anei kekahi i ke Akua i ka ike, I ka mea hooponopono i ka poe kiekie?
23 Den ene dør i sin fulde Styrke, ganske rolig og tryg;
Make no kekahi iwaena o kona pomaikai, E noho nanea ana a me ka oluolu.
24 hans Kar vare fulde af Mælk, og Marven i hans Ben var vædskefuld.
Ua piha kona mau aoao i ka momona, Ua mau kona mau iwi i ka lolo.
25 Men den anden maa dø med en beskelig bedrøvet Sjæl og har ikke nydt noget godt.
A make no kekahi me ka naau ehaeha, Aole ia i hoao i ka lealea.
26 De skulle ligge med hinanden i Støvet, og Ormene skulle bedække dem.
E moe pu laua i ka lepo, A e paapu na ilo maluna o laua.
27 Se, jeg kender eders Tanker, ja eders Rænker, med hvilke I gøre Vold imod mig;
Aia hoi, ua ike no wau i ko oukou mau noonoo ana, A me ko oukou mau manao a oukou i hoino ai ia'u.
28 thi I sige: Hvor er Voldsmandens Hus? og hvor er Teltet, hvor de ugudelige boede?
No ka mea, ke olelo nei oukou, Auhea ka hale o ke alii? Auhea hoi ka uhi o na halelewa o ka poe hewa?
29 Have I ikke adspurgt de vejfarende, og erkende I ikke deres Vidnesbyrd,
Aole anei oukou i ninau i ka poe e maalo ae ana ma ke ala? A ike ole anei oukou i ko lakou mau hoailona?
30 at den onde skulde spares til Ulykkens Dag, skulde føres frem til Vredens Dag?
No ka mea, ua waihoia ka poe hewa no ka la popilikia, A e laweia mai lakou no ka la e inaina ai.
31 „Hvo vil forholde ham hans Vej? naar han gør noget, hvo vil betale ham?
Owai ka mea e hoike aku i kona aoao imua ona? A owai ka mea e uku aku ia ia i kana mea i hana'i?
32 Og han føres hen til Gravene, og ved Gravhøjen lever hans Minde.
A e laweia aku oia i ka luakupapau, A e kiaiia oia ma ka hale kupapau.
33 I Dalens Muld hviler han sødt, og han drager hvert Menneske efter sig, og paa dem foran ham er ikke Tal.‟
E kau oluolu maluna ona na papaa lepo o ke awawa, A mahope ona e hahai aku na kanaka a pau, E like me ka poe mamua ona he lehulehu no.
34 Hvorledes trøste I mig da med Forfængelighed? og hvad der bliver tilbage af eders Svar, er Troløshed.
A pehea la ko oukou hooluolu make hewa ana mai ia'u, A ua hewa ka oukou olelo ana mai?
