Job 21
1 Men Job svarede og sagde:
Əyyub belə cavab verdi:
2 hører, ja hører min Tale, og lader dette være den Trøst, I yde!
«Sözlərimi diqqətlə dinləyin, Siz bununla mənə təsəlli verin.
3 Fordrager mig, og jeg vil tale, og naar jeg har talt, da kan du spotte!
Qoyun mən də bir şey deyim, Mən danışandan sonra lağ edin.
4 Mon min Klage gælder Mennesker? og om saa er, hvorfor skulde ikke min Aand blive utaalmodig?
Şikayətim insana qarşıdırmı? Mən necə səbir edim?
5 Vender eder til mig, og gruer og lægger Haanden paa Munden!
Mənə baxıb mat qalın, Əlinizi ağzınızın üstünə qoyun.
6 Thi kommer jeg det i Hu, da forfærdes jeg, og Bævelse betager mit Kød.
Bunu düşünəndə köksümü dəhşət bürüyür, Bədənimə titrətmə düşür.
7 Hvorfor blive de ugudelige i Live, blive gamle, ja vældige i Kraft?
Pislər nə üçün yaşayır? Yaşlandıqca niyə gücləri artır?
8 Deres Sæd staar fast for deres Ansigt om dem og deres Afkom for deres Øjne.
Övladları ətrafında, Nəsilləri gözlərinin qarşısında sapsağlamdır.
9 Deres Huse have Fred, uden Frygt, og Guds Ris er ikke over dem.
Evlərində əmin-amanlıqdır, qorxudan uzaqdır, Allahın dəyənəyi onlara dəymir.
10 Deres Tyr springer og ej forgæves; deres Ko kalver og er ikke ufrugtbar.
Öküzləri cütləşir, qarınları boş qalmır, Doğar inəkləri var, bala salmaz.
11 De lade deres Børn løbe som en Faarehjord, og deres Drenge springe.
Övladlarını sürü tək yola salır, Uşaqları oynaşır.
12 De opløfte deres Røst til Tromme og Harpe og glæde sig ved Fløjtens Lyd.
Dəf və lira çalaraq nəğmə deyirlər, Tütək səsi ilə şənlənirlər.
Ömürlərini firavan keçirirlər, Ölülər diyarına rahat gedirlər. (Sheol h7585)
14 Og dog sagde de til Gud: Vig fra os! thi vi have ikke Lyst til Kundskab om dine Veje.
Allaha belə deyirlər: “Bizdən uzaq ol, Yolunu tanımaq istəmirik.
15 Hvad er den Almægtige, at vi skulde tjene ham? eller hvad Gavn skulde vi have af at bønfalde ham?
Kimdir Külli-İxtiyar, biz Ona qulluq edək? Əgər Ona dua etsək, bizə nə fayda verər?”
16 Se, deres Lykke hviler dog ikke i deres egen Haand! De ugudeliges Raad er langt fra mig.
Görürsən ki, xoşbəxtlikləri öz əllərində deyil, Pislərin nəsihəti qoy məndən uzaq olsun!
17 Hvor tit udslukkes vel de ugudeliges Lampe og kommer deres Ulykke over dem? hvor tit uddeler Gud Smerter til dem i sin Vrede?
Neçə dəfə pislərin çırağı söndü, Başlarına bəla gəldi. Allah qəzəblənəndə onlara kədəri pay verdimi?
18 Blive de som Straa for Vejr og som Avner, hvilke Hvirvelvind bortstjæler?
Neçə dəfə yel sovuran saman kimi, Tufanın uçurduğu saman çöpü kimi oldular?
19 „Gud gemmer hans Uret til hans Børn.‟ Han skulde betale ham selv, at han fornemmer det.
Deyirsiniz ki, Allah Atanın cəzasını övladına çəkdirir. Bunun nə olduğunu bilsin deyə özünə çəkdirsin.
20 Hans egne Øjne skulle se hans Fordærvelse, og han skulde drikke af den Almægtiges Vrede.
Qoy öz həlakını gözləri görsün, Külli-İxtiyarın qəzəbini su kimi içsin.
21 Thi hvad bekymrer han sig om sit Hus efter sig, naar hans Maaneders Tal er ude?
Çünki ili, ayı qurtaranda, Arxada qalan külfətindən nə zövq ala bilər?
22 Mon nogen vil lære Gud Kundskab, ham, som dømmer de høje?
Yüksək mənsəb sahiblərinə hökm edən Allaha Kim bilik verə bilər?
23 Den ene dør i sin fulde Styrke, ganske rolig og tryg;
Biri tamam güclü, Tamam rahat və qayğısız,
24 hans Kar vare fulde af Mælk, og Marven i hans Ben var vædskefuld.
Bədəni ətli-canlı, Sümükləri ilikli ölür.
25 Men den anden maa dø med en beskelig bedrøvet Sjæl og har ikke nydt noget godt.
O biri isə dərd içində, Həyatdan kam almamış ölür.
26 De skulle ligge med hinanden i Støvet, og Ormene skulle bedække dem.
İkisi də torpaqda yatır, İkisinin də bədənini qurd basır.
27 Se, jeg kender eders Tanker, ja eders Rænker, med hvilke I gøre Vold imod mig;
Bilirəm nə fikirdəsiniz, Qəsdiniz mənə qarşı olmaqdır.
28 thi I sige: Hvor er Voldsmandens Hus? og hvor er Teltet, hvor de ugudelige boede?
Deyirsiniz: “Əsilzadələrin evi haradadır? Pislərin yaşadığı çadır haradadır?”
29 Have I ikke adspurgt de vejfarende, og erkende I ikke deres Vidnesbyrd,
Yoldan keçənlərdən soruşmadınızmı? Söhbətlərinə qulaq asmadınızmı?
30 at den onde skulde spares til Ulykkens Dag, skulde føres frem til Vredens Dag?
Pis insan fəlakət günündə sağ qalır, Qəzəb günü yol göstərilərək qurtulur.
31 „Hvo vil forholde ham hans Vej? naar han gør noget, hvo vil betale ham?
Kim davranışını onun üzünə vurur? Kim etdiklərinə görə onu cəzalandırır?
32 Og han føres hen til Gravene, og ved Gravhøjen lever hans Minde.
Qəbiristana aparılarkən Məzarı üstə qarovul çəkilir.
33 I Dalens Muld hviler han sødt, og han drager hvert Menneske efter sig, og paa dem foran ham er ikke Tal.‟
Vadinin torpağı ona şirin gəlir, Hamı onun ardınca düşür. Qarşısında gedənlərsə saysızdır.
34 Hvorledes trøste I mig da med Forfængelighed? og hvad der bliver tilbage af eders Svar, er Troløshed.
Məni necə boş sözlərlə ovuda bilərsiniz? Cavablarınız axıradək yalandır».
