Job 20
1 Da svarede Zofar, Naamathiten, og sagde:
Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:
2 Derfor give mine Tanker mig Svar, og fordi jeg har Hast i mit Indre.
Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.
3 Jeg maa høre en Undervisning til Forsmædelse for mig; men Aanden svarer mig ud af min Forstand.
Hontindan riproĉon mi aŭdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.
4 Ved du dette, som har været af Evighed, siden Mennesker sattes paa Jorden:
Ĉu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,
5 At de ugudeliges Frydeskrig er stakket, og den vanhelliges Glæde kun varer et Øjeblik?
Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la ĝojo de hipokritulo estas nur momenta?
6 Om hans Højhed steg op til Himmelen, og hans Hoved naaede til Skyen,
Se lia grandeco eĉ atingus ĝis la ĉielo, Kaj lia kapo tuŝus la nubon,
7 saa skal han dog svinde hen for evigt som Skarn; de, som saa ham, skulle sige: Hvor er han?
Li tamen pereos por ĉiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros: Kie li estas?
8 Ligesom en Drøm skal han bortfly, og man skal ikke finde ham; og han skal forjages som et Syn om Natten.
Kiel sonĝo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.
9 Det Øje, som har set ham, skal ikke se ham mere, og hans Sted skal ikke beskue ham ydermere.
Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.
10 Hans Børn skulle søge at behage de ringe, og hans Hænder skulle give hans Formue tilbage.
Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havaĵon.
11 Hans Ben vare fulde af Ungdomskraft, men den skal ligge i Støvet med ham.
Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kuŝiĝos kune kun li en la polvo.
12 Er Ondskab end sød i hans Mund, vilde han end dølge den under sin Tunge,
Se la malbono estas dolĉa en lia buŝo, Li kaŝas ĝin sub sia lango,
13 vilde han end spare den og ikke slippe den, men holde den tilbage i sin Gane:
Li flegas ĝin kaj ne forlasas ĝin, Kaj retenas ĝin sur sia palato:
14 Saa vilde dog hans Brød forvandle sig i hans Indvolde og blive til Øglegalde inden i ham.
Tiam lia manĝaĵo renversiĝos en liaj internaĵoj, Fariĝos galo de aspidoj interne de li.
15 Han nedslugte Gods, men han skal udspy det; Gud skal drive det ud af hans Bug.
Li englutis havaĵon, sed li ĝin elvomos; El lia ventro Dio ĝin elpelos.
16 Han indsugede Øglegift; Otterslangens Tunge skal dræbe ham.
Venenon de aspidoj li suĉos; Lango de vipuro lin mortigos.
17 Ej skue han Strømme, ej Bække, som flyde med Honning og Mælk.
Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.
18 Han skal tilbagegive det, han har havt Umage for, og ikke nyde det; som Gods, han har erhvervet, og han skal ikke fryde sig.
Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havaĵo, li ĝin fordonos kaj ne ĝuos ĝin.
19 Thi han fortrykte de ringe og lod dem ligge; han røvede et Hus, og han byggede det ikke.
Ĉar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.
20 Fordi han ikke har vidst at være rolig i sin Bug, skal han ikke undkomme ved sit kostelige Gods.
Ĉar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.
21 Der var ingen tilovers, han jo fortærede, derfor skal hans Lykke ikke blive varig.
Nenion restigis lia manĝemeco; Tial lia bonstato ne estos longedaŭra.
22 Naar han har fuldt op i Overflod, skal han dog blive bange, hver lidendes Haand skal komme over ham.
Malgraŭ lia abundeco, li estos premata; Ĉiaspecaj suferoj trafos lin.
23 For at fylde hans Bug sende Gud sin grumme Vrede over ham, og lade det regne over ham, som skal fortære ham!
Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.
24 Han skal fly for Jernrustning, en Kobberbue skal gennemskyde ham.
Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.
25 Han drager Pilen ud, og den gaar ud af hans Liv, den lynende Od kommer ud af hans Galde; Forfærdelser overfalde ham.
Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.
26 Mørket er helt opbevaret for hans Skatte, en Ild, der ikke pustes til, skal fortære ham; det skal gaa den ilde, som er bleven tilbage i hans Telt.
Nenia mallumo povos kaŝi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.
27 Himmelen skal aabenbare hans Misgerning, og Jorden skal rejse sig imod ham.
La ĉielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero leviĝos kontraŭ lin.
28 Hans Hus's Indtægt skal bortføres; den skal flyde bort paa Guds Vredes Dag.
Malaperos la greno el lia domo, Disŝutita ĝi estos en la tago de Lia kolero.
29 Dette er et ugudeligt Menneskes Lod fra Gud og hans tilsagte Arv fra Gud.
Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredaĵo destinita por li de Dio.
