Job 19

1 Men Job svarede og sagde:

Wtedy Hiob odpowiedział:

2 Hvor længe ville I bedrøve min Sjæl og knuse mig med Ord?

Jak długo będziecie dręczyć moją duszę [i] miażdżyć mnie słowami?

3 I have nu ti Gange forhaanet mig, I skammede eder ikke ved at overdøve mig.

Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, [że] tak się znęcacie nade mną?

4 Og sandelig, om jeg end har faret vild, da bliver jo min Vildfarelse hos mig selv.

A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.

5 Dersom I virkelig vilde ophøje eder imod mig og overbevise mig om min Skam,

A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;

6 saa forstaar dog, at Gud har forvendt min Sag og har ladet sit Garn omringe mig.

Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.

7 Se, jeg raaber over Vold, og jeg faar ikke Svar; jeg skriger, og der er ingen Ret.

Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.

8 Han satte Gærde for min Vej, at jeg ikke kan komme over, og han lagde Mørkhed over mine Stier.

Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.

9 Han afførte mig min Ære og borttog mit Hoveds Krone.

Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.

10 Han nedbrød mig trindt omkring, og jeg for bort; han oprykkede mit Haab som et Træ;

Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.

11 og han optændte sin Vrede imod mig og agtede mig over for sig som sine Fjender.

Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.

12 Hans Tropper kom til Hobe og banede sig Vej imod mig, og de lejrede sig trindt omkring mit Telt.

Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.

13 Han fjernede mine Brødre fra mig, og de, som kende mig, holde sig aldeles fremmede for mig.

Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.

14 Mine nærmeste have forladt mig, og mine Kyndinge have glemt mig.

Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.

15 De, som bo hos mig i mit Hus, og mine Tjenestepiger agte mig som en fremmed, jeg er bleven en Udlænding for deres Øjne.

Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.

16 Jeg kaldte ad min Tjener, og han svarede ikke; med egen Mund maatte jeg bede ham bønligt.

Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.

17 Min Aand er bleven fremmed for min Hustru og min Kærlighed for min Moders Sønner.

Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.

18 Endogsaa Børn foragte mig; staar jeg op, tale de imod mig.

Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.

19 Alle de Mænd, som vare i min Fortrolighed, have Vederstyggelighed til mig, og de, som jeg elskede, have vendt sig imod mig.

Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.

20 Mine Ben hænge ved min Hud og ved mit Kød, og jeg er netop undsluppen med mine Tænders Hud.

Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.

21 Forbarmer eder over mig, forbarmer eder over mig, I, mine Venner! thi Guds Haand har rørt mig.

Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.

22 Hvi forfølge I mig, ligesom Gud, og kunne ikke mættes af mit Kød?

Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?

23 Gid dog mine Ord maatte blive opskrevne, gid de maatte blive prentede i en Bog,

Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!

24 ja, maatte de med en Jernstil og med Bly blive indhuggede i en Klippe til evig Tid!

Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!

25 Og jeg ved, at min Genløser lever, og at han som den sidste skal staa op over Støvet.

Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że [w] ostateczny [dzień] stanie na ziemi.

26 Og naar min Hud, saaledes sønderslidt, er borte, og jeg er blottet for mit Kød, skal jeg skue Gud,

A [choć] moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.

27 hvem jeg skal skue som den, der er for mig, og hvem mine Øjne skulle se, og ikke en fremmed; mine Nyrer forsmægte i mit Indre.

Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.

28 Naar I sige: Hvor skulle vi dog forfølge ham! — og Sagens Rod skal være funden i mig —:

Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.

29 Da frygter for Sværdet; thi Vreden rammer Misgerninger, som fortjene Sværdet; paa det I skulle vide, at der er Dom til.

Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.