Job 19

1 Men Job svarede og sagde:

A odpowiadając Ijob rzekł:

2 Hvor længe ville I bedrøve min Sjæl og knuse mig med Ord?

Dokądże trapić będziecie duszę moję, a nacierać na mię mowami swemi?

3 I have nu ti Gange forhaanet mig, I skammede eder ikke ved at overdøve mig.

Już dziesięćkroć zawstydziliście mię, i nie wstydże was, że się tak zatwardzacie przeciwko mnie?

4 Og sandelig, om jeg end har faret vild, da bliver jo min Vildfarelse hos mig selv.

A niech tak będzie, żem zbłądził; przy mnie zostanie błąd mój.

5 Dersom I virkelig vilde ophøje eder imod mig og overbevise mig om min Skam,

A jeźli się przeciw mnie wynosicie, a obwiniacie mię pohańbieniem mojem,

6 saa forstaar dog, at Gud har forvendt min Sag og har ladet sit Garn omringe mig.

Wiedzcież, żeć mię Bóg odwrócił, i siecią swoją obtoczył mię.

7 Se, jeg raaber over Vold, og jeg faar ikke Svar; jeg skriger, og der er ingen Ret.

Oto, wołamli o krzywdę, nie bywam wysłuchany; krzyczęli, niemasz sądu.

8 Han satte Gærde for min Vej, at jeg ikke kan komme over, og han lagde Mørkhed over mine Stier.

Drogę moję zagrodził, żebym przejść nie mógł, a na ścieszce mojej ciemności położył.

9 Han afførte mig min Ære og borttog mit Hoveds Krone.

Z sławy mojej złupił mię, i zdjął koronę z głowy mojej.

10 Han nedbrød mig trindt omkring, og jeg for bort; han oprykkede mit Haab som et Træ;

Popsuł mię zewsząd, abym zaginął, a wyrwał jako drzewo nadzieję moję.

11 og han optændte sin Vrede imod mig og agtede mig over for sig som sine Fjender.

Nadto zapalił się na mię gniew jego, a policzył mię w poczet nieprzyjaciół swoich.

12 Hans Tropper kom til Hobe og banede sig Vej imod mig, og de lejrede sig trindt omkring mit Telt.

Przyszły razem hufy jego, i utorowały przeciwko mnie drogę swoję, i obległy w około namiot mój.

13 Han fjernede mine Brødre fra mig, og de, som kende mig, holde sig aldeles fremmede for mig.

Braci moich odemnie oddalił, a znajomi moi stronią odemnie.

14 Mine nærmeste have forladt mig, og mine Kyndinge have glemt mig.

Opuścili mię bliscy moi, a znajomi moi zapomnieli mię.

15 De, som bo hos mig i mit Hus, og mine Tjenestepiger agte mig som en fremmed, jeg er bleven en Udlænding for deres Øjne.

Komornicy domu mego, i służebnice moje mają mię za obcego, cudzoziemcem stałem się w oczach ich.

16 Jeg kaldte ad min Tjener, og han svarede ikke; med egen Mund maatte jeg bede ham bønligt.

Wołamli na sługę mego, nie ozywa mi się, chociaż go proszę ustami memi.

17 Min Aand er bleven fremmed for min Hustru og min Kærlighed for min Moders Sønner.

Tchem moim brzydzi się żona moja, choć proszę przez synów żywota mego.

18 Endogsaa Børn foragte mig; staar jeg op, tale de imod mig.

I najlichsi pogardzają mną, a gdy powstaję, urągają mi.

19 Alle de Mænd, som vare i min Fortrolighed, have Vederstyggelighed til mig, og de, som jeg elskede, have vendt sig imod mig.

Brzydzą się mną wszyscy najwierniejsi moi, a którychem umiłował, stali mi się przeciwnymi.

20 Mine Ben hænge ved min Hud og ved mit Kød, og jeg er netop undsluppen med mine Tænders Hud.

Do skóry mojej, jako do ciała mego przyschła kość moja; skóra tylko została około zębów moich.

21 Forbarmer eder over mig, forbarmer eder over mig, I, mine Venner! thi Guds Haand har rørt mig.

Zmiłujcie się nademną, zmiłujcie się nademną, wy przyjaciele moi! bo ręka Boża dotknęła mię.

22 Hvi forfølge I mig, ligesom Gud, og kunne ikke mættes af mit Kød?

Czemuż mię prześladujecie, jako Bóg, a ciała mego nie możecie się nasycić?

23 Gid dog mine Ord maatte blive opskrevne, gid de maatte blive prentede i en Bog,

Oby teraz napisane były słowa moje! oby je na księgach wyrysowano!

24 ja, maatte de med en Jernstil og med Bly blive indhuggede i en Klippe til evig Tid!

Oby rylcem żelaznym i ołowiem na wieczną pamiątkę na kamieniu wydrążone były!

25 Og jeg ved, at min Genløser lever, og at han som den sidste skal staa op over Støvet.

Aczci ja wiem, iż Odkupiciel mój żyje, a iż w ostateczny dzień nad prochem stanie.

26 Og naar min Hud, saaledes sønderslidt, er borte, og jeg er blottet for mit Kød, skal jeg skue Gud,

A choć ta skóra moja roztoczona będzie, przecież w ciele mojem oglądam Boga;

27 hvem jeg skal skue som den, der er for mig, og hvem mine Øjne skulle se, og ikke en fremmed; mine Nyrer forsmægte i mit Indre.

Którego ja sam oglądam, i oczy moje ujrzą go, a nie inny; choć zniszczały nerki moje we wnętrznościach moich.

28 Naar I sige: Hvor skulle vi dog forfølge ham! — og Sagens Rod skal være funden i mig —:

Przeczże nie mówicie: Czemuż go prześladujemy? gdyż się przy mnie znajduje grunt dobrej sprawy.

29 Da frygter for Sværdet; thi Vreden rammer Misgerninger, som fortjene Sværdet; paa det I skulle vide, at der er Dom til.

Ulęknijcie się sami miecza, bo pomsta nieprawości jest miecz; a wiedzcie, że będzie sąd.