Job 17
1 Min Aand er brudt, mine Dage ere udslukkede, Gravene vente mig.
Mia spirito senfortiĝis, miaj tagoj mallongiĝis, Tomboj estas antaŭ mi.
2 Er der ikke Spot omkring mig, og maa mit Øje ikke dvæle ved deres Genstridighed?
Mokado min ĉirkaŭas; En aflikto pro tio restas mia okulo.
3 Kære, stil mig Borgen hos dig, lov for mig; hvo er der ellers, der giver mig Haandslag?
Estu Vi mem mia garantianto antaŭ Vi; Alie kiu donos la manon pro mi?
4 Thi du har lukket deres Hjerte for Indsigt, derfor skal du ikke ophøje dem.
Ĉar ilian koron Vi kovris kontraŭ prudento; Tial Vi ne donos al ili triumfon.
5 Man byder Venner ud til Bytte, og deres Børns Øjne hentæres.
Se iu fanfaronas antaŭ siaj amikoj pri sia parto, La okuloj de liaj infanoj konsumiĝos.
6 Men han har stillet mig til at være et Ordsprog iblandt Folkene, og jeg er bleven som den, man spytter i Ansigtet.
Li faris min proverbo por la popoloj; Kaj mi fariĝis homo, al kiu oni kraĉas en la vizaĝon.
7 Derfor er mit Øje mørkt af Harm, og alle mine Lemmer ere som en Skygge.
Mia okulo mallumiĝis de ĉagreno, Kaj ĉiuj miaj membroj fariĝis kiel ombro.
8 For sligt maa de oprigtige forskrækkes, og den uskyldige harmes over den vanhellige.
La justuloj eksentos teruron pro tio, Kaj la senkulpulo ekscitiĝos kontraŭ la hipokritulo.
9 Dog holder den retfærdige fast ved sin Vej, og den, som har rene Hænder, faar mere Styrke.
Tamen la virtulo forte konservos sian vojon, Kaj la purmanulo pli firmiĝos.
10 Men I, kommer kun alle frem igen, og jeg vil dog ikke finde en viis iblandt eder.
Kaj kiom ajn vi ĉiuj revenos, Mi ne trovos inter vi saĝulon.
11 Mine Dage ere gangne forbi; oprykkede ere mine Tanker, hvilke mit Hjerte besad.
Miaj tagoj forpasis, pereis miaj intencoj, Kiujn havis mia koro.
12 De gøre Nat til Dag; og Lyset skal være nær, naar Mørket kommer.
La nokton ili volas fari tago, La lumon alproksimigi al la mallumo.
13 Dersom jeg end forventer noget, da er det Graven som min Bolig; jeg har redet mit Leje i Mørket. (Sheol h7585)
Se mi atendas, tamen Ŝeol estas mia domo, En la mallumo estas pretigita mia lito. (Sheol h7585)
14 Jeg har raabt til Graven: Du er min Fader! til Ormen: Min Moder og min Søster!
Al la kavo mi diras: Vi estas mia patro; La vermojn mi nomas mia patrino kaj mia fratino.
15 Hvor skulde da min Forventelse være? ja min Forventelse — hvo skuer den?
Kion mi devas atendi? Kiu atentos mian esperon?
