Job 17
1 Min Aand er brudt, mine Dage ere udslukkede, Gravene vente mig.
Taqətim kəsilir, günlərim batır, Məni məzar gözləyir.
2 Er der ikke Spot omkring mig, og maa mit Øje ikke dvæle ved deres Genstridighed?
Həqiqətən, ətrafıma rişxəndçilər yığılır, Gözüm onların düşmənçiliyini görür.
3 Kære, stil mig Borgen hos dig, lov for mig; hvo er der ellers, der giver mig Haandslag?
Ey Allah, Öz hüzurunda mənə zəmanət ver. Başqa kim var ki, mənə zamin dursun?
4 Thi du har lukket deres Hjerte for Indsigt, derfor skal du ikke ophøje dem.
Çünki onların qəlbini anlayış üçün bağladın, Ona görə onlara zəfər qazandırmayacaqsan.
5 Man byder Venner ud til Bytte, og deres Børns Øjne hentæres.
Pul üçün dostlarını satanın Övladlarının işığı sönəcək.
6 Men han har stillet mig til at være et Ordsprog iblandt Folkene, og jeg er bleven som den, man spytter i Ansigtet.
Allah məni insanların dilinə saldı, Üzümə tüpürdülər.
7 Derfor er mit Øje mørkt af Harm, og alle mine Lemmer ere som en Skygge.
Gözümün nuru kədərdən qaraldı, Bütün əzalarım kölgə kimi qaldı.
8 For sligt maa de oprigtige forskrækkes, og den uskyldige harmes over den vanhellige.
Buna əməlisaleh insanlar mat qalıb, Günahsızlar allahsızlara qarşı çıxır.
9 Dog holder den retfærdige fast ved sin Vej, og den, som har rene Hænder, faar mere Styrke.
Saleh insanlar öz yolunu tutur, Əlitəmiz olanlar getdikcə güclənir.
10 Men I, kommer kun alle frem igen, og jeg vil dog ikke finde en viis iblandt eder.
Amma hamınız qayıdıb gəlsəniz, Aranızdan bir hikmətli insan tapmaram.
11 Mine Dage ere gangne forbi; oprykkede ere mine Tanker, hvilke mit Hjerte besad.
Günlərim ötüşdü, Fikirlərim, arzularım pərən-pərən düşdü.
12 De gøre Nat til Dag; og Lyset skal være nær, naar Mørket kommer.
Onlar gecəni gündüzə çevirir, “Zülmətə işıq yaxındır” deyir.
13 Dersom jeg end forventer noget, da er det Graven som min Bolig; jeg har redet mit Leje i Mørket. (Sheol h7585)
Əgər ölülər diyarını evimdir deyə gözləsəm, Yatağımı qaranlıqda sərsəm, (Sheol h7585)
14 Jeg har raabt til Graven: Du er min Fader! til Ormen: Min Moder og min Søster!
Qəbirə “atam sənsən”, Qurda “anam-bacım sənsən” desəm,
15 Hvor skulde da min Forventelse være? ja min Forventelse — hvo skuer den?
Ümidim hara gedər? Mənim ümidimi kim görər?
