Job 16

1 Da svarede Job og sagde:

Eyüp şöyle yanıtladı:

2 Jeg har hørt mange Ting som disse: I ere alle sammen besværlige Trøstere.

“Buna benzer çok şey duydum, Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.

3 Bliver der Ende paa Ord, som kun ere Vind? eller hvad ægger dig, at du svarer?

Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi? Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?

4 Ogsaa jeg kunde tale som I, var kun eders Sjæl i min Sjæls Sted! jeg kunde sætte Ord sammen imod eder og ryste med Hovedet over eder.

Yerimde siz olsaydınız, Ben de sizin gibi konuşabilirdim; Size karşı güzel sözler dizer, Başımı sallayabilirdim.

5 Jeg kunde styrke eder med min Mund, og mine Læbers Trøst kunde bringe Lindring.

Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir, Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.

6 Vilde jeg tale, saa lindres min Smerte ikke; og vilde jeg lade være, hvad Lettelse finder jeg?

“Konuşsam bile acım dinmez, Sussam ne değişir?

7 Dog, nu har han gjort mig træt; du har ødelagt min hele Forsamling.

Ey Tanrı, beni tükettin, Bütün ev halkımı dağıttın.

8 Du har grebet mig, det blev et Vidne imod mig; og min Magerhed rejste sig imod mig, den taler imod mig.

Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu; Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.

9 Hans Vrede har revet mig bort og forfulgte mig, han skar Tænder imod mig, som min Modstander stirrer han med sine Øjne imod mig.

Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni, Dişlerini gıcırdatıyor bana, Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.

10 De opspilede deres Gab imod mig, de sloge mine Kinder med Forhaanelse, de flokkede sig til Hobe imod mig.

İnsanlar bana dudak büküyor, Aşağılayarak tokat atıyor, Birleşiyorlar bana karşı.

11 Gud overantvordede mig til en uretfærdig og lod mig komme i de ugudeliges Hænder.

Tanrı haksızlara teslim ediyor beni, Kötülerin kucağına atıyor.

12 Jeg var rolig; men han sønderrev mig og tog mig i Nakken og sønderslog mig og oprejste mig til en Skive for sig.

Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni, Boynumdan tutup yere çaldı. Beni hedef yaptı kendine.

13 Hans Skytter omringe mig, han sønderskærer mine Nyrer og sparer ikke, han udgyder min Galde paa Jorden.

Okçuları beni kuşatıyor, Acımadan böbreklerimi deşiyor, Ödümü yerlere döküyor.

14 Han gennembryder mig med Stød paa Stød, han løber imod mig som en Krigshelt.

Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor, Dev gibi üzerime saldırıyor.

15 Jeg syede Sæk omkring min Hud og lagde mit Horn i Støvet.

“Giymek için çul diktim, Gururumu ayak altına aldım.

16 Mit Ansigt blusser af Graad, og Dødens Skygge hviler over mine Øjenlaage,

Ağlamaktan yüzüm kızardı, Gözlerimin altı morardı.

17 skønt ingen Uret er i mine Hænder, og min Bøn er ren.

Yine de ellerim şiddetten uzak, Duam içtendir.

18 O Jord! skjul ikke mit Blod, og ingen Grænse være for mit Raab.

“Ey toprak, kanımı örtme, Feryadım asla dinmesin.

19 Alt nu, se, i Himmelen er mit Vidne, og min Talsmand er i det høje.

Daha şimdiden tanığım göklerde, Beni savunan yücelerdedir.

20 Mine Venner ere blevne mine Bespottere, med Taarer vender mit Øje sig til Gud,

Dostlarım benimle eğleniyor, Gözlerim Tanrı'ya yaş döküyor;

21 at han vilde skifte Ret mellem Manden og Gud, imellem Menneskets Barn og hans Næste.

Tanrı kendisiyle insan arasında İnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.

22 Thi faa Aar skulle endnu komme, saa gaar jeg bort ad en Vej, ad hvilken jeg ikke kommer tilbage.

“Çünkü birkaç yıl sonra, Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.