Job 16

1 Da svarede Job og sagde:

Ipapo Jobho akapindura akati:

2 Jeg har hørt mange Ting som disse: I ere alle sammen besværlige Trøstere.

“Ndakanzwa zvinhu zvakawanda sezvizvi; mose muri vanyaradzi pasina!

3 Bliver der Ende paa Ord, som kun ere Vind? eller hvad ægger dig, at du svarer?

Ko, kutaura kwenyu kwamadzokorora kwenguva refu hakuperiwo here? Chii chinokurwadzai kuti murambe muchiita nharo?

4 Ogsaa jeg kunde tale som I, var kun eders Sjæl i min Sjæls Sted! jeg kunde sætte Ord sammen imod eder og ryste med Hovedet over eder.

Neniwo ndaigona kutaura semi, dai imi manga muri pachinzvimbo changu; ndaigona kutaura mashoko okukupikisai uye ndigokudzungudzirai musoro wangu.

5 Jeg kunde styrke eder med min Mund, og mine Læbers Trøst kunde bringe Lindring.

Asi muromo wangu waizokukurudzirai: kunyaradza kunobva pamuromo wangu kwaizokuvigirai zororo.

6 Vilde jeg tale, saa lindres min Smerte ikke; og vilde jeg lade være, hvad Lettelse finder jeg?

“Asi kana ndikataura, kurwadziwa kwangu hakuperi; uye kana ndikanyarara, iko hakubvi.

7 Dog, nu har han gjort mig træt; du har ødelagt min hele Forsamling.

Zvirokwazvo, imi Mwari, mandipedza simba; maparadza imba yangu yose.

8 Du har grebet mig, det blev et Vidne imod mig; og min Magerhed rejste sig imod mig, den taler imod mig.

Makandisunga ini, uye chava chapupu; kuondoroka kunondiwira uye kunopupurira zvinondirwisa.

9 Hans Vrede har revet mig bort og forfulgte mig, han skar Tænder imod mig, som min Modstander stirrer han med sine Øjne imod mig.

Mwari anondirova uye anondibvambura mukutsamwa kwake, uye anondirumanyira meno ake; mudzivisi wangu anondidzvokorera meso ake anobaya.

10 De opspilede deres Gab imod mig, de sloge mine Kinder med Forhaanelse, de flokkede sig til Hobe imod mig.

Vanhu vanoshamisa miromo yavo kuti vandiseke; vanondirova padama pakundimhura kwavo, uye vanobatana pamwe chete kuzondirwisa.

11 Gud overantvordede mig til en uretfærdig og lod mig komme i de ugudeliges Hænder.

Mwari akandidzorera mumaoko avanhu vakaipa, uye akandikanda mumaoko avakashata.

12 Jeg var rolig; men han sønderrev mig og tog mig i Nakken og sønderslog mig og oprejste mig til en Skive for sig.

Zvose zvakanga zvakanaka hazvo kwandiri, asi iye akandivhuna; akandibata napahuro akandipwanya-pwanya. Akandivavarira;

13 Hans Skytter omringe mig, han sønderskærer mine Nyrer og sparer ikke, han udgyder min Galde paa Jorden.

vapfuri vake vemiseve vakandikomba. Anobaya itsvo dzangu asina tsitsi, uye anodururira nduru yangu pasi.

14 Han gennembryder mig med Stød paa Stød, han løber imod mig som en Krigshelt.

Nguva nenguva anondirwisa; anondidzingirira somurwi.

15 Jeg syede Sæk omkring min Hud og lagde mit Horn i Støvet.

“Ndakasona nguo dzamasaga kuti ndifukidze ganda rangu, uye ndaviga huma yangu muguruva.

16 Mit Ansigt blusser af Graad, og Dødens Skygge hviler over mine Øjenlaage,

Chiso changu chatsvuka nokuchema, rima guru rakomberedza meso angu;

17 skønt ingen Uret er i mine Hænder, og min Bøn er ren.

asi zvazvo maoko angu haana kuita chisimba, uye munyengetero wangu wakachena.

18 O Jord! skjul ikke mit Blod, og ingen Grænse være for mit Raab.

“Iwe nyika, rega kufukidza ropa rangu; kuchema kwangu ngakurege kuwana zororo!

19 Alt nu, se, i Himmelen er mit Vidne, og min Talsmand er i det høje.

Kunyange iko zvino chapupu changu chiri kudenga; murevereri wangu ari kumusoro.

20 Mine Venner ere blevne mine Bespottere, med Taarer vender mit Øje sig til Gud,

Murevereri wangu ndiye shamwari yangu, meso angu paanodurura misodzi kuna Mwari;

21 at han vilde skifte Ret mellem Manden og Gud, imellem Menneskets Barn og hans Næste.

anomira pachinzvimbo chomunhu achikumbira kuna Mwari, somunhu anokumbirira shamwari yake.

22 Thi faa Aar skulle endnu komme, saa gaar jeg bort ad en Vej, ad hvilken jeg ikke kommer tilbage.

“Makore mashoma bedzi asara, ndisati ndaenda parwendo rusingadzokwi.