Job 13
1 Se, det har mit Øje set alt sammen; mit Øre har hørt og forstaaet sig derpaa.
“İşte, gözlerim her şeyi gördü, Kulağım duydu, anladı.
2 Hvad I vide, det ved jeg, ogsaa jeg, jeg falder ikke igennem for eder.
Sizin bildiğinizi ben de biliyorum, Sizden aşağı kalmam.
3 Dog vilde jeg gerne tale til den Almægtige, og jeg havde Lyst til at gaa i Rette med Gud.
Ama ben Her Şeye Gücü Yeten'le konuşmak, Davamı Tanrı'yla tartışmak istiyorum.
4 Men I sammensy Løgn: I ere alle sammen unyttige Læger.
Sizlerse yalan düzüyorsunuz, Hepiniz değersiz hekimlersiniz.
5 Gid I vilde tie, saa skulde det regnes eder til Visdom!
Keşke büsbütün sussanız! Sizin için bilgelik olurdu bu.
6 Kære, hører min Bevisning og mærker paa det, som jeg strider for med mine Læber.
Şimdi davamı dinleyin, Yakınmama kulak verin.
7 Ville I forsvare Gud med Uret og forsvare ham med Svig?
Tanrı adına haksızlık mı edeceksiniz? O'nun adına yalan mı söyleyeceksiniz?
8 Ville I anse hans Person eller føre Sag for Gud?
O'nun tarafını mı tutacaksınız? Tanrı'nın davasını mı savunacaksınız?
9 Vil det gaa godt, naar han undersøger eder? ville I bedrage ham, ligesom man bedrager et Menneske?
Sizi sorguya çekerse, iyi mi olur? İnsanları aldattığınız gibi O'nu da mı aldatacaksınız?
10 Han skal visselig straffe eder, om I anse Personer i Løndom.
Gizlice O'nun tarafını tutarsanız, Kuşkusuz sizi azarlar.
11 Skulde ikke hans Højhed forfærde eder og Rædsel for ham falde over eder?
O'nun görkemi sizi yıldırmaz mı? Dehşeti üzerinize düşmez mi?
12 Eders Tankesprog ere at ligne ved Aske, eders Borge ere Lerborge.
Anlattıklarınız kül kadar değersizdir, Savunduklarınızsa çamurdan farksız.
13 Tier for mig, at jeg kan tale, og lad saa overgaa mig, hvad der vil!
“Susun, bırakın ben konuşayım, Başıma ne gelirse gelsin.
14 Hvorfor skulde jeg føre mit Kød bort i mine Tænder? jeg vil derimod sætte mit Liv i min Haand.
Hayatım tehlikeye girecekse girsin, Canım zora düşecekse düşsün.
15 Se, han slaar mig ihjel, jeg har intet Haab; kunde jeg blot retfærdiggøre mine Veje for hans Ansigt!
Beni öldürecek, umudum kalmadı, Hiç olmazsa yürüdüğüm yolun doğruluğunu yüzüne karşı savunayım.
16 Ogsaa dette skulde være mig en Frelse; thi der skal ingen vanhellig komme for hans Ansigt!
Aslında bu benim kurtuluşum olacak, Çünkü tanrısız bir adam O'nun karşısına çıkamaz.
17 Hører flittig min Tale og det, jeg kundgør for eders Øren.
Sözlerimi iyi dinleyin, Kulaklarınızdan çıkmasın söyleyeceklerim.
18 Se, kære, jeg har indledet Sagen, jeg ved, at jeg skal kendes retfærdig.
İşte davamı hazırladım, Haklı çıkacağımı biliyorum.
19 Hvo er den, som kan trætte med mig? thi da maatte jeg tie og opgive Aanden.
Kim suçlayacak beni? Biri varsa susar, son soluğumu veririm.
20 Dog, gør ikke to Ting imod mig, da vil jeg ikke skjule mig for dit Ansigt:
“Yalnız şu iki şeyi lütfet, Tanrım, O zaman kendimi senden gizlemeyeceğim:
21 Lad din Haand være langt fra mig og Rædsel for dig ikke forfærde mig!
Elini üstümden çek Ve dehşetinle beni yıldırma.
22 Kald saa, og jeg vil svare, eller jeg vil tale, og giv saa du mig Svar igen!
Sonra beni çağır, yanıtlayayım, Ya da bırak ben konuşayım, sen yanıtla.
23 Hvor mange ere mine Misgerninger og Synder? lad mig vide min Overtrædelse og min Synd!
Suçlarım, günahlarım ne kadar? Bana suçumu, günahımı göster.
24 Hvorfor skjuler du dit Ansigt og holder mig for din Fjende?
Niçin yüzünü gizliyorsun, Beni düşman gibi görüyorsun?
25 Vil du jage det henvejrede Blad op og forfølge det tørre Straa?
Rüzgarın sürüklediği yaprağa dönmüşüm, Beni mi korkutacaksın? Kuru samanı mı kovalayacaksın?
26 Thi du skriver Bitterheder op imod mig og lader mig faa min Ungdoms Synder til Arv.
Çünkü hakkımda acı şeyler yazıyor, Gençliğimde işlediğim günahları bana miras veriyorsun.
27 Og du lægger mine Fødder i Stokken og tager Vare paa alle mine Stier; du afstikker Grænser for mine Fødders Saaler,
Ayaklarımı tomruğa vuruyor, Yollarımı gözetliyor, İzimi sürüyorsun.
28 skønt jeg er en Mand, der bliver gammel som Trøske, som et Klæde, der ædes op af Møl.
“Oysa insan telef olmuş, çürük bir şey, Güve yemiş giysi gibidir.
