Job 11

1 Da svarede Zofar, Naamathiten, og sagde:

آنگاه صوفر نعماتی پاسخ داد:

2 Skal der ikke svares til de mange Ord? og mon en mundkaad Mand skal beholde Ret?

آیا به این همه سخنان بی‌معنی نباید پاسخ گفت؟ آیا کسی با پرحرفی می‌تواند خود را تبرئه کند؟

3 Skal din Skvalder bringe Folk til at tie? og skal du bespotte, og ingen beskæmme dig?

ای ایوب، آیا فکر می‌کنی ما نمی‌توانیم جواب تو را بدهیم؟ وقتی که خدا را مسخره می‌کنی، آیا کسی نباید تو را شرمنده سازد؟

4 Thi du sagde: Min Lærdom er klar, og jeg er ren for dine Øjne.

ادعا می‌کنی که سخنانت درست است و در نظر خدا پاک هستی!

5 Men gid dog Gud vilde tale og oplade sine Læber imod dig!

ای کاش خدا صحبت می‌کرد و می‌گفت که نظرش دربارهٔ تو چیست.

6 og at han vilde kundgøre dig Visdoms skjulte Ting! thi i den er dobbelt Kraft; da skulde du vide, at Gud endog eftergiver dig noget af din Misgerning.

ای کاش اسرار حکمتش را بر تو آشکار می‌کرد، زیرا حکمت او ورای درک انسان است. بدان که خدا کمتر از آنچه که سزاوار بوده‌ای تو را تنبیه کرده است.

7 Mon du kan naa til Guds Dybheder? mon du kan naa til den Almægtiges Begrænsning?

آیا تو می‌توانی اسرار خدای قادر مطلق را درک کنی؟ آیا می‌توانی عمق‌های او را کشف کنی؟

8 Den er saa høj som Himmelen, hvad vil du gøre? den er dybere end Helvede, hvad kan du vide? (Sheol h7585)

آنها بلندتر از آسمانهاست؛ تو کی هستی؟ و عمیقتر از هاویه؛ تو چه می‌دانی؟ (Sheol h7585)

9 Dens Maal er længere end Jorden, den er bredere end Havet.

طول آنها از زمین دراز‌تر است، و عرض آنها از دریا وسیع‌تر.

10 Naar han farer frem og lukker til eller forsamler, hvo vil da holde ham tilbage?

وقتی خدا کسی را می‌گیرد و محاکمه می‌کند، کیست که با او مخالفت کند؟

11 Thi han kender forfængelige Folk og ser Uretfærdighed; skulde han da ikke agte derpaa?

زیرا او خوب می‌داند چه کسی گناهکار است و از شرارت انسان آگاه می‌باشد.

12 Men en uforstandig vil faa Forstand, naar et Vildæsels Føl fødes til Menneske.

دانا شدن مرد نادان همانقدر غیرممکن است که خر وحشی انسان بزاید!

13 Dersom du bereder dit Hjerte og udstrækker dine Hænder til ham,

حال دل خود را پاک کن و دستهایت را به سوی خدا برافراز؛

14 dersom du kaster Uretfærdigheden, som er i din Haand, langt bort og ikke lader Uret bo i dine Telte,

گناهانت را از خود دور کن و از بدی دست بردار؛

15 da skal du, fri for Lyde, kunne opløfte dit Ansigt og blive fast og ikke frygte.

آنگاه چهره‌ات از بی‌گناهی خواهد درخشید و با جرأت و اطمینان زندگی خواهی کرد.

16 Thi du skal glemme din Møje, du skal komme den i Hu som det Vand, der er løbet forbi.

تمام سختیهای خود را فراموش خواهی کرد و از آنها همچون آب رفته یاد خواهی نمود.

17 Og din Levetid skal gaa frem klarere end Middagen, Mørket skal vorde som Morgenen.

زندگی تو از آفتاب نیمروز درخشانتر خواهد شد و تیرگی زندگیت مانند صبح روشن خواهد گشت.

18 Og du skal være tryg, thi der er Haab, og du skal spejde omkring dig og sove tryggelig.

در زندگی امید و اطمینان خواهی داشت و خدا به تو آرامش و امنیت خواهد بخشید.

19 Og du skal lægge dig, og ingen skal forfærde dig; og mange skulle bønfalde for dit Ansigt.

از دشمنان ترسی نخواهی داشت و بسیاری دست نیاز به سوی تو دراز خواهند کرد.

20 Men de ugudeliges Øjne skulle hentæres, og deres Tilflugt skal gaa tabt for dem, og deres Haab aandes ud med Livet.

اما چشمان شریران تار خواهد شد و برای آنها راه فراری نخواهد بود و تنها امیدشان مرگ خواهد بود.