Jakob 5
1 Og nu, I rige! græder og jamrer over de Ulykker, som komme over eder.
Əy baylar, ⱪulaⱪ selinglar! Bexinglarƣa qüxidiƣan külpǝtlǝr üqün dad-pǝryad kɵtürüp yiƣlanglar.
2 Eders Rigdom er raadnet, og eders Klæder ere mølædte;
Bayliⱪinglar qirip kǝtti, kiyim-keqikinglarni küyǝ yǝp kǝtti,
3 eders Guld og Sølv er rustet op, og deres Rust skal være til Vidnesbyrd imod eder og æde eders Kød som en Ild; I have samlet Skatte i de sidste Dage.
altun-kümüxliringlarni bolsa dat basti, bu dat [ⱪiyamǝttǝ] ɵzünglarƣa ⱪarxi guwaⱨliⱪ berip, gɵxünglarni otta kɵydürülgǝndǝk yǝwetidu. Silǝrning bayliⱪlarni toplixinglar ahirⱪi künlǝrdǝ boldi!
4 Se, den Løn skriger, som I have forholdt Arbejderne, der høstede eders Marker, og Høstfolkenes Raab ere komne ind for den Herre Zebaoths Øren.
Mana, etizliⱪinglarda ixlǝp ⱨosul yiƣⱪanlarƣa hiyanǝt ⱪilip ix ⱨǝⱪlirini bǝrmǝy kǝldinglar. Bu tutuwelinƣan ⱨǝⱪ üstünglardin pǝryad kɵtürmǝktǝ, xuningdǝk ormiqilarning nalǝ-pǝryadliri samawi ⱪoxunlarning Sǝrdari bolƣan Pǝrwǝrdigarning ⱪuliⱪiƣa yǝtti.
5 I levede i Vellevned paa Jorden og efter eders Lyster; I gjorde eders Hjerter til gode som paa en Slagtedag.
Silǝr bu dunyada ⱨǝxǝmǝtqilik wǝ ǝyx-ixrǝt iqidǝ yaxap keliwatisilǝr. [Ⱪoylar] boƣuzlax künigǝ tǝyyarlanƣandǝk, silǝrmu boƣuzlinix künigǝ ɵzünglarni bordap keliwatisilǝr.
6 I domfældte, I dræbte den retfærdige; han staar eder ikke imod.
Silǝr ⱨǝⱪⱪaniy bolƣuqini gunaⱨⱪa mǝⱨkum ⱪilip, ɵltürüp kǝldinglar; u silǝrgǝ ⱪarxiliⱪ kɵrsǝtmǝydu.
7 Derfor, værer taalmodige, Brødre! indtil Herrens Tilkommelse. Se, Bonden venter paa Jordens dyrebare Frugt og bier taalmodigt efter den, indtil den faar tidlig Regn og sildig Regn.
Xunga, ⱪerindaxlar, Rǝbning ⱪayta kelidiƣan künigiqǝ sǝwr-taⱪǝt ⱪilip turunglar. Mana, deⱨⱪan kixi yǝrning esil mewisini kütidu; yǝr dǝslǝpki wǝ keyinki yamƣurlarƣa muyǝssǝr bolƣuqǝ uni intizarliⱪ bilǝn sǝwr-taⱪǝt iqidǝ kütidu. Silǝrmu sǝwr-taⱪǝt ⱪilip ⱪǝlbinglarni mustǝⱨkǝm ⱪilinglar. Qünki Rǝbning ⱪayta kelixi yeⱪinlap ⱪaldi.
8 Værer ogsaa I taalmodige, styrker eders Hjerter; thi Herrens Tilkommelse er nær.
9 Sukker ikke imod hverandre, Brødre! for at I ikke skulle dømmes; se, Dommeren staar for Døren.
Ⱪerindaxlar, ɵzünglar soraⱪⱪa tartilmasliⱪinglar üqün bir-biringlardin aƣrinmanglar; mana, Soraⱪ Ⱪilƣuqi ixik aldida turidu.
10 Brødre! tager Profeterne, som have talt i Herrens Navn, til Forbillede paa at lide ondt og være taalmodige.
Pǝrwǝrdigarning namida sɵzligǝn burunⱪi pǝyƣǝmbǝrlǝrning ⱪandaⱪ azab-oⱪubǝt tartⱪanliⱪi, xundaⱪla sǝwr-taⱪǝt ⱪilƣanliⱪini ülgǝ ⱪilinglar.
11 Se, vi prise dem salige, som have holdt ud. I have hørt om Jobs Udholdenhed og vide Udfaldet fra Herren; thi Herren er saare medlidende og barmhjertig.
Biz mana muxundaⱪ [sǝwr-taⱪǝt bilǝn] bǝrdaxliⱪ bǝrgǝnlǝrni bǝhtlik dǝp ⱨesablaymiz. Ayupning azab-oⱪubǝtkǝ ⱪandaⱪ sǝwr-taⱪǝt bilǝn bǝrdaxliⱪ bǝrgǝnlikini angliƣansilǝr wǝ Pǝrwǝrdigarning uningƣa ahirⱪi ⱪilƣinini, xundaⱪla «Pǝrwǝrdigarning iq-baƣri xǝpⱪǝt wǝ rǝⱨimdilliⱪ bilǝn tolƣan»liⱪini kɵrgǝnsilǝr.
12 Men for alting, mine Brødre! sværger ikke, hverken ved Himmelen eller ved Jorden eller nogen anden Ed; men eders Ja være Ja, og Nej være Nej, for at I ikke skulle falde under Dom.
Əmdi i ⱪerindaxlirim, ǝng muⱨimi, ⱪǝsǝm ⱪilmanglar — nǝ asman nǝ zemin nǝ ⱨeqⱪandaⱪ baxⱪa nǝrsilǝrning nami bilǝn ⱪǝsǝm ⱪilƣuqi bolmanglar, bǝlki «bolidu» desǝnglar ⱨǝⱪiⱪiy «bolidu» bolsun, «yaⱪ» desǝnglar ⱨǝⱪiⱪiy «yaⱪ» bolsun. Xundaⱪ ⱪilƣanda, [Hudaning] jazasiƣa qüxmǝysilǝr.
13 Lider nogen iblandt eder ondt, han bede; er nogen vel til Mode, han synge Lovsang!
Aranglarda azab tartⱪuqi kixi barmu? U dua ⱪilsun. Huxal yürüwatⱪanlar barmu? U küy-mǝdⱨiyǝ nahxilirini eytsun.
14 Er nogen iblandt eder syg, han kalde Menighedens Ældste til sig, og de skulle bede over ham og salve ham med Olie i Herrens Navn.
Aranglarda aƣriⱪ-silaⱪlar barmu? Ular jamaǝtning aⱪsaⱪallirini qaⱪirtip kǝlsun; ular Rǝbning namida uning [bexiƣa] may sürüp mǝsiⱨ ⱪilip dua ⱪilsun.
15 Og Troens Bøn skal frelse den syge, og Herren skal oprejse ham, og har han gjort Synder, skulle de forlades ham.
Xundaⱪ ⱪilip iman-ixǝnq bilǝn ⱪilinƣan dua bimarni saⱪaytidu, Rǝb uni ornidin turƣuzidu. Əgǝr bimar gunaⱨlarni ⱪilƣan bolsa, bular kǝqürüm ⱪilinidu.
16 Bekender derfor Synderne for hverandre og beder for hverandre, for at I maa blive helbredede; en retfærdigs Bøn formaar meget, naar den er alvorlig.
Xuning üqün ɵtküzgǝn gunaⱨliringlarni bir-biringlarƣa iⱪrar ⱪilinglar wǝ xipaliⱪ tepixinglar üqün bir-biringlarƣa dua ⱪilinglar. Ⱨǝⱪⱪaniy adǝmning duasi zor küq wǝ qong ünümgǝ igidur.
17 Elias var et Menneske, lige Vilkaar undergivet med os, og han bad en Bøn, at det ikke maatte regne; og det regnede ikke paa Jorden i tre Aar og seks Maaneder.
Ilyas pǝyƣǝmbǝrmu bizgǝ ohxaxla insaniy tǝbiǝtlik idi. U yamƣur yaƣmisun dǝp ihlas bilǝn dua ⱪildi; nǝtijidǝ, zeminƣa üq yil altǝ ay ⱨeq yamƣur yaƣmidi.
18 Og han bad atter, og Himmelen gav Regn, og Jorden bar sin Frugt.
Andin u yǝnǝ dua ⱪildi wǝ yamƣur ⱪayta yaƣdi, yǝrmu ⱨosul-mewisini yǝnǝ bǝrdi.
19 Mine Brødre! dersom nogen iblandt eder farer vild fra Sandheden, og nogen omvender ham,
Ⱪerindaxlirim, aranglarda birsi ⱨǝⱪiⱪǝttin qǝtnigǝn bolsa, wǝ yǝnǝ birsi uni [ⱨǝⱪiⱪǝtkǝ] ⱪaytursa,
20 han vide, at den, som omvender en Synder fra hans Vejs Vildfarelse, han frelser en Sjæl fra Døden og skjuler en Mangfoldighed af Synder.
Muxundaⱪ kixi xuni bilsunki, gunaⱨkar kixini azƣan yolidin ⱪayturup ǝkǝlgüqi xu kixining jenining ɵlümdin ⱪutuluxiƣa wǝ nurƣun gunaⱨlarning yepip ⱪoyulixiƣa sǝwǝbqi bolidu.
