Jakob 2
1 Mine Brødre! Eders Tro paa vor Herre Jesus Kristus, den herliggjorte, være ikke forbunden med Persons Anseelse!
เห มม ภฺราตร: , ยูยมฺ อสฺมากํ เตชสฺวิน: ปฺรโภ รฺยีศุขฺรีษฺฏสฺย ธรฺมฺมํ มุขาเปกฺษยา น ธารยตฯ
2 Naar der nemlig kommer en Mand ind i eders Forsamling med Guldring paa Fingeren, i prægtig Klædning, men der ogsaa kommer en fattig ind i smudsig Klædning,
ยโต ยุษฺมากํ สภายำ สฺวรฺณางฺคุรียกยุกฺเต ภฺราชิษฺณุปริจฺฉเท ปุรุเษ ปฺรวิษฺเฏ มลินวสฺเตฺร กสฺมึศฺจิทฺ ทริเทฺร'ปิ ปฺรวิษฺเฏ
3 og I fæste Øjet paa den, som bærer den prægtige Klædning, og sige: Sæt du dig her paa den gode Plads, og I sige til den fattige: Staa du der eller sæt dig nede ved min Fodskammel:
ยูยํ ยทิ ตํ ภฺราชิษฺณุปริจฺฉทวสานํ ชนํ นิรีกฺษฺย วเทต ภวานฺ อโตฺรตฺตมสฺถาน อุปวิศตฺวิติ กิญฺจ ตํ ทริทฺรํ ยทิ วเทต ตฺวมฺ อมุสฺมินฺ สฺถาเน ติษฺฐ ยทฺวาตฺร มม ปาทปีฐ อุปวิเศติ,
4 Ere I saa ikke komne i Strid med eder selv og blevne Dommere med slette Tanker?
ตรฺหิ มน: สุ วิเศษฺย ยูยํ กึ กุตรฺไก: กุวิจารกา น ภวถ?
5 Hører, mine elskede Brødre! Har Gud ikke udvalgt de for Verden fattige til at være rige i Tro og Arvinger til det Rige, som han har forjættet dem, der elske ham?
เห มม ปฺริยภฺราตร: , ศฺฤณุต, สํสาเร เย ทริทฺราสฺตานฺ อีศฺวโร วิศฺวาเสน ธนิน: สฺวเปฺรมการิภฺยศฺจ ปฺรติศฺรุตสฺย ราชฺยสฺยาธิการิณ: กรฺตฺตุํ กึ น วรีตวานฺ? กินฺตุ ทริโทฺร ยุษฺมาภิรวชฺญายเตฯ
6 Men I have vanæret den fattige! Er det ikke de rige, som underkue eder, og er det ikke dem, som slæbe eder for Domstolene?
ธนวนฺต เอว กึ ยุษฺมานฺ โนปทฺรวนฺติ พลาจฺจ วิจาราสนานำ สมีปํ น นยนฺติ?
7 Er det ikke dem, som bespotte det skønne Navn, som er nævnet over eder?
ยุษฺมทุปริ ปริกีรฺตฺติตํ ปรมํ นาม กึ ไตเรว น นินฺทฺยเต?
8 Ganske vist, dersom I opfylde den kongelige Lov efter Skriften: „Du skal elske din Næste som dig selv,” gøre I ret;
กิญฺจ ตฺวํ สฺวสมีปวาสินิ สฺวาตฺมวตฺ ปฺรียสฺว, เอตจฺฉาสฺตฺรียวจนานุสารโต ยทิ ยูยํ ราชกียวฺยวสฺถำ ปาลยถ ตรฺหิ ภทฺรํ กุรุถฯ
9 men dersom I anse Personer, gøre I Synd og revses af Loven som Overtrædere.
ยทิ จ มุขาเปกฺษำ กุรุถ ตรฺหิ ปาปมฺ อาจรถ วฺยวสฺถยา จาชฺญาลงฺฆิน อิว ทูษฺยเธฺวฯ
10 Thi den, som holder hele Loven, men støder an i eet Stykke, er bleven skyldig i alle.
ยโต ย: กศฺจิตฺ กฺฤตฺสฺนำ วฺยวสฺถำ ปาลยติ ส ยเทฺยกสฺมินฺ วิเธา สฺขลติ ตรฺหิ สรฺเวฺวษามฺ อปราธี ภวติฯ
11 Thi han, som sagde: „Du maa ikke bedrive Hor,” sagde ogsaa: „Du maa ikke slaa ihjel.” Dersom du da ikke bedriver Hor, men slaar ihjel, da er du bleven en Lovens Overtræder.
ยโต เหโตสฺตฺวํ ปรทารานฺ มา คจฺเฉติ ย: กถิตวานฺ ส เอว นรหตฺยำ มา กุรฺยฺยา อิตฺยปิ กถิตวานฺ ตสฺมาตฺ ตฺวํ ปรทารานฺ น คตฺวา ยทิ นรหตฺยำ กโรษิ ตรฺหิ วฺยวสฺถาลงฺฆี ภวสิฯ
12 Taler saaledes og gører saaledes, som de, der skulle dømmes efter Frihedens Lov.
มุกฺเต รฺวฺยวสฺถาโต เยษำ วิจาเรณ ภวิตวฺยํ ตาทฺฤศา โลกา อิว ยูยํ กถำ กถยต กรฺมฺม กุรุต จฯ
13 Thi Dommen er ubarmhjertig imod den, som ikke har øvet Barmhjertighed; Barmhjertighed træder frimodigt op imod Dommen.
โย ทยำ นาจรติ ตสฺย วิจาโร นิรฺทฺทเยน การิษฺยเต, กินฺตุ ทยา วิจารมฺ อภิภวิษฺยติฯ
14 Hvad gavner det, mine Brødre! om nogen siger, han har Tro, men ikke har Gerninger? mon Troen kan frelse ham?
เห มม ภฺราตร: , มม ปฺรตฺยโย'สฺตีติ ย: กถยติ ตสฺย กรฺมฺมาณิ ยทิ น วิทฺยนฺต ตรฺหิ เตน กึ ผลํ? เตน ปฺรตฺยเยน กึ ตสฺย ปริตฺราณํ ภวิตุํ ศกฺโนติ?
15 Dersom en Broder eller Søster er nøgen og fattes den daglige Føde,
เกษุจิทฺ ภฺราตฺฤษุ ภคินีษุ วา วสนหีเนษุ ปฺราตฺยหิกาหารหีเนษุ จ สตฺสุ ยุษฺมากํ โก'ปิ เตภฺย: ศรีรารฺถํ ปฺรโยชนียานิ ทฺรวฺยาณิ น ทตฺวา ยทิ ตานฺ วเทตฺ,
16 og en af eder siger til dem: Gaar bort i Fred, varmer eder og mætter eder, men I ikke give dem det, som hører til Legemets Nødtørft, hvad gavner det?
ยูยํ สกุศลํ คโตฺวษฺณคาตฺรา ภวต ตฺฤปฺยต เจติ ตเรฺหฺยเตน กึ ผลํ?
17 Ligesaa er ogsaa Troen, dersom den ikke har Gerninger, død i sig selv.
ตทฺวตฺ ปฺรตฺยโย ยทิ กรฺมฺมภิ รฺยุกฺโต น ภเวตฺ ตเรฺหฺยกากิตฺวาตฺ มฺฤต เอวาเสฺตฯ
18 Men man vil sige: Du har Tro, Og jeg har Gerninger. Vis mig din Tro uden Gerningerne, og jeg vil af mine Gerninger vise dig Troen.
กิญฺจ กศฺจิทฺ อิทํ วทิษฺยติ ตว ปฺรตฺยโย วิทฺยเต มม จ กรฺมฺมาณิ วิทฺยนฺเต, ตฺวํ กรฺมฺมหีนํ สฺวปฺรตฺยยํ มำ ทรฺศย ตรฺหฺยหมปิ มตฺกรฺมฺมภฺย: สฺวปฺรตฺยยํ ตฺวำ ทรฺศยิษฺยามิฯ
19 Du tror, at Gud er een; deri gør du ret; ogsaa de onde Aander tro det og skælve.
เอก อีศฺวโร 'สฺตีติ ตฺวํ ปฺรเตฺยษิฯ ภทฺรํ กโรษิฯ ภูตา อปิ ตตฺ ปฺรติยนฺติ กมฺปนฺเต จฯ
20 Men vil du vide, du tomme Menneske! at Troen uden Gerninger er unyttig?
กินฺตุ เห นิรฺพฺโพธมานว, กรฺมฺมหีน: ปฺรตฺยโย มฺฤต เอวาสฺเตฺยตทฺ อวคนฺตุํ กิมฺ อิจฺฉสิ?
21 Blev ikke vor Fader Abraham retfærdiggjort af Gerninger, da han ofrede sin Søn Isak paa Alteret?
อสฺมากํ ปูรฺวฺวปุรุโษ ย อิพฺราหีมฺ สฺวปุตฺรมฺ อิสฺหากํ ยชฺญเวทฺยามฺ อุตฺสฺฤษฺฏวานฺ ส กึ กรฺมฺมโภฺย น สปุณฺยีกฺฤต: ?
22 Du ser, at Troen virkede sammen med hans Gerninger, og ved Gerningerne blev Troen fuldkommet,
ปฺรตฺยเย ตสฺย กรฺมฺมณำ สหการิณิ ชาเต กรฺมฺมภิ: ปฺรตฺยย: สิทฺโธ 'ภวตฺ ตตฺ กึ ปศฺยสิ?
23 og Skriften blev opfyldt, som siger: „Abraham troede Gud, og det blev regnet ham til Retfærdighed,” og han blev kaldet Guds Ven.
อิตฺถญฺเจทํ ศาสฺตฺรียวจนํ สผลมฺ อภวตฺ, อิพฺราหีมฺ ปรเมศฺวเร วิศฺวสิตวานฺ ตจฺจ ตสฺย ปุณฺยายาคณฺยต ส เจศฺวรสฺย มิตฺร อิติ นาม ลพฺธวานฺฯ
24 I se, at et Menneske retfærdiggøres af Gerninger, og ikke af Tro alene.
ปศฺยต มานว: กรฺมฺมภฺย: สปุณฺยีกฺริยเต น ไจกากินา ปฺรตฺยเยนฯ
25 Ligesaa Skøgen Rahab, blev ikke ogsaa hun retfærdiggjort af Gerninger, da hun tog imod Sendebudene og lod dem slippe bort ad en anden Vej?
ตทฺวทฺ ยา ราหพฺนามิกา วารางฺคนา จารานฺ อนุคฺฤหฺยาปเรณ มารฺเคณ วิสสรฺช สาปิ กึ กรฺมฺมโภฺย น สปุณฺยีกฺฤตา?
26 Thi ligesom Legemet er dødt uden Aand, saaledes er ogsaa Troen død uden Gerninger.
อเตอวาตฺมหีโน เทโห ยถา มฺฤโต'สฺติ ตไถว กรฺมฺมหีน: ปฺรตฺยโย'ปิ มฺฤโต'สฺติฯ
