Esajas 62

1 For Zions Skyld vil jeg ikke tie, og for Jerusalems Skyld vil jeg ikke være stille, indtil dens Retfærdighed gaar frem som Straaleglans og dens Frelse som et Blus, der brænder.

Koeʻuhi ko Saione ʻe ʻikai te u fakalongo pe, pea koeʻuhi ko Selūsalema ʻe ʻikai te u mālōlō, kaeʻoua ke ulo atu ʻa ʻene māʻoniʻoni ʻo hangē ko e maama lahi, pea mo ʻene fakamoʻui ʻo hangē ko e maama ʻoku ulo.

2 Og Hedningerne skulle se din Retfærdighed og alle Konger din Herlighed; og du skal kaldes med et nyt Navn, hvilket Herrens Mund skal nævne.

Pea ʻe mamata ʻae ngaahi Senitaile ki hoʻo māʻoniʻoni, mo e ngaahi tuʻi kotoa pē ki ho nāunau; pea ʻe ui ʻaki koe ʻae hingoa foʻou, ʻaia ʻe fakahā ʻe he folofola ʻa Sihova.

3 Og du skal være en dejlig Krone i Herrens Haand og et kongeligt Hovedsmykke i din Guds Haand.

Pea te ke hoko foki ko e tatā ʻoe nāunau ʻi he nima ʻo Sihova, mo e pale fakatuʻi ʻi he nima ʻo ho ʻOtua,

4 Man skal ikke ydermere kalde dig „den forladte”, ej heller skal dit Land ydermere kaldes „det ødelagte”; men du skal kaldes „min Lyst er i det”, og dit Land skal kaldes „Ægtehustruen”; thi Herren har Lyst til dig, og dit Land skal faa sin Ægteherre.

‌ʻE ʻikai toe ui koe “ko e Liʻaki;” pea ʻe ʻikai toe ui ho fonua “ko e Lala:” ka e ui koe “ko Hefisipa,” mo ho fonua “ko Piula:” he ʻoku fiefia ʻa Sihova ʻiate koe, pea ʻe fai ʻae taʻane ʻi ho fonua.

5 Thi som en Ungkarl ægter en Jomfru, saa skulle dine Børn holde Ægteskab med dig; og som en Brudgom glæder sig ved Bruden, saa skal din Gud glæde sig ved dig.

Hangē ʻoku mali ʻae talavou mo e tāupoʻou, ʻe pehē ʻae mali ho ngaahi foha mo koe: pea hangē ʻoku fiefia ʻae tangata taʻane ʻi he taʻahine, ʻe pehē ʻae fiefia ʻa ho ʻOtua ʻiate koe.

6 Paa dine Mure, o Jerusalem! har jeg beskikket Vægtere, de skulle aldrig tie den ganske Dag eller den ganske Nat; I, som paaminde om Herren, tier ikke!

Kuo u fekau ʻae kau tangata leʻo ki ho ngaahi ʻā, ʻE Selūsalema, pea ʻe ʻikai te nau fakalongo pē ʻi he ʻaho pe ʻi he pō; ko kimoutolu ʻoku fakahā ʻa Sihova, ʻoua ʻe fakalongo pe,

7 Og lader ham ingen Ro, indtil han faar grundlagt og gjort Jerusalem til Lovprisning paa Jorden.

Pea ʻoua naʻa tuku kiate ia ha fiemālie, kaeʻoua ke fokotuʻumaʻu ʻe ia ʻa Selūsalema, pea ke ne ngaohi ia ko e ongoongolelei ʻi māmani.

8 Herren svor ved sin højre Haand og ved sin Magts Arm: Jeg vil ikke mere give dine Fjender dit Korn til Spise, ej heller skulle Udlændinge drikke din Vin, som du har arbejdet for.

Kuo fuakava ʻe Sihova ʻi hono nima toʻomataʻu, pea ʻi he nima ʻo hono mālohi, “Ko e moʻoni ʻe ʻikai te u toe foaki hoʻo uite ko e meʻakai ki ho ngaahi fili; pea ʻe ʻikai inu ʻe he ngaahi foha ʻoe muli ʻi hoʻo uaine, ʻaia kuo ke ngāue ke maʻu:

9 Men de, som have indsanket hint, skulle æde det og love Herren; og de, som have indhøstet denne, skulle drikke den i min Helligdoms Forgaarde.

Ka ko kinautolu kuo tānaki ia te nau kai ia, pea fakamālō kia Sihova; pea ko kinautolu kuo ʻomi fakataha ia te nau inu ia ʻi he ngaahi loto ʻā ʻo hoku māʻoniʻoni.

10 Drager frem, drager frem igennem Portene, bereder Folket Vej; baner, ja baner Vej, sanker Stenene deraf, opløfter et Banner for Folkene!

Hū atu, hū atu ʻi he ngaahi matapā; teuteu ʻae hala ʻoe kakai; fokotuʻu hake, fokotuʻu hake ʻae hala māʻolunga; tānaki mei ai ʻae ngaahi maka; fokotuʻu ʻae fuka maʻa ʻe kakai.

11 Se, Herren har ladet det høre til Jordens Ende; siger til Zions Datter: Se, din Frelse kommer; se, hans Løn er med ham, og Gengældelsen fra ham er for hans Ansigt.

Vakai, kuo folofola ʻa Sihova ʻo aʻu ki he ngataʻanga ʻo māmani, “Mou pehē ki he ʻofefine ʻo Saione, ‘Vakai, ʻoku haʻu hoʻo fakamoʻui; vakai, ʻoku ʻiate ia hono totongi, pea ʻi hono ʻao ʻa ʻene ngāue.’”

12 Og man skal kalde dem et helligt Folk, Herrens genløste; og dig skal man kalde „den søgte Stad, den ej forladte”.

Pea te nau ui ʻakinautolu, “Ko e kakai māʻoniʻoni, Ko e kakai kuo huhuʻi ʻe Sihova:” pea ʻe ui koe, “Ko e ʻofeina, Ko e kolo taʻeliʻaki.”