Esajas 54
1 Syng med Fryd, du ufrugtbare, du, som ikke fødte! raab med Frydesang, ja, raab højt, du som ikke havde Fødselssmerte! thi den forladtes Børn ere flere end hendes Børn, som har sin Mand, siger Herren.
“Hiva, ʻae paʻa, ʻa koe naʻe ʻikai te ke fānau; ke ke hiva, pea kalanga leʻo lahi, ʻa koe naʻe ʻikai te ke langā ʻi ha tamasiʻi:” he ʻoku pehē ʻe Sihova, “ʻOku tokolahi hake ʻae fānau ʻae liʻaki ʻi he fānau ʻoe fefine kuo mali.
2 Udvid Pladsen til dit Paulun, og lad dem udspænde din Boligs Tæpper, forhindre det ikke; stræk dine Teltsnore langt ud, og befæst dine Teltpæle!
Fakalahi ʻae potu ʻo ho fale fehikitaki, pea tuku ke nau fofola ʻae puipui ʻo ho ngaahi nofoʻanga: ʻoua ʻe taʻofi, fakalōloa hoʻo ngaahi afo, pea tutuki ke maʻu hoʻo ngaahi tuki poupou;
3 Thi du skal udbrede dig til højre og til venstre, og din Sæd skal arve Hedningerne, og den skal befolke de ødelagte Stæder.
He te ke ʻalu atu ki he nima toʻomataʻu, pea ki he toʻohema; pea ʻe maʻu ʻa ho hako ʻae ngaahi Senitaile, pea ʻe fakakakai ʻae ngaahi kolo naʻe lala.
4 Frygt ikke, thi du skal ikke beskæmmes, og vær ikke skamfuld, thi du skal ikke komme til at blues; thi du skal glemme din Jomfrustands Skam og ikke ydermere ihukomme din Enkestands Forsmædelse.
“ʻOua ʻe manavahē; koeʻuhi ʻe ʻikai te ke mā: pea ʻoua naʻa ke puputuʻu koeʻuhi ʻe ʻikai fakamaaʻi koe: he te ke fakangaloʻi ʻae mā ʻo hoʻo kei talavou, pea ʻe ʻikai te ke toe manatu ki he valoki ʻo hoʻo nofo taka pe ʻi he mate ho husepāniti.
5 Thi din Skaber er din Ægtemand, Herren Zebaoth er hans Navn; og din Genløser er Israels Hellige, han kaldes al Jordens Gud.
He ko ho Tupuʻanga kuo fakamaau mo koe; ko Sihova ʻoe ngaahi kautau ko hono huafa ia; pea ko ho Huhuʻi ko e tokotaha māʻoniʻoni ʻo ʻIsileli; ʻe ui ia ko e ʻOtua ʻo māmani kotoa pē.
6 Thi som en forladt og i Aanden bedrøvet Kvinde har Herren kaldet dig, ja, som en Ungdomshustru, der var forskudt, siger din Gud.
He kuo ui koe ʻe Sihova ʻo hangē ko e fefine liʻaki pea mamahi ʻi hono laumālie, pea hangē ko e uaifi ʻi heʻene kei siʻi, ka kuo liʻaki,” ʻoku pehē ʻe ho ʻOtua.
7 Jeg har forladt dig et lidet Øjeblik, men jeg vil tage dig til mig med stor Barmhjertighed.
“ʻI he kihiʻi fuoloa siʻi kuo u liʻaki koe; ka ʻi he ngaahi ʻaloʻofa lahi te u tānaki koe.
8 Da jeg lod Vreden bryde frem, skjulte jeg mit Ansigt et Øjeblik for dig; men med evig Miskundhed har jeg forbarmet mig over dig, siger Herren, din Genløser.
ʻI he houhau siʻi naʻaku fufū hoku fofonga meiate koe ʻi he kemo pe; ka ʻi he ʻofa taʻengata te u ʻaloʻofa kiate koe, ʻoku pehē ʻe Sihova ko ho Huhuʻi.
9 Thi dette er mig som ved Noas Vande, om hvilke jeg svor, at Noas Vande skulde ikke ydermere gaa over Jorden; saaledes har jeg svoret, at jeg ikke mere vil være vred paa dig eller skælde paa dig.
“He ʻoku tatau ʻae meʻa ni kiate au mo e ngaahi vai ʻo Noa: ʻo hangē kuo u fuakava ʻe ʻikai toe lōmaki ʻa māmani ʻaki ʻae ngaahi vai ʻo Noa; ʻoku pehē ʻeku fuakava ʻe ʻikai te u houhau kiate koe, pe valokiʻi koe.
10 Thi Bjergene skulle vige og Højene rokkes, men min Miskundhed skal ikke vige fra dig, og min Freds Pagt skal ikke rokkes, siger Herren, din Forbarmer.
Koeʻuhi ʻe mole ʻae ngaahi moʻunga, pea hiki mo e ngaahi tafungofunga; ka ko ʻeku ʻofa ʻe ʻikai mole meiate koe, pea ʻe ʻikai hiki ʻae fuakava ʻo ʻeku melino, ʻoku pehē ʻe Sihova ʻaia ʻoku ʻaloʻofa kiate koe.
11 Du elendige, af Stormen omtumlede! du, som ikke er trøstet, se, jeg vil lægge dine Stene i Blyglans og lægge din Grundvold med Safirer.
“ʻA koe koe mamahi, pea vilingia ʻi he matangi, pea taʻefiemālie, vakai, te u ʻai hoʻo ngaahi maka ʻi he lanu lelei, pea ʻai hoʻo ngaahi tuʻunga ʻaki ʻae ngaahi safaia.
12 Og jeg vil gøre dine Murtinder af Rubin og dine Porte af Karbunkelstene og hele din Ringmur af dyrebare Stene.
Pea te u ngaohi ho ngaahi matapā sioʻata ʻaki ʻae ʻakete, pea mo ho ngaahi matapā ʻaki ʻae kapunikale, pea mo ho ngaahi ngataʻanga ʻaki ʻae ngaahi maka mahuʻinga.
13 Og alle dine Børn skulle være lærte af Herren, og dine Børn skulle have en stor Fred.
Pea ʻe akonakiʻi ʻe Sihova hoʻo fānau kotoa pē; pea ʻe lahi ʻae fiemālie ʻi hoʻo fānau.
14 Du skal befæstes ved Retfærdighed; du skal være langt fra Fortrykkelse, thi du skal intet have at flygte for, og langt fra Forfærdelse, thi den skal ikke komme dig nær.
ʻE fokotuʻumaʻu koe ʻi he māʻoniʻoni: te ke mamaʻo mo e fakamālohia; koeʻuhi ʻe ʻikai te ke manavahē: pea mei he ilifia; koeʻuhi ʻe ʻikai haʻu ia ʻo ofi kiate koe.
15 Se, naar nogen er fremmed, skal han dog ikke være fjern fra mig; hvo som er fremmed hos dig, skal tilfalde dig.
Vakai, ko e moʻoni te nau tānaki fakataha, ka e ʻikai ʻiate au: ko ia kotoa pē ʻe fakataha ko e fili kiate koe ʻe hinga koeʻuhi ko koe.
16 Se, jeg har skabt Smeden, som blæser en Kulild op og udfører et Redskab til dets Gerning, og jeg har skabt Ødelæggeren til at fordærve.
“Vakai, kuo u fakatupu ʻae tufunga ukamea ʻaia ʻoku tapili ʻae malala ʻi he afi, pea ʻoku ʻomi ʻae meʻa fakatufunga ki heʻene ngāue; pea kuo u fakatupu ʻae fakaʻauha ke fakaʻauhaʻi.
17 Intet Redskab, som er dannet imod dig, skal due, og hver Tunge, som staar op imod dig for Retten, skal du faa domfældt; dette er Herrens Tjeneres Arv, og deres Retfærdighed, som er fra mig, siger Herren.
ʻE ʻikai monūʻia ha mahafutau kuo ngaohi ke tauʻi koe; pea ko e ʻelelo kotoa pē ʻe lea kovi kiate koe te ke fakamalaʻia ʻi he fakamaau. Ko eni ʻae tofiʻa ʻoe kau tamaioʻeiki ʻa Sihova, pea ʻoku meiate au ʻenau māʻoniʻoni,” ʻoku pehē ʻe Sihova.
A Dove is Sent Forth from the Ark
